Οι καλοί φίλοι, στην #exetastiki φαίνονται!

19:24 28/1/2015 - Πηγή: mycampus.gr

Είναι αστείο όταν κοιτάς πίσω και βλέπεις τον εαυτό σου στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν. Μερικά χρόνια πριν, ήμουν πρωτοετής. Ενθουσιασμένη και χαρούμενη γιατί πέρασα στη σχολή της πρώτης μου επιλογής. Ξεκίνησα λοιπόν να παρακολουθώ όλα μου τα μαθήματα, μιας και τα περισσότερα ήταν εργαστηριακά, γνώριζα κάθε μέρα νέο κόσμο… τόσο πολύ που είχα αρχίσει να ξεχνάω αν με κάποιον συστήθηκα ή όχι. Τους ήξερα όλους στο γκρουπ μου. Και όλα ήταν όμορφα εκτός του ότι δεν είχα δέσει με καμία παρέα. Στη σχολή μου δεν γίνονται μεγάλες παρέες.. και αν γίνονται χαλάνε στη πορεία. Είχα παρέα, αλλά δεν είχα φίλους

και ήταν δύσκολο αν σκεφτείς ότι κανένας φίλος μου από το σχολείο δεν ήταν στο Πανεπιστήμιό μου. Έτσι απλά, είχα την παρέα μου στη σχολή και πότε πότε βγαίναμε όλοι μαζί μέσα στο εξάμηνο. Καμία σχέση με το ατελείωτο partying που είχα δει από την αδερφή μου, καμία σχέση με όσα είχα ακούσει. Όμως δε με πείραζε, γιατί είχα την σχολή μου και ένιωθα να ανήκω εκεί.

Κάπως έτσι πέρασε το εξάμηνο. Κάθε μέρα στη σχολή, διάβασμα και καμιά βόλτα. Δεν έμοιαζε φοιτητική ζωή, μέχρι που ήρθε η εξεταστική. Το facebook άρχισε να χτυπάει πιο συχνά από ότι συνήθως. «Τι κάνεις;», «Πάμε για καφέ;», «Ρε, το κατάλαβες εκείνο το κομμάτι;» ήταν συχνές ερωτήσεις από άτομα που απλά γνωριζόμασταν και δεν είχαμε βγει ούτε μια φορά… μα δε με πείραζε να απαντάω. Δε με ενοχλούσε να δώσω σημειώσεις ή να βοηθήσω κάποιον που δεν καταλάβαινε κάτι. Ίσα ίσα με γέμιζε χαρά το να νιώθω πως προσφέρω κάτι.
Μέχρι που ήρθε η σειρά μου να ρωτήσω. Γιατί όταν χαλάρωσα στο επόμενο εξάμηνο και όταν επιτέλους απέκτησα φίλους που βγαίναμε κάθε μέρα, η φοιτητική ζωή πήρε άλλο νόημα. «Έλα μωρέ, ποιος πάει στη σχολή», «Κάτσε ρε, θα μας δώσει σημειώσεις η Μαρία!»… όμως η Μαρία δεν μας τίμησε. Και καμία άλλη Μαρία. Τότε άρχισε το πρώτο μου quest για σημειώσεις και tips. Να ζητάς σημειώσεις από άτομα που βοήθησες και να μη παίρνεις απάντηση ή στη καλύτερη να σου λένε πως θα σου δώσουν όταν και αυτοί πάρουν από κάποιον άλλο. Μη σου τύχει. Έτσι η δεύτερη εξεταστική βασίστηκε σε αθετημένες υποσχέσεις και πολύ αυτοσχεδιασμό.
Εν τέλει, μετά από πολλά χρόνια στη σχολή, συμπέρανα πως αν δε βοηθήσεις εσύ τον εαυτό σου, δε θα σε βοηθήσει κανείς. Με τα χρόνια μαθαίνεις. Μαθαίνεις ποιοι αξίζουν να βοηθήσεις και ποιοι μαζεύουν σημειώσεις από διαφορετικά άτομα για να εμπλουτίσουν τις δικές τους (ναι ναι, το έχω δει και αυτό!!). Καταλαβαίνεις ποιοι είναι οι λίγοι που θα σε βοηθήσουν και ποιοι χρειάζονται τη βοήθειά σου. Βοήθεια και αλληλεγγύη στο συνάδελφο ναι… αλλά πάντα αμφίδρομη!