Σκέφτομαι και κράζω | Φοιτητικές Παρατάξεις

13:27 9/4/2013 - Πηγή: mycampus.gr

Φοιτητικές εκλογές έρχονται και δραττομένης της ευκαιρίας, ας δούμε ποιοι είναι αυτοί που αγωνίζονται για τα δικαιώματά σου ως φοιτητή. Είναι αυτοί που ημέρες πριν την ημερομηνία των εκλογών παίζουν στη διαπασών εναλλάξ Τσαλίκη και Ξυλούρη την ώρα που γίνεται παράδοση στο αμφιθέατρο. Είναι αυτοί που μετά την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του τμήματός σου για συνέχιση των μαθημάτων οργανώνουν δική τους γενική συνέλευση και κλείνουν τη σχολή, γιατί η επανάσταση πρέπει να γίνει, θέλουμε δε θέλουμε. Είναι αυτοί που περηφανεύονται

για το ρόλο τους ως φερέφωνων των κοινοβουλευτικών κομμάτων (ναι, αυτών που ευθύνονται για την κατάσταση της χώρας) και προετοιμάζονται για επαγγελματίες πολιτικοί, χρησιμοποιώντας τη θητεία τους στην όποια παράταξη ως διαβατήριο για τη Βουλή. Είναι αυτοί που γεμίζουν το πανεπιστήμιο συνθήματα και αφίσες (σκίζοντας αυτές των αντιπάλων τους, φυσικά), καθιστώντας τον χώρο άσχημο και ακαλαίσθητο. Είναι αυτοί που χτίζουν τα γραφεία των καθηγητών και αυτοί που ανερυθρίαστα επιτίθενται εντός του Πανεπιστημίου Πατρών στον 83χρονο βιολόγο Τζέιμς Γουότσον, γιατί τον θεωρούν ρατσιστή (για την ιστορία, ο νομπελίστας Γουότσον μαζί με τον Φράνσις Κρικ, ανακάλυψε τη δομή του DNA, πράγμα που θεωρείται η σημαντικότερη επιστημονική ανακάλυψη του 20ου αιώνα). Είναι αυτοί που κλέβουν κάλπες και δεν μπορούν ούτε κοινά αποτελέσματα να βγάλουν στις φοιτητικές εκλογές. Είναι αυτοί που γιορτάζουν τη νίκη τους με ντεκόρ φουσκωτές κούκλες, σοδομίζοντας νεκρά βαμμένα πράσινα κοτόπουλα με βαμμένα μπλε λουκάνικα. Είναι αυτοί που πλακώνονται αναμεταξύ τους με γηπεδικά συνθήματα και σεξιστικές βρισιές. Υπενθυμίζω ότι μετά τις φοιτητικές εκλογές, θα τους επισκεφτούν οι αρχηγοί των κομμάτων και θα τους συγχαρούν, γιατί αποδεικνύουν ότι «η νεολαία είναι σκεπτόμενη».
Η πολιτικοποίηση μέσα στο ελληνικό πανεπιστήμιο δεν είναι πολιτικοποίηση. Κομματικοποίηση είναι-και, ως εκ τούτου, δεν αποτελεί παρά συνέχεια και διαιώνιση ενός κλινικά νεκρού «πολιτικού» συστήματος. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν πολιτικοποιημένα φοιτητικά συνδικάτα-πουθενά αλλού όμως δεν ξέρω να υπάρχει κάτι αντίστοιχο με τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, την ΠΑΣΠ, την ΠΚΣ και ούτω καθεξής. Στην τελική, πραγματικά δεν ξέρω αν έχει νόημα να κλειδώσουμε τις γιαγιάδες μας και τους παππούδες μας στο σπίτι την ημέρα των επόμενων εκλογών. Φυσικά, το αντίθετο δεν ισχύει για τους ως άνω την ημέρα των φοιτητικών εκλογών.
της Μαριάννας Βασιλείου