Σκέφτομαι και κράζω: Γράψε κι εσύ ένα best seller «γυναικείο» μυθιστόρημα, μπορείς!

12:46 17/6/2014 - Πηγή: mycampus.gr

Φτιάξε δυο ήρωες με ασυνήθιστα ονόματα (οτιδήποτε λιγότερο από Έκτορας και Φαίδρα αποκλείεται), φρόντισε ο άντρας να έχει δασύτριχο στήθος, στιβαρά μπράτσα και/ ή θεληματικό πηγούνι, η γυναίκα να είναι είτε μια εικοσάρα παρθένα βασανισμένη από την άπονη ζωή (φροντίζει τους άρρωστους γονείς και στηρίζει τον αλήτη που έχει για αδερφό) είτε μια επιτυχημένη επαγγελματίας μεν, στερημένη ερωτικά και σεξουαλικά δε σαραντάρα, μπλέξε τους με ευφάνταστο τρόπο (είναι ετεροθαλή αδέρφια/ έχουν 37 χρόνια διαφορά/ ο ένας είναι γκέι/ η άλλη έχει κρυφά παιδί), γράψε ερωτικές σκηνές με τον πιο πουριτανικό

τρόπο που μπορείς (προς Θεού, μην ξεχάσεις ότι η ηρωίδα σου μόνο με τον ήρωά σου ανακαλύπτει τι σημαίνει οργασμός) και φυσικά μην τυχόν και δεν τους παντρέψεις στο τέλος, αφού ξεπεραστούν όλα τα εμπόδια (η πεθερά-κόπια της Τασσούς Καββαδία/ο πατέρας του εξώγαμου που μετά από 10 χρόνια θυμήθηκε να το αναγνωρίσει/η καθυστερημένη επέμβαση αλλαγής φύλου ενός εκ των πρωταγωνιστών). Βρες και ένα κιτς εξώφυλλο και έναν πομπώδη τίτλο και καθάρισες.
Εσύ φρόντισε να μην ανοίξεις λογοτεχνικό βιβλίο (εννοείται ότι ο Καζαντζάκης και ο Ντοστογιέφσκι είναι στα αζήτητα), μη σκας για ορθογραφία και σύνταξη, επίδειξε το λιτό και απέριττο σπίτι σου (οι animal print ταπετσαρίες είναι must), δήλωσε «επαγγελματίας συγγραφέας» (ο υπάλληλος Καβάφης φυσικά και δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί σου), γέμισε το fb profile σου με φωτοσοπαρισμένες φωτογραφίες και μην ξεχνάς την αξία του caps lock. Εννοείται, φυσικά, ότι σε οποιαδήποτε κριτική απαντάς με εκφράσεις του τύπου «φάε τη μπανάνα σου και σκάσε συγγραφέα του κώλου», και συνέχεια τονίζεις ότι η επιτυχία δε σε έχει αλλάξει καθόλου και ότι δεν έχεις καμία διαφορά από τους απλούς ανθρώπους.

Και τι σε πειράζει που η μοναδική αξία των «βιβλίων» σου είναι να χρησιμεύουν ως προσάναμμα για το τζάκι ή ως μέσο εξολόθρευσης κατσαρίδων; Αφού θα βγάλεις λεφτά και θα μπορείς να το παίζεις συγγραφέας σε μεσημεριανάδικα/ πρωινάδικα. Και η Τέχνη; Τι σε νοιάζει, αφού θα επικοινωνείς μόνο με αναγνώστες που θα «έχουν κλάψει με τα βιβλία [σου]» και θα θεωρούν ότι γράφεις «κατασταλλάγματα (sic) γνώσης»; Αυτός δεν ήταν και ο σκοπός σου εξάλλου, όταν βάλθηκες να γράψεις «βιβλίο»;