Σκέφτομαι και Κράζω: Συγγραφή εργασιών και τέλος της λογικής

13:23 20/5/2014 - Πηγή: mycampus.gr

Όταν βλέπω διαφημιστικά φυλλάδια του τύπου «αναλαμβάνουμε τη συγγραφή επιστημονικών εργασιών», γίνομαι έξαλλη. Όχι τόσο με όσους αναλαμβάνουν τη συγγραφή, αλλά με αυτούς που τη ζητάνε. Γιατί (και εδώ) ισχύει ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης: αν δεν υπήρχαν φοιτητές που θα ζητούσαν τέτοιες υπηρεσίες (και οι γονείς τους που θα τους επέτρεπαν να τις ζητήσουν), δεν θα υπήρχε και κανένας που θα τις προσέφερε.
Η ιδιότητά σου ως φοιτητή σού επιφέρει μία βασική υποχρέωση: να μελετήσεις

την επιστήμη την οποία διδάσκει το Τμήμα όπου φοιτάς. Και η μελέτη αυτή δε γίνεται μόνο με την παρακολούθηση των μαθημάτων και με την εξεταστική, αλλά και με τη συγγραφή εργασιών. Αλλιώς δε θα γίνεις ποτέ επιστήμονας, αλλά ένας απλός πτυχιούχος, χωρίς γνώσεις και χωρίς ικανότητας εφαρμογής των θεωρητικών σου γνώσεων στην αγορά εργασίας. Διαφορετικά, για ποιο λόγο να μη στρωθείς και να τη γράψεις μόνος σου; Δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις; Απευθύνεσαι στον καθηγητή ή στο συμφοιτητή, στρώνεσαι στη βιβλιοθήκη, κάνεις λάθη και τη γράφεις. Κανείς μας δε γεννήθηκε γνωρίζοντας να συγγράφει μια επιστημονική εργασία-όλοι κάναμε λάθη και στην πορεία μάθαμε το σωστό τρόπο για να γράφουμε βιβλιογραφικές αναφορές. Φοβάσαι ότι δε θα τα καταφέρεις; Ακολουθείς την προαναφερθείσα μέθοδο και θα δεις εκ των υστέρων ότι αφ’ ενός δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φοβόσουν, αφ’ ετέρου συχνά στις εργασίες κρύβεται το αληθινό νόημα της σχολής σου.
Ή απλά βαριέσαι και θες την εύκολη λύση; Τότε θα σου πω έξω από τα δόντια ότι δε σου αξίζει η ιδιότητα του φοιτητή και ότι είσαι ενδεικτικότατο δείγμα της νοοτροπίας του νεοελληναρά, η οποία μπορεί να συνοψιστεί στη φράση «εγώ να κάνω τη δουλειά μου χωρίς να κουραστώ και σκασίλα μου για τις συνέπειες στους άλλους». Για να σ’ το πω με ένα τραβηγμένο μεν, αληθοφανές δε παράδειγμα: σκέψου ότι πας στο νοσοκομείο με αλλεργικό σοκ και ο ειδικευόμενος γιατρός δεν το καταλαβαίνει, γιατί τη σχετική εργασία είχε δώσει να του τη γράψουν. Αν θες να του μοιάσεις, με γεια σου με χαρά σου-μην παραξενευτείς όμως όταν θα βρεθείς στην καλύτερη απολυμένος και στη χειρότερη καταδικασμένος για ποινικό αδίκημα.
Μαριάννα Βασιλείου