Συνέντευξη με τον Μάρκο Σεφερλή

18:03 3/12/2014 - Πηγή: mycampus.gr

Του Ευθύμη Κάλφα
Facebook: efthimis kalfas
Twitter: efth_kalf
Instagram: efth_kalf

Τον ηθοποιό αυτόν, θέλοντας και μη, τον νιώθεις άνθρωπο δικό σου. Έχεις μεγαλώσει με τις εκπομπές του, έχεις γελάσει με τις μιμήσεις του, έχεις επαναλάβει, πολλές φορές τα αστεία του και αν είσαι φαν, τον έχεις χειροκροτήσει και στο θέατρο. Την πρώτη φορά που τον συνάντησα από κοντά, ήμουν γύρω στα 6, όταν με πήγαν οι γονείς μου να παρακολουθήσω μια παράσταση του. 18 χρόνια μετά, τον ξανασυναντώ στο καμαρίνι του μπορώντας

πλέον να κάνω μαζί του ολόκληρη κουβέντα. Eίναι ο Μάρκος Σεφερκλής και μιλάει αποκλειστικά στο iq magazine Μπήκαμε στο καμαρίνι, λίγο προτού ξεκινήσει η Παράσταση “Μάμα…Μία δεν Υπάρχει” στη Θεσσαλονίκη. Η μακιγιέρ είχε αρχίσει ήδη να επιμελείται το βάψιμο. Έκατσα απέναντι του και του πρότεινα να μιλήσουμε για το χιούμορ! Έχουμε όλοι; Είναι κάτι έμφυτο; Μπορεί να διδαχθεί; Κοίταξε, δε νομίζω ότι μπορεί να διδαχθεί. Πιστεύω ότι είναι έμφυτο μέσα μας και απλά καλλιεργείται αναλόγως πώς το χρησιμοποιείς και πόσο χρόνο ασχολείσαι μ’ αυτό. Παρατηρώ ότι υπάρχει εξέλιξη στο χιούμορ. Οι θεατές πλέον έχουν εξοικειωθεί και αρχίζουν και το αντιλαμβάνονται περισσότερο. Το επίπεδο του κοινού στις παραστάσεις είναι τελείως διαφορετικό απ’ όταν ξεκίνησα μέχρι σήμερα. Είμαι από τους υποστηρικτές ότι χιούμορ έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Μπορεί να μην μπορείς να το μεταδώσεις ή να μην είσαι καλός στο να αναπαράγεις και να εκφράζεσαι αλλά μόνο από το γεγονός ότι μπορείς να το αντιληφθείς σημαίνει ότι διαθέτεις χιούμορ. Ήθελα να μάθω και άλλα γι’ αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που ονομάζεται χιούμορ. Θεωρεί ότι σα λαός, είναι κάτι που μας χαρακτηρίζει; Έχουμε τελικά πλάκα; Ναι! Νομίζω ότι έχουμε χιούμορ και μέσω αυτού αντιμετωπίζουμε και αντέχουμε όλα αυτά που μας συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια. Σκέψου πόσα ανέκδοτα δημιουργούμε και με πόση γρήγορη ταχύτητα αναμεταδίδουμε όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα. Διακωμωδούμε τις καταστάσεις, ανά πάσα στιγμή, σε οποιοδήποτε γεγονός. Κάνουμε πλάκα, έχουμε χαβαλέ, είμαστε λαός της φάρσας. Φυσικά πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και το κλίμα της χώρας μας. Βγαίνεις έξω και ο ήλιος σου δημιουργεί μια θετική διάθεση. Η μέρα μας είναι γεμάτη. Μας αρέσει να γελάμε από την ώρα που ξυπνάμε…Πιάνομαι από την τελευταία του ατάκα και τον ρωτάω κάτι που πάντα το είχα απορία. Κατά πόσο είναι έτσι στην καθημερινότητα του; Γελάνε όλοι στην οικογένεια του από το πρωί; Θέλω να πω, αν είναι μια φορά τέλειο να βλέπεις παραστάσεις με τον Μάρκο Σεφερλή . σκέψου πόσο υπέροχο παίζει να είναι να ξυπνάς και μ’ αυτόν. Μήπως όμως είναι κλισέ; Τι συμβαίνει πραγματικά;

Είναι λογικό να το σκέφτεσαι και ναι περνάμε ωραία και στο σπίτι. Το χιούμορ είναι τρόπος ζωής για εμένα. Υπάρχουν κωμικοί ηθοποιοί που στη ζωή τους είναι πολύ σοβαροί απλά έχουν ταλέντο στο να κάνουν τον κόσμο να γελάει. Πέρνουν ένα κείμενο το ερμηνεύουν πάρα πολύ καλά και ο κόσμος γελά. Εγώ μεταφέρω στη σκηνή αυτό ακριβώς που είμαι στη ζωή μου. Έτσι είμαι όλη τη μέρα και απλά η σκηνή είναι μια προέκταση της ζωή μου. Δηλαδή δε γυρίζω ένα διακόπτη και προσπαθώ να κάνω κάποιον να γελάσει. Το κάνω έτσι και αλλιώς στο σπίτι μου. Μου βγαίνει αβίαστα. Αυτό είναι και κάτι που μου λέει και ο κόσμος, ότι δηλαδή βλέπουν έναν άνθρωπο που τους κάνει να γελάνε χωρίς να προσπαθεί, να αγχώνεται, να κουράζεται και να το επιδιώκει. Είναι αυθόρμητο και καθόλου αγχωτικό
Εμείς γελάμε μαζί του. Με τις κινήσεις, τις ατάκες και τις μιμήσεις του. Αυτός συνήθως με τι γελάει; Κυνηγάω πράγματα που θα με κάνουν να γελάσω. Βλέπω παραστάσεις, ταινίες, κωμωδίες κυρίως και γελάω. Είμαι άνθρωπος που γελάω πολύ. Ξέρεις, συνάδερφοι μου, μου λένε ότι είμαι πολύ καλός θεατής. Δε συνηθίζεται να πηγαίνουν ηθοποιοί σε άλλες παραστάσεις και να είναι τόσο χαλαροί και να γελάνε. Εγώ είμαι άνετος. Γι’ αυτό πηγαίνω εξάλλου. Δεν κρατάω τα προσχήματα. Επίσης, γελάω πολύ και με τον εαυτό μου. Κάνω πράγματα τα οποία ούτε εγώ τα καταλαβαίνω. Πολλές φορές όταν θα δω στο μοντάζ μια παράσταση μου βιντεοσκοπημένη, γελάω γιατί είναι σα να το βλέπω πρώτη φορά. Όπως επίσης κλαίω και πολύ εύκολα. Γενικά οι κωμικοί ηθοποιοί είναι πιο ευσυγκίνητοι ίσως γιατί κάνουν συνέχεια τον κόσμο να γελάει έχουν μια συναισθηματική φόρτιση περίεργη και μόλις τους δίνεται η ευκαιρία καθαρίζουν. Λυτρώνονται! Του προτείνω να πάμε παρέα γύρω στα 20 χρόνια πίσω. Να μου πει πως ήταν τα φοιτητικά του χρόνια; Πώς θυμάται τον εαυτό του σαν ο Μάρκος που σπούδαζε; Έκανα ωραία φοιτητική ζωή. Ουσιαστικά ήταν σα να συνέχισα την εφηβική μου ζωή. Στην Κόρινθο που πήγα Γυμνάσιο και Λύκειο είχα περάσει πάρα πολύ ωραία. Με αυτά τα άτομα λοιπόν συνέχισα να κάνω παρέα και στην Αθήνα. Φοιτητική ζωή γεμάτη γέλιο και πλάκα. Κάναμε καντάδες, πλάκες, φάρσες, πράγματα που δεν έκαναν άλλα παιδιά της ηλικίας μας και που σίγουρα δεν κάνουν και τώρα. Στη δραματική σχολή ήμουν από τους πολύ καλούς σπουδαστές. Δεν είχα λείψει ούτε μια φορά από το μάθημα. Το είχα αγαπήσει τόσο πολύ αυτό που είχα αποφασίσει να κάνω στη ζωή μου και ουσιαστικά τότε μου μπήκε και το μικρόβιο του ηθοποιού. Μέχρι τότε, στην προσωπική μου ζωή, ήμουν πολύ ντροπαλός. Καμιά σχέση μ’ αυτό που βλέπεις τώρα. Μου άρεσε ιδιαίτερα η διαδικασία που έπαιζα ρόλους και μεταμφιεζόμουν. Διάβαζα πολλά βιβλία θεατρικά, κάναμε πολλές πρόβες πριν το μάθημα και μετά φυσικά βγαίναμε και κάναμε parties! Από εκείνα τα χρόνια λοιπόν μέχρι τώρα, μετά από τόσες επιτυχίες, τόσο χειροκρότημα και τόση μεγάλη αναγνώριση της δουλειάς του, πώς γίνεται να μην την έχει δει και λίγο αλλιώς; Ή μήπως την έχει δει; Το καλάμι, λένε, είναι μεγάλο και ευκολοκάβαλο. Όλο αυτό που βλέπεις, ήρθε σιγά- σιγά και σταδιακά. Ας πούμε, εγώ πάντα έγραφα. Από την Κόρινθο όταν ήμουν μικρός. Μου άρεσε να γράφω, ήταν μια προσωπική ανάγκη με την οποία έψαχνα τρόπους να εκφραστώ. Έγραφα χωρίς βέβαια τότε να φανταζόμουν ότι θα φτάσω να γράφω ολόκληρες θεατρικές παραστάσεις και ίσως αυτός να είναι τελικά ο λόγος που το έχω αποδεχτεί τόσο φυσιολογικά, δεν έχω τρελαθεί και δεν έχω καβαλήσει το καλάμι. Μου άρεσε αυτό που βίωνα χωρίς να σκέφτομαι τις προεκτάσεις που έχει, της φήμης και όλων αυτών των καταστάσεων που ακολουθούνε έναν άνθρωπο που είναι στα φώτα της δημοσιότητας. Ο Μάρκος Σεφερλής παραδέχτηκε και ποιος χαρακτήρας, απ’ όλους εκείνους που έχει μιμηθεί, είναι ο αγαπημένος του Ο Βλάσης είναι ο αγαπημένος μου. Ένας ήρωας που έχει αντέξει στο χρόνο και που με έχει χαρακτηρίσει με το σλόγκαν “Καλό ε;” Και στην παράσταση “Μάμα…Μία δεν υπάρχει”, που τον έχω επαναφέρει, με το που ακούνε στο κοινό το όνομα Βλάσης Κουτουλούφας αρχίζουν και χειροκροτούν. Ο χαρακτήρας αυτός δεν είναι μίμηση. Στην ουσία είναι ένας τύπος που βρήκα από μόνος μου. Είναι αυτός που με χαρακτηρίζει. Είναι ο Μάρκος Σεφερλής. ο τύπος που θα πει τα έξυπνα αστεία, θα αυτοσαρκαστεί, ο τύπος που θα την πει σ’ όλους έχοντας πάντα έτοιμη μια ατάκα. Είμαι εγώ. Και γι’ αυτό πιστεύω ότι έχει αγαπηθεί τόσο αυτός ο χαρακτήρας. Είναι απ’ αυτούς τους διαχρονικούς ρόλους. Έχει αντέξει στο χρόνο. Σκέφτομαι το πρόγραμμα που ακολουθεί κάθε μέρα και κουράζομαι. Την ώρα που εσύ πηγαίνεις μια ώρα γυμναστήριο και μετά δεν μπορείς να περπατήσεις, ο Σεφερλής, πετάει 2 φορές την ημέρα με το αεροπλάνο, πρωταγωνιστεί σε παράσταση και σε 3ώρη καθημερινή ζωντανή εκπομπή στο Mega. Τι παίρνει τελικά και αντέχει; Εγώ γυμνάζομαι την ώρα που παίζω. Αυτά που κάνω δεν είναι εύκολα. Απαιτούνε πολύ γυμνασμένο κορμί, το οποίο διαθέτω από τη φύση μου (γέλια). Πέρα από την πλάκα, όχι! Δεν παίρνω τίποτα εκτός από το χειροκρότημα του κόσμου το οποίο μου φορτίζει τις μπαταρίες και ξεκινάω πάλι από την αρχή. Δε με ενοχλεί το ωράριο. Έχω μάθει να είμαι στον αέρα. Το πρωί πετάω από τη Θεσσαλονικη για Αθηνα και είμαι στον αέρα. Στο Mega είμαι πάλι στον αέρα. Από εκεί πετάω πίσω στη Θεσσαλονίκη στον αέρα και έρχομαι εδώ και πετάω στα σύννεφα με όλη αυτή τη συμμετοχή του κόσμου στο Ράδιο Σίτυ. Προφανώς αυτό μου κάνει καλό. Το ευτυχές γεγονός είναι ότι δεν έχουν πάρει τα μυαλά μου αέρα μετά από τόσο…αέρα. Απορεί και ο κόσμος, μη νομίζεις. Επιβάτες που πετάμε μαζί στην πτήση μετά με βλέπουν και στην τηλεόραση. και με ρωτούν πώς αντέχω. Τα πράγματα είναι απλά. Ηθελα να κάνω την εκπομπή στο Μega, ήθελα να ανεβάσω την παράσταση στη Θεσσαλονίκη και δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Είπα ότι θα το κάνω και να που τελικά το έκανα. Η μακιγιέρ με κοιτάει λίγο περίεργα. Καθυστερώ τη δουλειά της, το ξέρω, όμως οφείλω να κάνω ακόμα μια ερώτηση. Τη ρωτάω ευγενικά αν μπορώ. Μου χαμογελάει και έτσι ρωτάω γρήγορα για την εντυπωσιακή γυναίκα του, την κ. Έλενα Τζαβαλιά. Πώς τα καταφέρνουν και ισορροπούν προσωπική και επαγγελματική ζωή; Υπάρχουν φθορές στη σχέση; Εμείς, παρ’ όλο που ήμαστε πολλές ώρες μαζί, λειτουργούμε ανάλογα με το χώρο που βρισκόμαστε, με τη συγκεκριμένη ιδιότητα. Στο σπίτι σα σύζυγοι και γονείς, στο θέατρο σα συνάδερφοι, σε μια κοσμική δεξίωση σαν το ζευγάρι που το έχουν καλέσει και έχει πάει κάπου. Οι ρόλοι εναλλάσσονται και αυτό είναι κάτι που δε μας κάνει να βαρεθούμε. Επίσης, δε μεταφέρουμε την οικογενειακή μας ζωή στο θέατρο. Δεν ήμαστε όλη μέρα κλεισμένοι σε ένα καμαρίνι σα πιτσουνάκια που είναι συνέχεια αγκαλίτσες και φιλάκια. Εκεί ήμαστε σα συνάδερφοι, ηθοποιοί. Παρατηρώντας, καιρό τώρα, τις δηλώσεις της κ. Τζαβαλιά, θαύμασα το σωστά δομημένο λόγο της, τα σωστά ελληνικά που χρησιμοποιούσε και τον τρόπο που υπερασπιζόταν τον άντρα της στους δημοσιογράφους. Ισχύει τελικά αυτό που λένε ότι πίσω από έναν επιτυχημένο άντρα κρύβεται μια ισχυρή γυναίκα; Η Έλενα, είναι ένα πολύ συγκροτημένο άτομο. Πάντα τη θαύμαζα. Για τον χαρακτήρα της, τις γνώσεις της, το λόγο της, τη μόρφωση της. Είναι αλήθεια, ότι τώρα στην εκπομπή με εξέπληξε ακόμα περισσότερο και πολύ ευχάριστα διότι ανακάλυψα και πράγματα που δεν τα ήξερα μέχρι τώρα. Απέδειξε ότι είναι μια γυναίκα με πολλά εφόδια. Η παρουσία της εκεί είναι ένα μεγάλο συν για την εκπομπή. Ναι, ισχύει ότι πίσω από έναν πετυχημένο άντρα κρύβεται μια πολύ δυναμική γυναίκα με ισχυρή προσωπικότητα. Τουλάχιστον στην περίπτωση μου. Γιατί από τότε που είμαι με την Έλενα έχω κάνει πάρα πολλά πράγματα και έχω την αίσθηση ότι θα συνεχίσω να κάνω. Είναι δίπλα μου, με “πουσάρει" και δε με φρενάρει. Είναι δίπλα μου και με βοηθάει να πραγματοποιήσω ό,τι σκεφτώ. Αλήθεια, την ευχαριστώ πολύ!