«Έρχομαι να παίξω στον Παναθηναϊκό Στόικο»

14:59 15/12/2012 - Πηγή: GreenZone

Με αφορμή την επιβεβαίωση της σίγουρης μεταγραφής του Ντράζεν Πέτροβιτς στον Παναθηναϊκό από τη μητέρα του, το GreenZone επαναδημοσιεύει κείμενό του, φόρο τιμής στον μεγάλο άσσο που χάθηκε τόσο νωρίς...

Η μητέρα του Ντράζεν Πέτροβιτς, Μπιζέρκα, παραχώρησε συνέντευξη στον Γιάννη Ντεντόπουλο, που δημοσιεύθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών»

και μεταξύ άλλων επιβεβαιώνει την συμφωνία του «Μότσαρτ» με τον Παναθηναϊκό.

Το GreenZone επαναδημοσιεύει κείμενό του που είχε δημοσιευθεί στις 7 Ιουνίου 2012:

Το ημερολόγιο έγραφε 7 Ιουνίου 1993. Μία μέρα όπως όλες οι άλλες; Όχι. Αυτή ήταν η μέρα που «έφυγε» ο Ντράζεν. Η μέρα που «πέθανε το μπάσκετ»...

Μόλις είχε τελειώσει ο αγώνας της Εθνικής Κροατίας για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ και ο «Μότσαρτ» έμπαινε συνοδηγός στο Volkswagen Golf, το οποίο οδηγούσε η κοπέλα με την οποία ήταν ερωτευμένος για δύο περίπου μήνες, η πρώην Μις Γερμανία, Κλάρα Ζάλαντζι. Αρχικός προορισμός το Μόναχο. Και μετά η Αθήνα. Ένα ηγεμονικό συμβόλαιο, με ποσό το οποίο θα επέλεγε ο ίδιος, περίμενε τον Ντράζεν Πέτροβιτς, από τον Παύλο Γιαννακόπουλο, για να φορέσει ο Κροάτης σούπερ σταρ τη φανέλα με το Τριφύλλι στο στήθος.

Η μοίρα όμως δεν θέλησε να ντύσει στα πράσινα τον τότε παίκτη των Νιου Τζέρσεϋ Νετς. Το GreenZone θυμάται μία από τις πιο τραγικές ημέρες που έζησε το ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Στις 7 Ιουνίου 1993, ένα φρικτό τροχαίο δυστύχημα στη βρεγμένη άσφαλτο της Autobahn 9, στο Ντένκεντορφ της Βαυαρίας, έμελλε να κοστίσει τη ζωή στον άτυχο Ντράζεν. Μια ολόκληρη χώρα θα θρηνήσει τον μεγαλύτερο σουτέρ που είδαν ποτέ τα ευρωπαϊκά γήπεδα, τον παίκτη που έκανε 7 ώρες προπόνηση τη μέρα, τον χρυσοχέρη Κροάτη που ζούσε και ανέπνεε για το μπάσκετ, τον καλαθοσφαιριστή που ξυπνούσε εφιάλτες σε όλους τους αμυντικούς.

«Κάναμε μαζί σχέδια και όνειρα για τον Παναθηναϊκό, και ξαφνικά, σήμερα το πρωϊ με ξύπνησε η μητέρα μου από το Ζάγκρεμπ και μου είπε ότι είναι νεκρός. Τα έχω χαμένα. Δεν μπορώ να πιστέψω πως χάθηκε ο βασιλιάς του μπάσκετ. Του τηλεφώνησα στις 2.00 μετά τα μεσάνυχτα της Κυριακής στο Βρότσλαβ και συζητούσαμε για τον Παναθηναϊκό, μάλιστα μου είπε ότι θα ερχόταν στην Αθήνα αυτές τις μέρες, μέχρι το Σάββατο, για να συναντηθεί με τον πρόεδρο. Κατά 95% είχαν συμφωνήσει και θα φορούσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού...».

Τάδε έφη ο τότε προπονητής του Τριφυλλιού, Ζέλικο Παβλίσεβιτς, στενός φίλος του Πέτροβιτς. Αδερφικός του φίλος ήταν και ο «πράσινος» σέντερ Στόγιαν Βράνκοβιτς, ο οποίος στο άκουσμα του χαμού του καλού του φίλου δεν άντεξε, και από την στενοχώρια του χτύπησε με δύναμη ένα πιάνο, με αποτέλεσμα να υποστεί κάταγμα στο δεξί του χέρι. Ο «Στόικο» είχε προειδοποιήσει τον Ντράζεν να ακολουθήσει την αποστολή της ομάδας στην Κροατία και να μην ταξιδέψει με Ι.Χ. στη Γερμανία. Το προαίσθημα του βγήκε αληθινό...

Ο Λευτέρης Σούμποτιτς είχε το θλιβερό προνόμιο να είναι ο πρώτος στην Ελλάδα που πληροφορήθηκε την είδηση του θανάτου του Πέτροβιτς:

«Το τηλέφωνο μου χτύπησε στις επτά το πρωϊ. Ήταν ο Βράνκοβιτς από το Ζάγκρεμπ. Με τρεμάμενη φωνή και κλαίγοντας μου είπε ότι ο Ντράζεν είχε σκοτωθεί. Μου είπε ακόμα ότι ο Ντράζεν θα ερχόταν σίγουρα στην Ελλάδα και θα έπαιζε στον Παναθηναϊκό...».

«Ας ζούσε κι ας μην ερχόταν ποτέ στον Παναθηναϊκό», θα πει λίγες μέρες μετά ο Παύλος Γιαννακόπουλος.

Ήταν μόλις 29 ετών. Είχε κάνει μία εξαιρετική χρονιά στο ΝΒΑ με τους Νετς, αλλά η συμπεριφορά των συμπαικτών του στο πρόσωπό του, καθώς και το γεγονός πως η διοίκηση αργούσε να τον καλέσει για ανανέωση του συμβολαίου του τον είχαν κάνει να σκέφτεται την επιστροφή στην Ευρώπη.

Ξεκίνησε την καριέρα του στη Σιμπένκα, κατόπιν μεταγράφηκε στην Τσιμπόνα του Ζάγκρεμπ με την οποία κατάκτησε δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών, το 1985 και το 1986. Το 1988 μεταπήδησε στη Ρεάλ Μαδρίτης, στην οποία έμεινε μόνο μια σεζόν, μέχρι που το 1989 θα πραγματοποιήσει το μεγάλο άλμα για τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ και το Πόρτλαντ. Η πρώτη χρονιά του όμως δε θα είναι καλή και ο μικρός αγωνιστικός χρόνος που έπαιρνε θα τον απογοητεύσει. Τελικά, τον Γενάρη του 1991 θα πάρει μεταγραφή για το Νιου Τζέρσεϋ, όπου θα πραγματοποιήσει τρεις εξαιρετικές χρονιές, με απίστευτα ποσοστά ευστοχίας και με μέσο όρο πόντων 12,6 την πρώτη, 20,6 τη δεύτερη και 22,3 την τρίτη χρονιά.

Το 1989 θα στεφθεί Πρωταθλητής Ευρώπης με την ενωμένη τότε Γιουγκοσλαβία, ενώ το 1990 θα πατήσει με τους «πλάβι» την κορυφή του κόσμου στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής.
Τα ρεκόρ που πέτυχε ήταν ασύλληπτα. Πραγματική καλαθομηχανή, σε παιχνίδι του γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος πέτυχε κάποτε 112 πόντους, ενώ σπάνιες ήταν οι φορές που έπεφτε κάτω από τους 30 πόντους και τις 10 ασίστ. Ένας πραγματικός «μύθος» του ευρωπαϊκού -και όχι μόνο- μπάσκετ.

Εκείνο το καλοκαιρινό πρωϊνό του Ιουνίου του 1993, «πάγωσαν» και πολλοί φίλοι του Παναθηναϊκού, μαθαίνοντας από το ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις το χαμό του Ντράζεν. Και μπορεί ο «Μότσαρτ» να μην έπαιξε ποτέ με το Τριφύλλι στο στήθος, αλλά εκείνο το μοιραίο απόγευμα, λίγο πριν σφηνωθεί το Golf κάτω από μία νταλίκα, ο Ντράζεν κοιμόταν στη θέση του συνοδηγού. Και ποιος ξέρει, τι μπορεί να ονειρευόταν ...

...Ο Βράνκοβιτς θα πάρει το ριμπάουντ, θα δώσει γρήγορα την μπάλα στον Γκάλη, εκπληκτική πάσα του Γκάλη πίσω από την πλάτη στον Πέτροβιτς ο οποίος θα σηκωθεί για τρεις και...

Ar1stot3lis