Η ΥΓΕΙΑ, η γιούχα και οι... πρόωρες αποχωρήσεις

14:15 29/8/2012 - Πηγή: GreenZone

Ο Πράσινος Ασθενής γράφει για όσους γιουχάρουν και γκρινιάζουν κατά παικτών και προπονητή του Παναθηναϊκού και για όσους φεύγουν από το γήπεδο από το 75'...
Ύψιστος στόχος του Παναθηναϊκού δεν είναι ούτε το πρωτάθλημα, ούτε η καταπολέμηση του παρασκηνίου, ούτε να αποκτήσει παικταράδες. Πρώτος στόχος του Συλλόγου είναι να έχει υγεία στις κερκίδες του. Τότε και μόνο τότε μπορεί να πετύχει ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Έφυγα πικραμένος από το ΟΑΚΑ. Όχι για το αποτέλεσμα. Η πρόκριση άλλωστε, κόντρα σε μία ομάδα άλλου επιπέδου, θα ήταν ένα μικρό θαύμα. Με πίκρανε όμως η αντίδραση μίας (όχι τόσο μεγάλης, ικανής όμως να εκνευρίσει την πλειοψηφία) μερίδας φιλάθλων.

Για 93' οι περισσότεροι στις κερκίδες έκαναν το χρέος τους. Συμμετείχαν στο παιχνίδι, χειροκροτούσαν, γιούχαραν τους αντιπάλους, τραγουδούσαν όσοι είχαν όρεξη, ΣΤΗΡΙΖΑΝ. Όχι όμως όλοι. Υπήρξε και η μειοψηφία, θύμα της διπλής προπαγάνδας. Της «ερυθρόλευκης» και της... «εσωτερικής». Την προπαγάνδας που πέρασε σε συνειδήσεις τη Μάλαγα των Τουλαλάν, Ίσκο, Χοακίν, Μπουονανότε ως διαλυμένη ομάδα!

Υπήρξαν αυτοί που αποχωρούσαν από το 75’ για να μην… πέσουν σε κίνηση, αλλά και αυτοί που έβριζαν (!) ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, που μουρμουρούσαν και που έδειχναν πως «ξενέρωσαν από τη ζωή τους» επειδή η ομάδα δεν ήταν δημιουργική κόντρα στους Ισπανούς.

Τι είναι αυτό που με ενοχλεί με την αποχώρηση από τόσο νωρίς. Όχι τόσο η έλλειψη σεβασμού στην προσπάθεια του προπονητή, των παικτών και των οπαδών. Περισσότερο με ενοχλεί η νοοτροπία που την έχω συνδέσει με φίλους άλλης ομάδας. Η νοοτροπία που βάζει τη νίκη, το αποτέλεσμα, την πρόκριση πάνω από την προσπάθεια. Στο γήπεδο πάμε για να δούμε τον Παναθηναϊκό. Όχι απαραιτήτως τον Παναθηναϊκό να κερδίζει. Άσε που αν γίνει το θαύμα και η πόρνη μπάλα κάνει περίεργα παιχνίδια στα τελευταία λεπτά, θα χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο (όπως έγινε πριν δύο χρόνια με τη Ρόμα) όσοι χάσουν τα γκολ.

Θεωρώ πως αυτή η κατάσταση ξεκινάει από τα media. Από τη μία, το τελικό αποτέλεσμα ενός αγώνα έχει γίνει αυτοσκοπός. Από την άλλη, όταν κάθε λογής «μεγαλοδημοσιογράφος» θεωρεί πως είναι ταυτόχρονα και προπονητής και δεν ντρέπεται όχι μόνο να αναλύει, να σχολιάζει, αλλά και να… προτείνει, να υποδεικνύει τις ιδέες του στους αληθινούς προπονητές, τότε αυτή η νοοτροπία είναι πιθανό να περνάει στους αναγνώστες-ακροατές!

Οι γιούχες, η μουρμούρα, η αρνητική ενέργεια δεν βοηθάνε. Το αντίθετο. Είναι προσβλητικά προς τον προπονητή του Παναθηναϊκού, προς τους παίκτες, προς τους υπόλοιπους οπαδούς.

Ο Παναθηναϊκός έχει ακόμα μεγάλο δρόμο να διανύσει και ως σύλλογος και ως ομάδα. Αυτό θα γίνει, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Πρέπει να συνεχίσουμε για την ιστορία του Παναθηναϊκού.
Ζ. Φερέιρα

Ο προπονητής είναι ένας. Στην προκειμένη τον λένε Ζεσουάλδο Φερέιρα. Δεν τον λένε ούτε Γιάννη, ούτε Κώστα, ούτε Μήτσο, ούτε Γιώργο, ούτε Μπάμπη. Δεν κάθεται στις κερκίδες, ούτε πίσω από ένα μικρόφωνο ή ένα γραφείο ή έν