Μόνο για τίτλους, ποτέ για σωτηρία!

18:35 7/3/2013 - Πηγή: GreenZone

Το κέρδος μίας κάκιστης χρονιάς και τα λάθη από τα οποία πρέπει να διδαχτεί ο Παναθηναϊκός...
Ο Φώτης Καρακούσης γράφει στην ιστοσελίδα leoforos.gr πως δεν γίνεται ο αυτοκράτορας του γυναικείου βόλλεϋ Παναθηναϊκός να παλεύει για τη σωτηρία του, για τις ευθύνες για την φετινή κατάσταση και για τα λάθη που πρέπει να γίνουν μάθημα για το μέλλον.

Από

την κόλαση, στον παράδεισο, αν μπορείς να χαρακτηρίσεις φυσικά παράδεισο την σωτηρία για την μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα στο συγκεκριμένο άθλημα. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει η παραμικρή διάθεση να πανηγυρίσουμε το ότι ο Παναθηναϊκός, τα φίνα κορίτσια του Ερασιτέχνη, έμειναν στην Α1, αλλά από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει πως η ομάδα αυτή, έφτασε μια ανάσα από τον υποβιβασμό. Ένα τμήμα που έχει κατακτήσει συνολικά 29 τίτλους, από τους οποίους τα 24 είναι πρωταθλήματα και τα 5 Κύπελλα, που έχει διακριθεί στην Ευρώπη έχοντας δύο συμμετοχές σε τελικό, που έχει κάνει πάρα μα πάρα πολλούς ανθρώπους να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο άθλημα, απλά δεν γίνεται να παλεύει για την σωτηρία του τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος.

Τέλος καλό, όμως όλα καλά, αν και ακόμα τυπικά δεν έχει τελειώσει τίποτα. Εντάξει οι Μακεδόνες πρέπει να νικήσουν την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια και μπορεί όντως να καταλάβω τον πόντο που πήρε το Ανατόλια λόγω γηπέδου, όμως κάθε νοήμων άνθρωπος που ασχολείται ελάχιστα με το βόλεϊ, καταλαβαίνει πως δεν γίνεται οι Μακεδόνες να πάρουν όχι πόντο, αλλά και σετ απέναντι στην ΑΕΚ. Να γίνει κάτι άλλο δεν το βλέπω, γιατί θα μιλάμε για τεράστια ντροπή για το άθλημα, που θα χρήζει ακόμα και παρέμβασης από την Ομοσπονδία, οπότε από σήμερα μιλάμε για παραμονή.

Και οι χαρές κάπου εδώ τελειώνουν. Το εύκολο είναι να γράψεις ένα αποθεωτικό που να μιλάς για ψυχάρες και άλλα ωραία, αλλά αυτά τα κάνουν οι πανηγυρτζήδες και εγώ δεν υπήρξα και δεν σκοπεύω να γίνω στα 38 μου. Η χρονιά που πρώτα ο Θεός θα βγει με την ομάδα στην Α1, φυσικά και είναι αποτυχημένη. Δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία, ο αυτοκράτορας του αθλήματος να παλεύει για την σωτηρία. Δεν γίνεται ρε αδερφέ, όσο και αν το τραβήξεις από τα μαλλιά. Εννοείται πως υπάρχουν δικαιολογίες και μάλιστα σοβαρές, αλλά ξαναλέω για τον Παναθηναϊκό ειδικά στο βόλεϊ γυναικών, η σωτηρία είναι αποτυχία.

Πάμε τώρα στις δικαιολογίες. Πρώτη και κυριότερη είναι το οικονομικό. Η ομάδα, όπως και οι περισσότερες στον Ερασιτέχνη φτιάχτηκε την τελευταία στιγμή, με τα παιδιά του τμήματος να τρέχουν και με το παραπάνω για να τα καταφέρουν. Το μπάτζετ σε σχέση με άλλες χρόνιες έπεσε στο κατακόρυφο και ήρθαν στην ομάδα παίκτριες με ταλέντο, αλλά και απειρία. Αυτό φάνηκε ειδικά τόσο στο ξεκίνημα, όσο ακόμα περισσότερο μετά τις πρώτες νίκες.

Οι μικρές έδειξαν, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό, πως ακόμα δεν είχαν την δύναμη να σηκώσουν αυτή την απίστευτα βαριά φανέλα. Έτσι ενώ στα δύσκολα ματς πάλεψαν και με το παραπάνω, κερδίζοντας τον Ολυμπιακό, κοντράροντας στα ίσια τον Ηρακλή Κηφισιάς, έχαναν εντός έδρας βαθμούς από τους Τράχωνες και το Μαρκόπουλο, έχαναν από τα Βριλήσσια παρότι ήταν σαν να έπαιζαν εντός έδρας, καθώς ο κόσμος ήταν δίπλα τους κλπ κλπ. Αυτό ξαναλέμε ήταν κάτι λογικό, μιας και το ταλέντο υπάρχει και είναι άφθονο, αλλά από την άλλη δεν γίνεται να περιμένεις από τις πιτσιρίκες να μην υπάρχει άγχος και δέος γι’ αυτή τη φανέλα.

Έτσι ο Παναθηναϊκός έφτασε μια ανάσα από τον υποβιβασμό και για να αποφευχθεί χρειάστηκαν δύο κινήσεις του προέδρου του Ερασιτέχνη Αχιλλέα Μακρόπουλου, ο οποίος βλέποντας την καταστροφή να έρχεται, έβαλε πάλι πλάτη, δείχνοντας για χιλιοστή φορά πόσο αγαπάει τον σύλλογο. Ήρθε πίσω η Ξανθή Μυλωνά και η ομάδα επιτέλους απέκτησε εκτός από λίμπερο και αρχηγό μέσα στα αποδυτήρια, ενώ πιο μετά αποκτήθηκε και η Πέρεζ, μια σημαντική προσθήκη. Αυτές οι δύο ήταν οι πιο σημαντικές κινήσεις από την διοίκηση, γιατί η ακόμα πιο σημαντική ήρθε από τον κόσμο.

Οι φίλοι του ΤΡΙΦΥΛΛΙΟΥ ανέκαθεν ήταν δίπλα στο τμήμα αυτό και τον Ερασιτέχνη, αλλά αυτό που έγινε μετά από κάποια στιγμή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Το κλειστό της Κυψέλης γέμιζε ασφυκτικά, οδηγώντας την ομάδα σε νίκες. Χωρίς να θέλω να μειώσω τις προσπάθειες των κοριτσιών, αν οι οπαδοί δεν ήταν εκεί, δεν υπήρχε περίπτωση να έρθει η νίκη, όχι μόνο κόντρα στον Ολυμπιακό, αλλά ακόμα και απέναντι στους Μακεδόνες Αξιού. Αυτοί οι… αλήτες όπως τους αποκαλούν, οι νοσταλγοί, πήραν την ομάδα στις πλάτες τους, παρέδωσαν μαθήματα κερκίδας και έδειξαν ξεκάθαρα, πως όταν οι φίλοι του Παναθηναϊκού ασχολιόντουσαν με τον Ερασιτέχνη σε όλα τα αθλήματα, οι άλλοι δεν ήξεραν καν πως υπάρχει κάτι άλλο εκτός από ποδόσφαιρο και μπάσκετ.

Αυτό είναι και το μεγάλο φετινό κέρδος μιας κάκιστης χρονιάς. Και λέμε κάκιστης γιατί επαναλαμβάνουμε πως ο Παναθηναϊκός πρέπει και απαιτείται να πηγαίνει μόνο για τίτλους και ποτέ για να σωθεί. Ότι έγινε φέτος μακάρι να γίνει μάθημα σε όλους και από τη νέα χρονιά να κοιτάξει το τμήμα για εκεί που του αξίζει. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να παραμείνει έδρα η Κυψέλη και να μείνουν στην ομάδα οι μικρές όπως η Βασιλαντωνάκη, η Καββαδία, η Νούσια και η Κουντουρά. Ειδικά για την πρώτη δεν θέλω να σκεφτώ καν πως μπορεί να γίνει κάποιο έγκλημα όπως με την Κωνσταντίνου.

Με την έδρα, τον κόσμο, τις μικρές, δύο καλές προσθήκες και την ίδια αγάπη για το τμήμα που δείχνουν τα παιδιά που το τρέχουν, όλα θα πάνε καλά και τα… φίνα κορίτσια θα επιστρέψουν εκεί που πρέπει να είναι. Στην κορυφή. Μπορεί να μην το κάνουν του χρόνου ή τον μεθεπόμενο, αλλά με αυτό το υλικό είναι δεδομένο πως θα γίνει. Υπομονή και στήριξη χρειάζεται και όλα θα πάνε καλά και ο Παναθηναϊκός θα κάνει το αυτονόητο δεν θα παλεύει για την σωτηρία αλλά μόνο για τίτλους.

ΥΓ: Επειδή θα πρέπει να τα λέμε όλα, μην ξεχνάμε πως αν είχαν δοθεί τα 120.000 από τον Θανάση Γιαννακόπουλο (εννοείται πως έχει βοηθήσει όσο κανένας άλλος τον Ερασιτέχνη και ειδικά το γυναικείο βόλεϊ), ο οποίος τα είχε υποσχεθεί στην Γενική Συνέλευση, η ομάδα θα πήγαινε ακόμα και για τετράδα και όχι για να σωθεί. Είπαμε κανείς δεν ξεχνάει, αλλά κανείς δεν πρέπει να κάνει γαργάρα και τα λάθη…

ΥΓ1: Επειδή σε αυτά είμαι πολύ περίεργος και δεν αντέχω το να μένουν πράγματα αναπάντητα. Θέλω κάποια στιγμή μόλις τελειώσει το πρωτάθλημα να μάθω τον λόγο που η Έλενα Χριστοδούλου αποχώρησε. Δεν αφήνω αιχμή ούτε στην παίκτρια, ούτε στην ομάδα ή τον προπονητή, αλλά όπως και να το κάνουμε πρέπει να βγει η αλήθεια στο φως, όποια και αν είναι αυτή, γιατί αν έμενε η Έλενα μπορεί η ομάδα να είχε σωθεί και πιο νωρίς.

ΥΓ2: Είμαι από αυτούς που πήγαινα τον Σπύρο Χουντουμάδη και συνεχίζω να πιστεύω πως έκανε καλή δουλειά, ενώ κανείς δεν μπορεί να μην του πιστώσει τις νεαρές παίκτριες που έφερε. Ωστόσο αξίζουν και πολλά μπράβο και στον Γιώργο Ρούση που προσπάθησε, πάλεψε και κατάφερε να σώσει την ομάδα, κάνοντας ένα άλμα στην καριέρα του.

ΥΓ3: Ξαναλέω, φυλάξτε σαν τα μάτια σας αυτή την φουρνιά. Όπως φάνηκε και στο Πανελλήνιο Κορασίδων, μπορεί να φέρει και να κρατήσει για πολλά χρόνια την ομάδα στην κορυφή. Μην γίνει έγκλημα και φύγουν παίκτριες όπως η Βασιλαντωνάκη, Συμβόλαιο άμεσα και σε αυτήν και στις άλλες για να πάνε όλα καλά.

ΥΓ4: Είπαμε οτι μπορεί να μην είναι επιτυχημένη αυτή η χρονιά, αλλά αξίζουν πολλά μπράβο τόσο στον Τάκη Μαλακατέ, όσο και στα άλλα δύο παιδιά που έχουν βοηθήσει από την αρχή της σεζόν.

ΥΓ5: Θέλω να δω τώρα αυτούς που θέλουν να λέγονται Παναθηναϊκοί αν θα πουν για τους οπαδούς και το μπάσκετ και το βόλεϊ γυναικών που τρέχουν και δημιουργούν εντυπωσιακή ατμόσφαιρα σε κάθε γήπεδο. Αλλά τι να πείτε ρε κακόμοιροι αυτό είναι Παναθηναϊκός, ο Ερασιτέχνης, αλλά εσείς που να το καταλάβετε τρομάρα σας.

Πηγή: leoforos.gr