Σινκανσέν

19:50 2/9/2013 - Πηγή: BookPress

Tου Άκη Παπαντώνη*

Ο διάδρομος είναι χαμηλοτάβανος, μακρύς. Ατελείωτος όπως τα τρένα στα καρτούν που έβλεπες μικρός. Κάθε τρίτη πόρτα φωτίζεται από μια λάμπα αλογόνου. Κουβαλάς μια μεγάλη ροζ τσάντα. Και μια μικρή μαύρη. Κι ένα θερμός με καφέ φίλτρου. Αν κάποιος σε έβλεπε θα έλεγε πως το ‘χεις ξανακάνει. (Δεν το έχεις.) Ο διάδρομος είναι ήσυχος. Η ησυχία σου τρυπάει τα μηνίγγια. Νιώθεις το μαλακό πάτωμα να βράζει. Την ημικρανία να κλιμακώνεται. Αυτή τη στιγμή θα ήταν το πιο λυτρωτικό βάσανο, σκέφτεσαι. Τρίβεις μηχανικά, με κυκλικές

κινήσεις του αντίχειρα, το σημάδι στον δεξί σου παράμεσο. Στον αριστερό σου ώμο στηρίζονται πέντε δάκτυλα. Με φαγωμένα νύχια. Ακολουθείτε δυο γάμπες τυλιγμένες σε λευκό καλσόν κατά μήκος του διαδρόμου. Οι τρεις σας ένα μικρό τρενάκι. Σαν εκείνα τα ξύλινα που έπαιζες μικρός. Στο δωμάτιο 4 στρίβετε. Στα ιαπωνικά ο αριθμός τέσσερα, σι, ηχεί όπως η λέξη θάνατος – το μόνο πράγμα που κράτησες από την Ιαπωνία. Μαζί με το τρένο-σφαίρα, το Σινκανσέν.