Review: Datura

00:10 15/5/2012 - Πηγή: GameSide

Μία παραίσθηση παιχνιδιού…

Υπάρχουν πολλά θέματα στην ζωή κάθε ανθρώπου που συζητιούνται και ξανασυζητιούνται  χωρίς ποτέ να υπάρχει σαφής και απτή  απάντηση.Πρώτο και επικρατέστερο αυτών δεν είναι άλλο από την Θρησκεία,η οποία άλλωστε υφίσταται -τουλάχιστον σε τόσες εκδοχές- λόγω της ανεξήγητης φύσης της.Μεγάλα επίσης ερωτήματα της ανθρωπότητας που είναι καταδικασμένα να παραμείνουν εσαεί αναπάντητα, είναι το ποιος σκότωσε τον Kennedy,αν το σωστό είναι σουβλάκι ή καλαμάκι,αν έστησε ο Παναθηναϊκός

τον ημιτελικό του Wembley και η λίστα δεν τελειώνει ποτέ.

Μεγάλο ανεξήγητο ερώτημα χωρίς τεκμηριωμένη και κοινώς αποδεκτή απάντηση είναι επίσης το: “τι είναι τέχνη;”, το οποίο τον τελευταίο καιρό δείχνει να ξεπηδά όλο και πιο συχνά  στον χώρο των video games και τις τριγύρω συζητήσεις,γιαυτό άλλωστε και δεν θα προσπαθήσουμε να το προσεγγίσουμε εδώ,καθώς είναι ήδη αρκετά τετριμμένο και αποδεδειγμένα ατελέσφορο.Αντί αυτού όμως,θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το: “πως προσπαθεί ένα παιχνίδι,να προσποιηθεί ότι είναι τέχνη”,το οποίο ταιριάζει γάντι στην περίπτωση του Datura,καθώς το να κολλάς τσιτάτα από την Θεία Κωμωδία,σε ένα κενού περιεχομένου σύνολο,σίγουρα δεν σε κάνει τέχνη,όσο και να προσπαθείς να πείσεις για το αντίθετο.

Το Datura λοιπόν,το οποίο έχει πάρει την ονομασία του από το ομώνυμο δηλητηριώδες φυτό με την άκρως παραισθησιογόνα δράση,είναι ένας ακόμη τίτλος της Πολωνικής Plastic (βλ. Linger in Shadows) για το SEN,που είχε αφήσει πολλές προσδοκίες με τα πρώτα του trailer,χωρίς όμως κανείς μας να γνωρίζει τότε,ότι στην ουσία είχαμε δει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από την συνολική διάρκεια του παιχνιδιού,καθώς με το ζόρι θα διαρκέσει πάνω από μιάμιση ώρα,συνυπολογίζοντας  την αναζήτηση αλλά και την εξερεύνηση.

Αν βέβαια αυτή η μία με μιάμιση ώρα ήταν γεμάτη και απολαυστική όπως άλλα αντίστοιχα παιχνίδια της κατηγορίας,πιθανόν να μην ενοχλούσε τόσο.Το δεύτερο βασικό πρόβλημα του παιχνιδιού (το πρώτο θα το αναλύσουμε παρακάτω), είναι ότι προσπαθεί να γίνει κάτι που δεν είναι και αυτό δεν κρύβεται.Η διαφορά ουσιαστικής τέχνης και επιτηδευμένης φαίνεται αν ξέρεις να βλέπεις,και δυστυχώς για την Plastic φαίνεται άσχημα,ακόμη και αν έχεις φροντίσει να την καλύψει καλά με εντυπωσιακα περιβάλλοντα και πανέμορφη μουσική.

Η ιστορία μας λοιπόν ξεκινάει στο πίσω μέρος ενός ασθενοφόρου και συγκεκριμένα στο κρεβάτι του τραυματία όπου και βρισκόμαστε συνδεδεμένοι με τα απαραίτητα ηλεκτρόδια που μας κρατούν προς το παρών εν ζωή.Η οπτική μας είναι πρώτου προσώπου,και καθ’όλη την διάρκεια του παιχνιδιού θα βλέπουμε μόνο το χέρι μας από τον καρπό και πέρα -κάτι σαν το χέρι από την οικογένεια Adams ένα πράγμα- ,το οποίο και θα εκτελεί όλες τις λειτουργίες μας.Στην περίπτωση που επιλέξετε να παίξετε με το playstation move,το χέρι θα είναι η προέκταση του move και θα εκτελεί “θεωρητικά” στην οθόνη τις εδώ κινήσεις σας.Αν δεν είστε κάτοχος move,το dual shock θα προσπαθήσει να αντικαταστήσει αυτές με την χρήση της  sixaxis τε