Η δικτατορία του Μεταξά: Ο ιδεολογικός «πρόγονος» της Χούντας και της Χρυσής Αυγής

10:40 4/8/2012 - Πηγή: Παρουσία

Ήταν 4 Αυγούστου του 1936, όταν μετά από μία μακροχρόνια πολιτική κρίση, στην Ελλάδα εγκαθιδρύθηκε μία δικτατορία η οποία συνδέθηκε με έννοιες όπως ο αντικομουνισμός, η αστυνομοκρατία, η αρχαιολατρία, ο εθνικισμός, οι φασιστικού τύπου τελετές, αλλά και με ένα όνομα. Ιωάννης Μεταξάς.
Η περίπτωση του Ιωάννη Μεταξά ακόμη και μετά από τόσες δεκαετίες, διχάζει τους ιστορικούς και τους ιστοριοδίφες.

Ο Μεταξάς συνέδεσε το όνομά του όσο ελάχιστοι Έλληνες με μία δικτατορία. Οι προσωποπαγείς δικτατορίες ήταν συνήθεις στην δυτική Ευρώπη (Ιταλία, Ισπανία και Γερμανία), ωστόσο στην Ελλάδα όχι.

Έπειτα, ακολουθώντας την λαϊκή βούληση, ήταν αυτός που πήρε την σημαντικότατη απόφαση να μην αποδεχθεί το ιταλικό τελεσίγραφο παράδοσης της χώρας, κηρύσσοντας τον πόλεμο στον Άξονα. Μία απόφαση-πρόκληση για τους μελετητές της Ιστορίας, καθώς η δικτατορία του Μεταξά ήταν ιδεολογικά περισσότερο συγγενής με τον ιταλικό Φασισμό και τον γερμανικό Εθνικοσοσιαλισμό, παρά με τους συμμάχους Βρετανούς.
Πώς όμως η Ελλάδα έφτασε να έχει για ηγέτη έναν άνθρωπο ο οποίος θύμιζε περισσότερο, δάσκαλο επαρχιακού σχολείου, παρά έναν δικτάτορα…;

Η πορεία μέχρι την 4η Αυγούστου
Βρισκόμαστε στις 26 Ιανουαρίου του 1936 και στην Ελλάδα διεξάγονται εκλογές στις οποίες ισοψηφούν Βενιζελικοί και Αντιβενιζελικοί. Το βάρος τού να βγει η χώρα από την κρίση πέφτει στον βασιλιά Γεώργιο Β’. Ο βασιλιάς στις 9 Μαρτίου ορίζει πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Δεμερτζή. Η τοποθέτηση όμως στην θέση του αντιπροέδρου και σε αυτήν του υπουργού των Στρατιωτικών, του Ιωάννη Μεταξά, προκαλεί αντιδράσεις. Τόσο η Αριστερά με πρωτοπόρο το ΚΚΕ, όσο και αρκετοί αστοί πολιτικοί διαβλέπουν πως υπάρχει κίνδυνος για τον κοινοβουλευτισμό.
Δυστυχώς για την ήδη εν κρίσει Δημοκρατία, οι φόβοι αυτοί επιβεβαιώθηκαν. Ο πρωθυπουργός Δεμερτζής πέθανε αιφνιδίως από ανακοπή καρδιάς έναν μήνα αργότερα. Ο δρόμος της εξουσίας για τον Ιωάννη Μεταξά ήταν πλέον διάπλατα ανοικτός.
Ο Γεώργιος διορίζει στις 13 Απριλίου πρωθυπουργό της χώρας τον Μεταξά. Έναν άνδρα χωρίς το κατάλληλο πολιτικό ανάστημα για αυτήν την θέση. Ο Μεταξάς, γνωστός για την στρατιωτική του δεινότητα, προέβλεψε την έκβαση της Μικρασιατικής Εκστρατείας αλλά αρνήθηκε να βοηθήσει την χώρα στην πανεθνική αυτή προσπάθεια και μετατράπηκε σε έναν απλό παρατηρητή της Καταστροφής. Η πολιτική του καριέρα δε, ήταν πολύ χειρότερη των προσδοκιών και των βλέψεών του.
Ο άνδρας αυτός λοιπόν, λαμβάνει μετά από ψήφισμα της ελληνικής Βουλής την απόλυτη ελευθερία προκειμένου να χειριστεί όπως αυτός έκρινε, την κατάσταση εσωτερικής αναρχίας που είχε δημιουργηθεί, από την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, την οικονομική κρίση του 1929, αλλά και την πολιτική κρίση όλων αυτών των ετών.

Η ευκαιρία δεν άργησε να του δοθεί. Το διήμερο 8-10 Μαΐου η Θεσσαλονίκη παραλύει από την καπνεργατική απεργία. Ο απολογισμός των διαδηλώσεων που βάφτηκαν με αίμα, ήταν 12 νεκροί και 300 τραυματίες. Το ΚΚΕ επειδεικνύοντας έναν πρωτοφανή επαναστατισμό κηρύσσει πανελλαδική απεργία