Να μας βυθίσουν θέλουν, όχι να μας σώσουν

15:30 21/7/2012 - Πηγή: Παρουσία

Οι πρακτικές των δανειστών μας υποχρεώνουν σε πολύχρονη ύφεση με στόχο να αποκτήσουν πλήρη εξουσία επί των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας
Επί τέλους, άρχισαν να υποψιάζονται και στην Ελλάδα, αυτό που από την πρώτη στιγμή της οικονομικής κρίσης, προ διετίας, επισημάνθηκε σε άρθρα στη Voria.gr, από αυτή τη στήλη. Το πρώτο είχε τίτλο «δεν θέλουν τα λεφτά μας, θέλουν την εξουσία». Δύο χρόνια μετά την έναρξη εφαρμογής του μνημονίου

στην Ελλάδα, έρχεται τώρα το περιοδικό «Επίκαιρα», όπου εκ του αποτελέσματος μπορούν να εξαχθούν αρκετά συμπεράσματα, όπως γράφει.

Μεταφέρω δυο παραγράφους: «Η χώρα έχει κυριολεκτικά εκτελεστεί οικονομικά, κοινωνικά, από άποψη διεθνούς υπόστασης και, εν τέλει, γεωπολιτικά. Οι επιπτώσεις είναι τόσο βαριές, που φαίνεται να επιβεβαιώνουν την αρχική υποψία ότι ο στόχος του μνημονίου ήταν ακριβώς αυτός: Να βγει η χώρα εκτός μάχης και όχι να «διασωθεί».

Και «Τις υπόνοιες επιβεβαιώνει η εμμονή κυρίως των Γερμανών -αλλά όχι μόνο- στην άκαμπτη στάση τους για εφαρμογή του προγράμματος χωρίς αλλαγές, παρά τα καταστροφικά αποτελέσματα που ήδη έχει επιφέρει».

Καιρός είναι επομένως να γίνει αντιληπτό το αυτονόητο. Όταν πρωτοαναδείξαμε το θέμα προ διετίας, υπήρξε επιφυλακτικότητα αποδοχής των επιχειρημάτων μας. Τώρα όμως, εξάγονται συμπεράσματα και «εκ τους αποτελέσματος», όπως γράφει το περιοδικό. Και γιατί θέλουν να μας βυθίσουν; Για να αποκτήσουν πλήρη εξουσία  επί των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, της οποίας θα υποχρεωθούμε να ξεπουλήσουμε για ένα κομμάτι ψωμί.

Να θυμίσουμε τα επιχειρήματά μας. Πρώτον, αν ήθελαν να πάρουν τώρα τα λεφτά που τους χρωστάμε -και όχι στο πολλαπλάσιο αργότερα, με τον πλήρη έλεγχο της οικονομίας μας- θα επιδίωκαν το πρώτιστο. Να μας συστήσουν -να μας υποχρεώσουν, θα έλεγα- να στρέψουμε την προσοχή μας στην ανάπτυξη, ώστε να παραχθεί χρήμα για να τους ξεχρεώσουμε.

Οι δανειστές μας έπραξαν -και πράττουν- το εντελώς αντίθετο. Μας υποχρεώνουν σε πολύχρονη ύφεση. Πώς θα πάρουν τα λεφτά τους;

Δεύτερον, αφού όλοι γνωρίζαμε -ιδιαίτερα από το 2000- ότι το χρέος διογκώνεται, ώστε είναι αδύνατο να αποπληρωθεί, για ποιο λόγο μας δάνειζαν; Αφού γνώριζαν ότι θα χάσουν τα λεφτά τους, γιατί δεν σταμάτησαν να μας τροφοδοτούν με δανεικό χρήμα, μόλις έγινε αντιληπτό ότι θα υπάρξει αδυναμία αποπληρωμής;

Αλλά και από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 φαινόταν ότι θα δημιουργηθεί πρόβλημα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν δανειζόμασταν με τους όρους της αγοράς. Εννοώ ότι για να μπορεί να αποπληρωθεί ένα δάνειο, πρέπει το επιτόκιο να είναι μικρότερο από το ρυθμό ανάπτυξης της χώρας, από την αύξηση του ΑΕΠ, δηλαδή.

Το δάνειο του Τσοβόλα, μετά την προτροπή «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα», ήταν 25ετούς διάρκειας και είχε επιτόκιο 17%, ενώ οι αυξήσεις του ΑΕΠ κυμαίνονταν σε μικρούς μονοψήφιους αριθμούς. Με έναν μικρό υπολογισμό, διαπιστώνεται ότι το δάνειο αυτό αποπληρώθηκε πέρσι, με ποσό πάνω από 30 φορές το αρχικό του κεφάλαιο.

Τρίτον, και σημαντικότερο, δημοσιοποιήσαμε ένα άγνω