Θερινή ραστώνη ή αριστερή αμηχανία;

12:30 28/7/2012 - Πηγή: Παρουσία

Είναι λογικό ότι οι εκλογές αποτέλεσαν μια τεράστια «αποσυμπίεση» για το αντιμνημονιακό κίνημα. Δύο χρόνια κινητοποιήσεων, νέων κινημάτων (πχ Δεν Πληρώνω, Πλατείες), ξεσηκωμών, οργής και αγανάκτησης, κοινωνικής και ταξικής πόλωσης, έντονης πολιτικοποίησης. Όλα αυτά εκφράστηκαν στον έναν ή στον άλλο βαθμό στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του καλοκαιριού. Και η κοινωνική και πολιτική αυτή ένταση, έδωσε την θέση της σε μια, ίσως αναγκαία, θερινή ραστώνη.

Μετά βέβαια τους πρώτους αναγκαίους απολογισμούς.

Ειλικρινείς ή όχι.

Οι εκλογές αυτές άλλαξαν το πλαίσιο έτσι όπως υπήρχε εδώ και 2 χρόνια. Το ίδιο και οι πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης της ευθύνης, της αναδιαπραγμάτευσης και για να μην ξεχνιόμαστε των ΜΑΤ και της λιτότητας… Άλλαξαν όλα κι ας έχουμε ακόμα μνημόνιο και ας έρχεται ακόμα η Τρόικα στην Αθήνα. Άλλαξαν όλα, γι’ αυτό ίσως και η στάση των σχηματισμών και των κομμάτων της αριστεράς απέναντι στις αλλαγές αυτές, να μην υποδηλώνει θερινή ραστώνη, αλλά να οφείλεται στην αντιμνημονιακή αμηχανία.

-  Καταρρίφθηκαν οι ανοησίες περί αναδιαπραγμάτευσης των συμβάσεων μέσα στα όργανα της Ε.Ε.. Ότι θα ακολουθήσουμε αντιμνημονιακό πρόγραμμα με μνημονιακά δάνεια. Με το που εκλέχτηκε η νέα κυβέρνηση. Η συγκέντρωση και συσπείρωση δυνάμεων απέναντι στο Μνημόνιο είναι σωστή. Λάθος και έγκλημα είναι να ταυτίζεται η ανατροπή του μνημονίου με την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Και αυτά όχι μόνο γιατί ο Κουβέλης δεν είναι καλός διαπραγματευτής. Αλλά και επειδή ο Μόντι και ο Ραχόι που είναι, είναι για το καλό των αστικών τάξεων των χωρών τους αφού διαπραγματεύτηκαν με «επιχειρήματα» τα εξοντωτικά πακέτα λιτότητας ενάντια στον Ιταλικό και Ισπανικό λαό. Το ζήτημα ευρωζώνη και σχέσεις με την ακραία νεοφιλελεύθερη Ε.Ε. παραμένει ένα κορυφαίο πολιτικό ζήτημα για οποιονδήποτε θέλει να ψελίσει μια εναλλακτική πολιτική. Δεν είναι ένα ιδεολογικό ζήτημα που χωρίζει τους ευρωπαϊστές από τους αντιευρωπαϊστές. Και ευρωπαϊστής να είναι κάποιος αντιλαμβάνεται ότι αν δεν προχωρήσει η Ελλάδα σε μονομερείς ενέργειες ενάντια στους τοκογλύφους δανειστές και εναντίον στην νεοφιλελεύθερη αλλά και ιμπεριαλιστική-αποικιοκρατική Ε.Ε., δεν υπάρχει δρόμος ανάκαμψης και διαφορετικής πορείας. Το ότι δεν το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι αξιωματική αντιπολίτευση και θα όφειλε ώς δύναμη της ριζοσπαστικής αριστεράς, δείχνει μια τάση να αποφευχθεί η μετωπική σύγκρουση, όχι μόνον με την δυνάμεις εκτός χώρας, αλλά και με την αστική τάξη της Ελλάδας. Η αριστερά και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ σαν αξιωματική αντιπολίτευση οφείλει να ζυμώσει και να παλέψει μέσα στον λαό ένα εναλλακτικό πρόγραμμα σωτηρίας του λαού και διεξόδου από την κρίση. Αν επιμείνει σε γενικόλογες διατυπώσεις και σε ανύπαρκτες δυνατότητες εντός ευρωζώνης και Ε.Ε., λίγα πράγματα μπορεί να κάνει (ως ελάχιστα). Το ότι η βασική του πολιτική αυτήν την στιγμή είναι η εγγραφή νέων μελών (αλήθεια πάνω σε ποιο πρόγραμμα;), δείχνει το μέγεθος αλλά και την πιθανή τραγωδία αυτής της αμηχανίας…

-  Άλλαξαν όμως και οι όροι και το