Το θέμα με τα μνημόνια

18:50 21/5/2012 - Πηγή: Παρουσία

Το θέμα με τα μνημόνια είναι πως είναι μια διέξοδος από την κατάσταση αμόκ που σήμερα βρίσκεται η κοινωνία μας.
Το θέμα με τα μνημόνια είναι πως ρίχνουν λάδι στη φωτιά που καίει κάτω από τα πόδια της μεσαίας τάξης, που σαστισμένη προσπαθεί να καταλάβει πώς έγινε σε δυό χρόνια να αποδεκατιστεί και να ακρωτηριαστεί, θυσία στο βωμό της διατήρησης των κομματικών στρατών ανέπαφων.Το θέμα με τα μνημόνια είναι πως δεν μας λένε αν θα ζητηθούν πίσω τα κλεμμένα των 200.000 (που έχουν ανακαλυφθεί ως τώρα) λαθροσυντάξεων, των πεθαμένων και των ψευτοανάπηρων, δεν μας λένε πώς θα ζητηθούν πίσω τα χρήματα

που πήγαν σε μίζες, φακελάκια, γρηγορόσημα, και πλείστες εκφάνσεις της διαφθοράς στη Χώρα μας.
Το θέμα με τα μνημόνια είναι πως δεν μας διασφαλίζουν κανένα κράτος δικαίου, όπου οι δίκαιοι θα δικαιώνονται και οι άδικοι θα τιμωρούνται, και η ραχοκοκαλιά της μεσαίας τάξης θα μπορεί να κάνει αυτό που κάνει καλύτερα: τη δουλειά της.
Το θέμα με τα μνημόνια είναι πως επέβαλαν ένα παγκοσμίως πρωτοφανές πείραμα εσωτερικής υποτίμησης που έβαλε την κοινωνία σε ένα σπιράλ οικονομικού θανάτου, χωρίς να υπολογιστεί το τίμημα σε θέσεις εργασίας, σε ανθρώπινες ζωές, και σε αξιοπρέπειες.
Ναι, τα μνημόνια έχουν κουράσει και πονέσει την Ελλάδα. Πολύ. Ο λόγος γι’ αυτό όμως είναι η συνειδητή επιλογή να θυσιαστεί η μεσαία τάξη, αντί της συρρίκνωσης της σπατάλης του πελατειακού κράτους, από όλους εκείνους που ελάμβαναν τις αποφάσεις. Ως τώρα.
Η κοινωνία αντέδρασε σε αυτή την αλόγιστη διαπόμπευση και εκπόρνευσή της. Μίλησε στην κάλπη. Άκαιρα μεν, αλλά μίλησε, και έδωσε εντολή στις συνιστάμενες του πολιτικού συστήματος να βρουν τη μέση λύση, το δρόμο της καμήλας, μη δίνοντας σε κανένα αρκετή δύναμη για να κάνει του κεφαλιού του, και σε όλους τόση ώστε να είναι απαραίτητοι στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Το εκλογικό σώμα έδωσε εντολή σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης!
Τί έκανε το πολιτικό σύστημα για αυτό, το βλέπουμε καθημερινά στις οθόνες μας εδώ και μια βδομάδα, και στα κόκκινα των χρηματιστηρίων παγκοσμίως: ιαχές για προσδοκίες αυτοδυναμιών από άλλες δεκαετίες, αντί για σκύψιμο του κεφαλιού και αναζήτηση πραγματικών λύσεων χωρίς αποδιοπομπαίους τράγους. Θα δούμε στα επόμενα εικοσιτετράωρα αν θα καταφέρουμε να φτιάξουμε κυβέρνηση ή θα κυλιστούμε σε μια ακόμη άκαιρη εκλογική αναμέτρηση.
Οφείλουμε π.χ. σαν πολιτικό σύστημα να διαχωρίσουμε τη στάση μας απέναντι στη διαφθορά και την γραφειοκρατία, τα κλειστά επαγγέλματα, την αλόγιστη σπατάλη χρημάτων του φορολογούμενου.
Δεν υπάρχει δημόσιο χρήμα: αυτό προκύπτει μόνο από την φορολόγηση. Ο δανεισμός απλά μεταθέτει χρονικά την στιγμή απαίτησης του φόρου.
Η εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών σε ένα γενικό κλίμα αχρείαστης εσωτερικής υποτίμησης και οριζοντίων περικοπών, όταν θα έπρεπε να γίνονται κάθετες τομές στις παθογένειες της Ελλάδας, δεν προκρίνει την κοινωνική ενότητα, ούτε το αίσθημα δικαίου του αδύναμου γέρου που βλέπει να υποτιμάται η σύνταξή του κάτω από το όριο της φτώχιας χωρίς να μπορεί