Social Media και πολιτική (1)

07:12 13/3/2014 - Πηγή: Matrix24

Η χρήση των Social Media (κυρίως του Twitter και του Facebook) έχουν, δειλά δειλά από τις βουλευτικές εκλογές του 2009, γίνει το απαραίτητο συνοδευτικό κάθε επικοινωνιακής, πολιτικής καμπάνιας που σέβεται τον εαυτό της. Δυστυχώς όμως οι άνθρωποι που τα διαχειρίζονται σπανίως τα σέβονται όπως τους αρμόζει υποβιβάζοντάς τα σε απλό καρύκευμα. Η λογική του «αφού τα χρησιμοποιούν όλοι, να τα χρησιμοποιήσω κι εγώ»

είναι καταστροφικότερη ακόμη και από το να τα αγνοήσεις.

Οι πολιτικοί μπορεί να είναι εκπαιδευμένοι στον έναν ή τον άλλον βαθμό να εκτίθενται αλλά πάντοτε σε ελεγχόμενο περιβάλλον (συνέδρια, κομματικές συγκεντρώσεις, κεντρικές επιτροπές, κοινοβούλιο, τηλεοπτικά στούντιο) και όχι σε ανοιχτές αρένες ανάμεσα σε χιλιάδες ισότιμους –από πλευράς μέσων και έντασης- μονομάχους, τίγρεις και λιοντάρια. Είναι μαθημένοι σε μονολόγους και όχι στην αμφίδρομη επικοινωνία. Είναι προστατευμένοι από συμβούλους και δημοσιογράφους και όχι μοναχικοί διαβάτες μέσα στο πλήθος.

Όπως η δημοσιογραφία, όπως λέγαμε παλιά, «μαθαίνεται στο μάρμαρο» έτσι και τα Κοινωνικά Δίκτυα μαθαίνονται στα timeline του Twitter και στον «τοίχο» του Facebook, όσα εγχειρίδια κι αν διαβάσει κανείς. Έτσι τα λάθη είναι αναπόφευκτα. Επειδή όμως δεν χρειάζεται πάντα να πάθεις για να μάθεις ας εντοπίσουμε τα κυριότερα λάθη που κάνουν οι πολιτικοί (και όχι μόνο) όταν παίρνουν τη μεγάλη απόφαση να μπουν στο παιχνίδι:

1. Δεν γνωρίζουν ότι Social Media είναι επικοινωνιακός μαραθώνιος και όχι «κατοστάρι». Είναι σχέσεις που χτίζονται και επεκτείνονται μέσα στο χρόνο. Δεν είναι ένα «χωνί» για την προεκλογική περίοδο.

2. Χρησιμοποιούν το Twitter ή/και τη σελίδα τους στο Facebook σαν πίνακα ανακοινώσεων για τις περιοδείες τους ή τις συνεντεύξεις τους σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και εφημερίδες. Δεν υπάρχει τίποτα πιο βαρετό και αντιπαθητικό.

3. Το πιο κοντινό από τα Παλιά Μέσα είναι το ραδιόφωνο και όχι οι εφημερίδες ή η τηλεόραση. Και είναι λάθος να χρησιμοποιεί τα Κοινωνικά Δίκτυα σαν σελίδες αρθρογραφίας ή τηλεοπτικό talk-show.

4. Γράφουν σε τρίτο πρόσωπο: «Ο Τάδε Ταδόπουλος σε παρέμβασή του αναφέρει…». Δεν υπάρχει τίποτα πιο αστείο.

5. Το Twitter και το Facebook δεν δημιουργήθηκαν για να χρησιμοποιηθούν σαν προεκλογικά φυλλάδια με στημένες φωτογραφίες και κείμενα.

6. Σίγουρα ένας υποψήφιος δεν μπορεί να ξοδεύει όλες τις ώρες της ημέρας για να «τουιτάρει» ή να γράφει στο Facebook. Χρειάζεται ανθρώπους για να το κάνουν. Όχι όμως αποκλειστικά. Συχνά-πυκνά πρέπει να το κάνουν και οι ίδιοι.

7. Ποστάρουν (δημοσιεύουν μηνύματα) όποτε τους καπνίσει και χωρίς να έχουν μελετήσει πότε είναι οι πιο σωστές ώρες (π.χ. αν θέλεις να συζητηθεί ένα θέμα καλό είναι να το θέσεις πολύ νωρίς το πρωί, αν θέλεις να βρεις το πιο δραστήριο κοινό μπαίνεις μετά τις 9μμ).

8. Θέλουν να τους ακολουθούν πολλοί χρήστες (θεμιτό) αλλά οι ίδιοι ακολουθούν ελάχιστους (ανάγωγο). Δηλαδή είναι ανόητος ο Ομπάμα (https://twitter.com/BarackObama) που ακολουθεί 650.000 κόσμο;

9. Δέχονται να χρησιμοποιήσουν υπηρεσίες μαζικής αγοράς ψευτοχρηστών για να δείχνουν ότι τους ακολουθούν χιλιάδες. Συνήθως το κάνουν για να δείξουν γρήγορη ανάπτυξη της δημοφιλίας τους. Θανάσιμο λάθος!

10. Οι χρήστες στα Κοινωνικά Δίκτυα ούτε αγοράζονται ούτε εξαγοράζονται ούτε βέβαια τρώνε κουτόχορτο.

11. Το να έχεις οπαδούς και φίλους δεν είναι κακό. Το να λένε μία και δύο καλές κουβέντες, επίσης δεν είναι κακό. Το να στήνεις κλακαδόρους και ψευτολογαριασμούς «οπαδών» είναι κάτι που η αρένα δεν το συγχωρεί.

12. Η ουσία των Κοινωνικών Δικτύων καθώς και η λειτουργία τους δεν στηρίζεται μόνο στο εγώ γράφω – εσύ με διαβάζεις. Το ίδιο ουσιαστικό είναι να αναδημοσιεύεις το μήνυμα κάποιου άλλου, το να απαντάς σε ερωτήσεις και σχόλια, το να συμμετέχεις στη δημόσια συζήτηση ακόμη κι αν δεν την έχεις ανοίξει ο ίδιος.

13. Καλή η πολιτική αλλά δεν είναι το μόνο πράγμα στη ζωή. Ένα κείμενο που αφορά ένα καλό βιβλίο, μια ταινία που την προτείνεις στους άλλους ακόμη κι ένας ηλιοβασίλεμα δείχνει ότι είσαι (και) κανονικός άνθρωπος που μιλάει σε (κανονικούς) ανθρώπους και όχι σε απρόσωπο ακροατήριο.

14. Όταν τα πράγματα «αγριεύουν» και ο πολιτικός ή ο υποψήφιος δέχεται επίθεση πάνω και κάτω από τη μέση δεν θα πρέπει ούτε να παρασυρθεί και να εμπλακεί σε αυτή ούτε και να εξαφανιστεί. «Απομακρύνεται» ευγενικά για να επανέλθει όταν όλα θα έχουν ηρεμήσει.

15. Συχνά οι πολιτικοί (και όχι μόνο) όταν χρησιμοποιούν τα Νέα Μέσα αγνοούν μια βασική αρχή τους αλλά και της ίδιας της ζωής: είναι πολύ πιο εύκολο να κάνεις ζημιά σε κάποιον από το να κάνεις καλό. Γι αυτό θέλει τολμηρά μεν, προσεχτικά, δε, βήματα.

([e-mail] – www.anemosnaftilos.gr)