ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΟΛΚΑ

07:20 25/10/2012 - Πηγή: Matrix24

«Θα μείνουμε λιγάκι σαν νάνοι αλλοτινών καιρών» – Μάνος Χατζιδάκις

Στα παραμύθια έχει μάγισσες για το κακό, νεράιδες για το καλό, πριγκίπισσες και πρίγκιπες για τις δοκιμασίες και τις μυήσεις, γίγαντες για το κακό και νάνους για το αδιάφορο!

Νάνους εργάτες σε αδαμαντωρυχεία που η μόνη τους χαρά απ την πολύ δουλειά και την απομόνωση είναι μια τυχαία άφιξη, το απρόβλεπτο, το σταλμένο απ τη μοίρα ανατρεπτικό στοιχειό! Οι ίδιοι είναι ανίκανοι να πολεμήσουν την ανία τους, την ρουτίνα τους, την μοίρα του εργάτη σε μια συνεχή

ομοιότητα, την έλλειψη ομορφιάς, την παραδοχή τους, την ήττα! Και στο τέλος 7 μαζί χάνουν και το κορίτσι από ένα φλώρο πρίγκιπα, με φρου φρου πάνω στο άλογο! Ούτε ένας τους δεν ήταν ικανός να την κερδίσει!

Αλλού οι νάνοι είναι δειλοί εκβιαστές και τους λένε Ρουμπελστίνσκιν! Καταδικασμένοι στα σκοτάδια να μηχανορραφούν αναζητώντας τη, μέσα από λύτρα της ευτυχίας των άλλων! Μικρά πλασματάκια, με κόκκινα σκουφιά και πράσινες φορεσιές και γαλότσες εργασίας! Να κουβαλάνε μεγάλες αξίνες, φτυάρια, εργαλεία δυσανάλογα ψηλά απ’ το μπόι τους! Όλα αυτά πάντα σε ένα κόσμο σκανδιναβικής μυθολογίας, γιατί στην κανονική ζωή όσοι έχουν στο γονίδιο τους η στις ορμόνες τους το να είναι μικροί άνθρωποι, έχουν τα προτερήματα και τα ελαττώματα όλων μας. Μιλάμε λοιπόν, αυστηρά για μύθους, συμβολισμούς και παραμύθια όλο δράκους. Σαν αυτά που ζούμε σήμερα…

Όταν μιλούσε ο Μάνος Χατζιδάκις και ανάμεσα στα αλλά σοφά και ευαίσθητα, -με την έννοια της υπεραίσθης και όχι της γλυκανάλατης ψεύτικης ευσυγκηνισίας- για το ότι θα απομείνουμε νάνοι παλιών καιρών, η Ελλάδα ζούσε στην παράκρουση της μελλοντικής ευημερίας, της αποθέωσης του υλισμού και της καταξίωσης του πλούσιου και όχι του ταλαντούχου, του μορφωμένου, του ανθρώπου που μοιράζεται και προσφέρει. Και οι καιροί μας εκδικήθηκαν, προφανώς το κακό νίκησε και στο κόσμο κακές μάγισσες με τη μορφή της Μέρκελ, καταστροφικοί γίγαντες που τους λένε Ευρώπη και μοχθηρά ξωτικά που σα να μοιάζουν στο Σόιμπλε, κατέλαβαν το βασιλείου της ράθυμης, ηλίθιας ευδαιμονίας μας. Πρίγκιπες δεν ζουν ανάμεσα μας, να πολεμήσουν δράκους, να νικήσουν μάγισσες, να τιμωρήσουν γίγαντες, να περάσουν του λιναριού τα πάθη για να φτάσουν να σώσουν την αρχοντοπούλα χώρα και να την ερωτευτούν ανεβάζοντας της στο άλογο τους κάποιο ηλιοβασίλεμα.

Τα δικά μας διοπτροφόρα και γραβατωμένα πριγκιπόπουλα, με τα βαριά αγύμναστα σώματα τους, δείχνουν να χάνουν cd γιατί παραπέφτουν, εμπλέκονται σε σκάνδαλα με μίζες και ξέπλυμα χρημάτων, βωμολοχούν, αποφεύγουν κάθε ευθύνη, προτιμούν το ραχάτι τους απ τα βρωμοξωτικά και δεν λιμπίζονται τις χάρες της μεσόκοπης πια χώρας – αρχοντοπούλας, έχοντας ήδη παντρευτεί παρουσιάστριες, κληρονόμους, ή απλά ωραίες.

Και εμείς; Εμείς μένουν εκείνοι οι νάνοι της παλιάς εποχής που πρόβλεψε –από άλλη σκοπιά πάντα- ο Μάνος Χατζιδάκις. Μικρούλια ανθρωπάκια σε ένα σύμπαν γιγάντων που αυτό – εκρήγνυνται από δύναμη και πυρομαχικά στο χρώμα του ευρώ γύρω μας. Εμείς; Κουβαλάμε τις τεράστιες α