ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΥΡΟΣ

00:00 24/9/2012 - Πηγή: Matrix24

Τσέλσι – Μπαρτσελόνα στο γήπεδο της Δόξας Δράμας

Ένας πρωταθλητής του στίβου σ’ αίθουσα κινηματογράφου δεν αποτελεί και το πλέον παράδοξο γεγονός του κόσμου. Ασύνηθες είναι μόνον κάποιος πρωταθλητής του στίβου, να εργάζεται ως φύλακας εισόδου σε φεστιβάλ, εθελοντικά. Πρόκειται για τον νεαρό Β. Δαβουλίδη, τον γνωστό εμποδιστή που ένα μήνα πριν δεν είχε στο μυαλό του τίποτ’ άλλο από μιαν διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες και που στη διάρκεια των τελευταίων ημερών ρυθμίζει

την κυκλοφορία των θεατών στο σινεμά «ΟΛΥΜΠΙΑ» όπου φιλοξενείται το διαγωνιστικό πρόγραμμα του φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους. Εισιτήρια ελάχιστα, πληθώρα προσκλήσεων και διαπιστευμένων, λίγα καθίσματα, διάρκεια των έργων περιορισμένη, αντίθετα με το βαθμό των προσδοκιών και τις φιλοδοξίες του θεσμού που συμπληρώνει φέτος τα 35 χρόνια του.

Δεν φοράει αθλητική περιβολή ο ευγενέστατος νεαρός προσπαθώντας να εμποδίσει την επικράτηση του χάους, με τόσους πολλούς ορθίους, ανυπόμονους μικρομηκάδες κι επαγγελματίες που κατακυριεύουν κάθε βράδυ, όχι μιαν αίθουσα απλώς αλλ’ ολόκληρο το κέντρο της Δράμας, γεμάτο τσιπουράδικα και ψησταριές, μπαράκια και μπουγάτσες, επισκέπτες και εντόπιους σ’ ανάμιξη πολύχρωμη και ετερόκληρη.

Νεοκλασικά ερειπωμένα, ανοιχτή καρδιά και γεύσεις ερεθιστικές, αίσθημα επαρχίας δίχως μιζέρια και παράπονο. Πάντα σε συγκινούσε το άρωμα της ακριτικής πόλης των προσφύγων, υπάρχει ακόμα ευτυχώς, με βασικά συστατικά του την εργατικότητα, την αισιοδοξία και τον διάχυτο δυναμισμό, ορατό απ’ την παραμικρή πλατεία, τους δρόμους και το ειδυλλιακό Ύδραμα μέχρι το πιο απομακρυσμένο ξενυχτάδικο.

Στη γενέτειρα του Τάκη Λουκανίδη, του μεγαλύτερου ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, ταξιτζήδες, καφενόβιοι και περαστικοί συζητούν για το ενδεχόμενο συγχώνευσης της θρυλικής Δόξας και του Πανδραμαϊκού, τώρα που οι συνθήκες το επιβάλλουν ως μονόδρομο. Κι όταν δεν νοσταλγούν το ένδοξο παρελθόν, την ώρα που οι ευρωπαϊκές αναμετρήσεις μαγνητίζουν τα βλέμματά τους στη μικρή οθόνη, την ίδια στιγμή, λίγα μέτρα, παραπέρα, στη μεγάλη οθόνη του κινηματογραφικού φεστιβάλ, ένας τραπεζοϋπάλληλος υποδέχεται τον φίλο του να δουν στο σπίτι τον αγώνα «Τσέλσι – Μπαρτσελόνα» με πίτσες και μπύρες, με κλήσεις και φωνές, μ’ ένταση που δεν λέει να κοπάσει πριν σηκώσει ο πρώτος το μπουκάλι και το κατεβάσει στο κρανίο του δεύτερου. Φώτα, χειροκρότημα. Στη συνέχεια, ένας άντρας με βαλίτσα δεν σηκώνει τα μάτια του από την χυμώδη τριαντάρα ώσπου να κατέβουν όλοι από το λεωφορείο της γραμμής. Τον ενθαρρύνει πρώτη, ραντεβού την επομένη, όμως εκείνος παρουσιάζεται στις φυλακές Κορυδαλλού. Ο τίτλος «807», ο επόμενος «Χαμομήλι» με την σιωπή πρωταγωνίστρια και μιαν μαυροφορεμένη να μεταφέρει μες στο χιόνι το άντρα της για να τον «αποχαιρετήσει». Ύστερα, «11:50», εκεί όπου σταματάει το ρολόι ενός ταριχευτή. Ένας παντρεμένος αντιμέτωπος με τον εαυτό του στις «Ιδιότητες του 2», ενώ στο «Διπλανό τραπέζι», δύο παιδιά γίνονται μάρτυρες ενός παράξενου περιστατικού καθώς άγνωστος μεσήλικας επιβάλλει κάτι