Ανησυχίες για το Κυπριακό: Σημειώσεις για την εξωτερική πολιτική (IΙ)

Η κυβέρνηση χωρίς σχέδιο και πρόγραμμα κινείται εγκλωβισμένη στις πιέσεις της καθημερινότητας. Κάνει λόγο για «ενεργητική» εξωτερική πολιτική, αλλά το μόνο που κάνει είναι να ακολουθεί παθητικά τις επιλογές των ισχυρών της Δύσης και να «αντιδρά» εκ των υστέρων στις προκλήσεις τρίτων. Εμφανίζει ως «νέες επιτυχίες» την κακοφορμισμένη διατήρηση διμερών και πολυμερών σχέσεων με εταίρους, που η προηγούμενη κυβέρνηση είχε αναπτύξει συστηματικά. Εγκατέλειψε σειρά πρωτοβουλιών που έδιναν ιδιαίτερο ρόλο και αναγνώριση στην Ελλάδα. Αναμεσά τους, εκείνη της Ρόδου, με τη συμμετοχή 24 κρατών και οργανισμών από την ΝΑ Ευρώπη και τον αραβικό κόσμο, καθώς και η πρωτοβουλία για την προστασία των θρησκευτικών και πολιτισμικών κοινοτήτων της Μέσης Ανατολής με τη συμμετοχή

400 προσωπικοτήτων, Υπουργών Εξωτερικών, επικεφαλής εκκλησιών και κοινοτήτων της περιοχής. Εγκαταλήφτηκε ακόμα και η βαλκανική διασυνοριακή, όπως, και η πρωτοβουλία «Βουδαπέστης/Σουνίου», 15 κρατών μελών της ΕΕ με κοινά συμφέροντα ως προς τους θεσμούς και το μέλλον της ΕΕ. Το χειρότερο, όμως, από όλα είναι ότι ουσιαστικά έχει εγκαταλειφτεί η Κύπρος.

Η Κύπρος έχει γίνει αντικείμενο εκβιασμών που εκπορεύονται κύρια από την Τουρκία, ορισμένους βρετανικούς κύκλους, και από τα στηρίγματά τους στον ΟΗΕ. Επιδιώκεται να συρθεί η Κύπρος σε άτυπες πενταμερείς διαπραγματεύσεις, χωρίς τα κεκτημένα του Κραν Μοντανά. Σημαντικά κεκτημένα, καθότι στην περίοδο 2015-8, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, ανατράπηκε «η παράδοση» να είναι κάθε προηγούμενη διαπραγμάτευση καλύτερη από την επόμενη. Στο Κραν Μοντανά μπήκαν επιτέλους στο τραπέζι διαπραγμάτευσης τα ουσιαστικά προβλήματα της εξωτερικής πτυχής του Κυπριακού.

Στο Κραν Μοντανά, ο ΓΓ του ΟΗΕ υιοθέτησε την ελληνική θέση σύμφωνα με την οποία, η Κύπρος πρέπει να γίνει, επιτέλους, «ένα κανονικό κράτος». Ένα «φυσιολογικό» κράτος μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ, όπως κάθε άλλο μέλος. Αυτό σημαίνει ένα κράτος χωρίς «εγγυητές» που να θεωρούν ότι έχουν επεμβατικά δικαιώματα στην Κυπριακή Δημοκρατία. Χωρίς κατοχικά στρατεύματα. Σε αντίθεση με τον ΓΓ του ΟΗΕ, οι εκπρόσωποί του στην ίδια την Κύπρο δεν προασπίζονται τις αποφάσεις του Οργανισμού και λειτουργούν περισσότερο ως δικηγόροι της κατοχικής δύναμης. Κάτι που όφειλαν οι κυβερνήσεις που επιθυμούν δίκαιη λύση του Κυπριακού να το αποκαλύπτουν.

Η τουρκική κατοχική δύναμη εξακολουθεί να εμποδίζει, με την παρουσία δεκάδων χιλιάδων στρατού και βαρύ οπλισμού, την διασφάλιση της ελευθερίας και της δημοκρατικής λειτουργίας της ίδιας της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Η μπότα της κατοχής βαραίνει πριν από όλα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των τουρκοκυπρίων. Η Τουρκία εγκαταλείπει όλο και περισσότερο τα προσχήματα. Τείνει εκ νέου να κυβερνά απευθείας την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Σε αυτό βοηθιέται από μεγάλη μερίδα των εποίκων που έχει μεταφέρει παρανόμως στη Μεγαλόνησο. Αυτή την εποχή, επιπλέον, προσπαθεί να δημιουργήσει ατμόσφαιρα τρομοκράτησης όλων των Κυπρίων και αμφισβήτησης των διεθνών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ίδια την ύπαρξή της.

Οι εκβιασμοί είναι πολλαπλοί. Κατοχή μεγάλου τμήματος εδάφους. Παραβίαση των θαλασσίων ζωνών της Δημοκρατίας. Αυτό-εμφάνιση ως να είναι η Τουρκία ο δικαιούχος και διαχειριστής των δικαιωμάτων τόσο της Κυπριακής Δημοκρατίας, [...]

Keywords
Τυχαία Θέματα