ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΤΖΟΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΕΝΓΚΑΒΙΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΧΙΜΠΑ

07:05 20/7/2012 - Πηγή: Matrix24

Όποιον και να ρωτήσεις για την στελέχωση της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού δεν θα σου πει τα καλύτερα λόγια. Ούτε για τους υπουργούς και υφυπουργούς ούτε για τους γενικούς και ειδικούς γραμματείς ή επικεφαλής οργανισμών και εταιρειών του δημοσίου που είτε τοποθετήθηκαν είτε τα ονόματά τους ακούγονται προς τοποθέτηση.

Ακόμη και ηγετικά στελέχη της Ν.Δ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ εκφράζουν αμφιβολίες έως και δυσαρέσκεια για αρκετές επιλογές. Τι ίδιο και

υπουργοί για άλλους συναδέλφους τους.

Σίγουρα ορισμένοι εξαιρούνται, αλλά η συνολική εικόνα πάσχει. Σε καμμία περίπτωση πάντως δεν είναι η «Εθνική Ελλάδας» που έπρεπε και είχαν υποσχεθεί προεκλογικά. Κομματικοί, φίλοι, «του περιβάλλοντος», ακόμη και συγγενείς. Κάποιοι θα αντιτείνουν ότι είναι αποτέλεσμα των ισορροπιών που επέβαλε ο τρικομματικός χαρακτήρας της κυβέρνησης. Να το δεχθώ. Όμως και στο παιχνίδι των ισορροπιών μπορεί το ισοζύγιο να είναι θετικό εάν τα μέρη εισφέρουν το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό. Είναι αυτό;  Εάν οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης υποστηρίζουν αυτοί είναι οι άριστοι ενός εκάστου, κανένα πρόβλημα. Με βάση αυτό και θα κριθούν. Όπως κρίθηκε και ο Γ. Παπανδρέου με το open.gov.

Είναι πάντως ενδιαφέρον και χρήζει εξετάσεως, ακόμη και ψυχιατρικής, πώς το πολιτικό σύστημα δεν έχει καμμία κατευθυντήρια ή κάποια βασικά κριτήρια για την στελέχωση της κυβέρνησης και του κράτους. Πηγαίνει από το ένα άκρο στο άλλο. Και σχεδόν πάντα διαλέγει τη λάθος μέθοδο και συνταγή. Όταν ο Παπανδρέου έπρεπε να βάλει έμπειρους και ικανούς, έχασε σχεδόν ένα χρόνο με το open.gov και το παιχνίδι χάθηκε. Τώρα που έπρεπε να επιλεγούν οι άριστοι και οι τεχνοκρατικά επαρκείς για να διεκπεραιώσουν τα συμπεφωνημένα με την τρόικα πήγαμε στην πεπατημένη των κομματικών, κολλητών και εμπίστων.

Αν θέλετε την άποψη τη δική μου, εγώ είμαι αντίθετος και με τις άσπρες και με τις μαύρες γάτες. Οι μεν άσπρες δύσκολα πιάνουν ποντίκια γιατί είναι καλομαθημένες από τα αφεντικά τους και τρώνε γατοτροφές και κατά προτίμηση ντελικατέσεν, οι δε μαύρες συνήθως τα κάνουν πλακάκια με τα ποντίκια του σπιτιού και τρώνε τα ποντίκια του γείτονα είτε μουντάρουν των άσπρων τις τροφές. Εγώ, πιστεύω ότι η καλύτερη και πιο αποτελεσματική μέθοδος παραμένει η ποντικοπαγίδα.

Όσο το κράτος αφενός δεν έχει κανόνες, θεσμούς, αντικειμενικές διαδικασίες, διαφάνεια στη λήψη αποφάσεων και εκτέλεσης της θέλησής του και αφετέρου παραμένει γραφειοκρατικό, κλεπτοκρατικό και λάφυρο κάθε φορά του νικητή των εκλογών, ούτε οι «οπενγκαβίτες» ούτε οι «φιλικοί» και οι «αυτοκόλλητοι» μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση.

Μπορεί οι λεγόμενοι «κηπουροί» του Παπανδρέου να ‘ναι τα καλύτερα παιδιά και άξια παλληκάρια, απεδείχθη, εν τοις πράγμασι όμως, ότι δεν έκαναν για τη δουλειά τη στιγμή που έπρεπε. Το ίδιο φοβάμαι ότι θα αποδειχθεί και τώρα. Μπορεί ο Λιβιεράτος, ο Βρούτσης, ο Μανιτάκης, ο Λυκουρέντζος, ο Τζαβάρας, ο Μηταράκης, ο Σούρλας, η Ζέτα Μακρή, η Παπανικολάου, η Στρατινάκη, ο Σπιλάνης, η Καρανζόλα να αποδ