Από τον Γαβαλά στους ναζί, από τα δαρμένα παιδιά στην αγκαλιά της Ουρανίας

07:34 3/10/2013 - Πηγή: Matrix24

Η χθεσινή απόφαση για αποφυλάκιση των χρυσαυγιτών βουλευτών δημιούργησε σοκ στην κυβέρνηση και τον κάθε δημοκρατικό πολίτη, έπειτα από τέσσερα 24ωρα κατά τα οποία ακούγαμε για «δεμένες» κατηγορίες και μαθαίναμε φρικιαστικές λεπτομέρειες για τη δράση του εγκληματικού ναζιστικού μορφώματος από τα στοιχεία της δικογραφίας.

Πολιτικά, θα μπορούσε να πει κανείς πολλά για την απόφαση του ανακριτή και του εισαγγελέα. Θα μπορούσε να πει ότι οι δικαστικοί λειτουργοί δεν «είδαν»

τίποτα από την εδώ και καιρό δράση της Χρυσής Αυγής, δεν υπολόγισαν τον κίνδυνο υποβάθμισης της Δημοκρατίας από την εικόνα δήθεν «δικαιωμένων» χρυσαυγιτών να βγαίνουν ωσάν θριαμβευτές από τα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων. Θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να κατηγορήσει τους δικαστές πως δεν συνυπολόγισαν ούτε καν το διεθνές μήνυμα που εκπέμπει μία χώρα, όταν εδώ και καιρό κατηγορείται από παντού πως δεν κάνει κάτι για τους νεοναζί και τώρα εμφανίζεται να τους έχει πιάσει μεν και μετά να… τους αφήνει ελεύθερους.

Αυτά, σε πολιτικό επίπεδο. Επειδή, όμως, υπάρχει η πιθανότητα να αγνοούμε όλοι μας το ακριβές περιεχόμενο της δικογραφίας και των 32 φακέλων Δένδια –παρά τη δημοσίευση εκτεταμένων αποσπασμάτων τους σε όλα τα ΜΜΕ- ουδείς μπορεί να ξέρει τι οδήγησε τους δικαστικούς λειτουργούς στην απόφαση αυτή.

Σε κάθε περίπτωση, αν ισχύουν –και μάλλον ισχύουν- οι πληροφορίες ότι ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός που ήθελε συλλήψεις «εδώ και τώρα» για να έχει κάτι να πει στην Αμερική και στο Ισραήλ, τότε μάλλον η κυβέρνηση έρχεται απλώς αντιμέτωπη με την αριστοτελική «ετερογονία των σκοπών». Άλλα ήθελε να κάνει και ακριβώς τα αντίθετα της βγήκαν στην πορεία.

Ίση μεταχείριση

Τούτων δοθέντων, χωρίς να έχει κανείς επαρκή νομική κατάρτιση και πλήρη γνώση της δικογραφίας, ίσως να είναι παρακινδυνευμένο να κρίνει την απόφαση των δικαστικών λειτουργών αυτή καθεαυτήν.

Παρόλα αυτά, από τις εικόνες των τελευταίων ημερών, αλλά και από άλλες, του παρελθόντος, διαπιστώνεται εύκολα ότι η Δικαιοσύνη δεν είναι τόσο τυφλή. Και οπωσδήποτε, δεν είναι όλοι ίσοι ενώπιόν της. Κάποιοι είναι λίγο πιο… «ίσοι».

Ίσως να μην αποτελεί στέριο νομικό επιχείρημα, ωστόσο έχει τη σημασία του: είναι πιο επικίνδυνη η Βίκυ Σταμάτη από τον Κασιδιάρη; Τι μέτρησε και είναι προφυλακισμένη η μητέρα ενός παιδιού, αντί ενός υπόδικου κατηγορούμενου ως «επιχειρησιακού αρχηγού» μίας εγκληματικής συμμορίας;

Είναι περισσότερο ύποπτος φυγής ο Λάκης Γαβαλάς από τον Παναγιώταρο που επετίθετο με στειλιάρια σε γέροντες, στον Μελιγαλά (για να αναφερθούμε στα δημόσια, αυτά που ξέρουμε όλοι…);

Κι ακόμη παραπέρα: ο αναρχικός Κώστας Σακκάς, με μόνη «δεμένη» κατηγορία σε βάρος του την οπλοκατοχή, όχι μόνο προφυλακίστηκε, αλλά όταν υπερέβη ο χρόνος προφυλάκισης το 18μηνο, υπήρξε απόφαση για παράτασή του. Κάπως έτσι, κινδύνευσε να πεθάνει υπερασπιζόμενος το δικαίωμά του να βγει από τη φυλακή με εξαντλητική απεργία πείνας.

Αν δει κανείς νομικά την κάθε μία περίπτωση χωριστά, μπορεί να πει ότι το τάδε περιστατικό «στέκεται» καλύτερα από το δείνα. Μπορεί να υποστηρίξει, ενδεχομένως, ότι βρέθηκαν περισσότερα επιβαρυντικά στοιχεία για τον Σακκά ή για τη σύζυγο του Άκη Τσοχατζόπουλου απ’ ό,τι για τον χρυσαυγίτη Μίχο.

Όπως και να ‘χει, όμως, εκτός από τις στενές νομικές έννοιες και τις δικολαβίστικες μεθοδεύσεις, υπάρχει και το πνεύμα του νόμου. Και αυτό ανταποκρίνεται στο κοινό περί δικαίου αίσθημα και συνομιλεί απευθείας με την κοινή λογική. Ο Κασιδιάρης δεν μπορεί, λοιπόν, να είναι λιγότερο επικίνδυνος από τη Βίκυ Σταμάτη. Και ο Παναγιώταρος είναι μεγαλύτερη «απειλή» από τον οφειλέτη Λάκη Γαβαλά.

Αν, λοιπόν, κάτι ανέδειξαν οι χθεσινές αποφυλακίσεις, είναι ότι το κριτήριο «μεταχείρισης» των πολιτών που κατηγορούνται για συγκεκριμένα αδικήματα, δεν είναι το ίδιο. Και αυτό παραβιάζει το θεμελιώδες δικαίωμα όλων μας να είμαστε ίσοι ενώπιον του νόμου. Αυτό σημαίνει «τυφλή Δικαιοσύνη». Αλλιώς, η Δικαιοσύνη δεν είναι απλώς τυφλή, αλλά είναι στον κόσμο της.

ΥΓ: Το δικαίωμα στην ίση μεταχείριση δεν περιορίζεται, φυσικά, μόνο στο δικαστικό κομμάτι και σε αποφάσεις προφυλάκισης-αποφυλάκισης, αλλά και στη «συμπεριφορά» των αστυνομικών αρχών. Ο Μιχαλολιάκος μετέβη στην Αστυνομία και από εκεί στα δικαστήρια «ατσαλάκωτος» -και ορθώς. Και έχοντας την ευκαιρία να τον συνοδεύει αγκαζέ η κόρη του. Αντιθέτως, τα 17χρονα που συνελήφθησαν στο Βελβεντό για τρομοκρατία, ήταν τόσο άγρια κακοποιημένα, που το υπουργείο Δημόσιας Τάξης είχε παραδεχθεί ότι επεξεργάστηκε με photoshop τις φωτογραφίες τους, για να καταστούν «αναγνωρίσιμα»…