Ασκήσεις αισιοδοξίας

07:19 28/4/2013 - Πηγή: Matrix24

Αν όχι μετά Βαΐων και Κλάδων- μέρα που είναι-τουλάχιστον με συγκρατημένο ενθουσιασμό έγινε δεκτή η κοινή εμφάνιση των δύο αρχηγών και ενός εκπροσώπου του τρίτου εκ των κυβερνητικών εταίρων στο Ζευγολατιό της Κορίνθου. Με φόντο κάτι μπουλντόζες , από κοινού οι τρείς τους επιδόθηκαν στην επικοινωνιακή παράσταση της προβολής «θετικών ειδήσεων» προκειμένου να αλλάξει η ψυχολογία στην κοινωνία.

Την εκκίνηση την είχε ήδη δώσει ο πρωθυπουργός ο οποίος με δηλώσεις του ανακοίνωσε ότι βλέπει τα πρώτα θετικά σημάδια στην

καταπολέμηση της ανεργίας και ακολούθως διαπίστωσε ότι έρχεται η ανάκαμψη. Με αυτά τα «καλά νέα» σηματοδοτούσε και ένα μικρό λίφτινγκ στη δημόσια εικόνα του ως επικεφαλής μιας κυβέρνησης που, δίχως άλλο, παράγει στο εσωτερικό της περισσότερες τριβές, διαφωνίες και παλινωδίες από όσες μπορεί να καταναλώσει.

Το ζητούμενο είναι αν αυτή η εαρινή αισιοδοξία ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ή , μήπως , πρόκειται για μια άσκηση επιβεβαίωσης της ρήσης ότι στα μέρη όπου, κατεξοχήν, ανθεί η αισιοδοξία είναι τα ψυχιατρεία; Προφανώς με 400 χιλιάδες νοικοκυριά χωρίς ούτε ένα εργαζόμενο μέλος, με 1,5 εκατομμύριο άνεργους και με περίπου 25% ύφεση αθροιστικά έως το τέλος του 2013, κάθε σώφρων άνθρωπος θα έπεφτε σε απελπιστική κατάθλιψη. Και φυσικά θα εξοργιζόταν όταν η υπερπαραγωγή επικοινωνίας έχει ως αποτέλεσμα χαμηλές επιδόσεις .

Εντούτοις, τα τρέχοντα οικονομικά στοιχεία είναι αρκούντως ενθαρρυντικά , όσο και αν αυτό φαντάζει βγαλμένο από ελπιδοφόρο σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ήδη τα μεγάλα πρωτογενή ελλείμματα μετατρέπονται σε εξυγιαντικά πλεονάσματα . Γεγονός που επιτρέπει σταθεροποιητικές ανάσες που ενθαρρύνουν τα στηρίγματα εκκίνησης της ανάκαμψης. Δεδομένου, μάλιστα , ότι υπάρχουν ενδείξεις ότι παρατηρείται καθυστέρηση κρατικών πληρωμών.

Ακόμα, οι παραγγελίες και ο κύκλος εργασιών της βιομηχανίας επιβεβαιώνουν τις προσδοκίες για αύξηση των εξαγωγών και σταθεροποίηση της εγχώριας ζήτησης σε αρκετούς κλάδους. Τέλος ο κρατικός προϋπολογισμός εκτελείται καλύτερα του αναμενόμενου. Το πρωτογενές ισοζύγιο της κεντρικής κυβέρνησης είναι πλεονασματικό καθώς οι δαπάνες είναι μειωμένες , παρά την γενναία επιχορήγηση των Ασφαλιστικών ταμείων. Η αλήθεια είναι ο τομέας των εσόδων σκοντάφτει αλλά όχι δραματικά με ακραίες αποκλίσεις σε σχέση με τους στόχους του κρατικού προϋπολογισμού και του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος.

Παράλληλα οι συνεννοήσεις και οι συμβιβασμοί της τρόικας με την κυβέρνηση μάλλον εξασφαλίζουν πολύτιμο χρόνο και στις δύο πλευρές. Οι δανειστές κάπως έχουν μετριάσει τη πρεμούρα τους καθώς δεν θέλουν δυσάρεστες ελληνικές εκπλήξεις σε μία περίοδο κατά την οποία η Ευρωζώνη δοκιμάζεται από τις συνέπειες της Κυπριακής κρίσης και της Ιταλικής ακυβερνησίας.

Ήδη ο Μπαρόζο και ο Σουλτς αμφισβήτησαν την αποτελεσματικότητα των πολιτικών λιτότητας. Το δε Βερολίνο σα να κάνει τα στραβά μάτια σπρώχνοντας χαλαρά και με δήθεν κατανόηση τα ελληνικά ζόρια κάτω από το χαλί, αφού επιδιώκει ανώδυνη και αδιατάρακτη πορεία προς τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου

Σε αυτό το περιβάλλον δεν είναι μάλλον άστοχη η κυβερνητική αισιοδοξία, ασχέτως αν συντονίζεται με ελάχιστα πειστική θεατρικότητα. Ωστόσο οι τονωτικές ενέσεις που επιχειρεί προς τη κοινωνία παρακάμπτουν τόσο την πορεία των οικονομικών μεγεθών όσο και το διαμορφωμένο διεθνές κλίμα. Και αυτό γιατί η διαχειριστική της δεινότητα είναι εγκλωβισμένη στις προσωπικές στρατηγικές και το μικροκομματικό υπολογισμό των εταίρων που την απαρτίζουν.

Είναι ευδιάκριτο ότι οι καυγάδες Ρουπακιώτη-Μανιτάκη, η γκρίνια Βενιζέλου –Στουρνάρα για το ΦΠΑ, το βέτο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στην πονηρή διάταξη Βρούτση, το άδειασμα Σαμαρά στη Σκοπούλη και λοιπές παρασκηνιακές κόντρες μεταξύ των τριών κυβερνητικών εταίρων σε κάθε πιθανό συνδυασμό- δεν φανερώνουν αισιόδοξη «αλλαγή σελίδας». Αντίθετα, τείνουν να επιβεβαιώσουν την αδυναμία μιας εκ συνθέσεως παρωχημένης κυβέρνησης να λειτουργήσει με το δυναμικό ρυθμό που απαιτεί η αίσθηση επείγοντος της ιστορικής για το τόπο συγκυρίας.

Αναπόφευκτα, οι επιδείξεις αισιοδοξίας του παρόντος κυβερνητικού σχήματος κινδυνεύουν να μείνουν στη άκρη του δρόμου του εργοταξίου στο Ζευγολατιό για να συναντήσουν εκεί το απόφθεγμα του Βολτέρου που έλεγε ότι :«Η αισιοδοξία είναι τρέλα, που θέλει να βλέπουμε το καθετί σωστό, κι όταν ακόμα είναι λάθος.»

Και ακόμα, χειρότερα αν συνεχίσει τις διαχειριστικές πρακτικές του παρελθόντος με το μοίρασμα των λαφύρων της εξουσίας στη βάση της συνεννόησης των κομματικών επιτελείων, η πορεία θα είναι προδιαγεγραμμένη. Όπως, ακριβώς , την υποδοχή μετά βαΐων και κλάδων ακολουθούν τα πάθη της Μεγάλης Εβδομάδας.