Αταίριαστοι, ψεκασμένοι και σαλεμένοι

08:08 9/2/2014 - Πηγή: Matrix24

Σεβαστό. Μόνο που ο όρος αντιμνημονιακός είναι πιο ασαφής κι από εκείνο της ζάλης, και πιο ακαθόριστος από τα σύνορα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Ως προς τις προθέσεις πάλι, δεν υπάρχει Έλληνας που να μην είναι αντιμνημονιακός σε σχέση με τη λιτότητα.

Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει αντιμνημονιόμετρο για να μετρήσει με ακρίβεια ποιος είναι ειλικρινής αντίπαλος του μνημονίου και ποιος υποκριτικός εχθρός του. Ούτε, φυσικά, διατίθεται αντιτροϊκανή παλάντζα να ζυγίσει τα κουσούρια, οι τρύπες, οι αμαρτίες και τα ελαττώματα

ενός εκάστου που αντιτίθεται στα εκβιαστικά μέτρα των δανειστών, όταν δεν τους μπερδεύει με τους εταίρους.

Δυστυχώς, στο γενικότερο μπάχαλο αναμειγνύεται και η σύγχυση με τη σύγχυση. Η ανακατωσούρα με τον εκνευρισμό. Λογικό αν σκεφθεί κανείς ότι πίσω από το αντιμνημονιακό ταμπούρι είναι οχυρωμένοι , με διαφορετική αρματωσιά, η πλειονότητα των αριστερών ψηφοφόρων, αλλά και μερίδα της λαϊκιστικής δεξιάς καθώς και χρυσαυγίτες. Χώρια εκείνοι οι δημαγωγοί που εκμεταλλεύονται το θέμα για να κονομήσουν με γραφικότητες, γελοιότητες και αντιμνημονιακές κορώνες.

Δεν παραλείπονται, βέβαια, από την ίδια κατηγορία και όσοι χαλαροί έχουν παρκάρει άνετα τα πολλά λεφτά τους σε εξωχώριους λογαριασμούς και φορολογικούς παραδείσους. Ούτε, προφανώς, εξαιρούνται και εκείνοι που πόνταραν καιροσκοπικά πρώτα στο μνημόνιο και κατόπιν τυχοδιωκτικά άλλαξαν το στοίχημα. Τηλεοπτικοί αστέρες, επιχειρηματίες και πολιτικοί με ονοματεπώνυμο μαζί με ρατσιστές μαχαιροβγάλτες, τυχάρπαστα λαμόγια και αντισυστημικούς ακτιβιστές στο ίδιο σακί. Ψέματα;

Γίνεται τελικά αντιληπτό ότι η έννοια του αντιμνημονίου είναι σαν τη πλατιά και βαθιά θάλασσα. Τα χωράει όλα, και σπάνια ψάρια του βυθού και ελεεινές σαβούρες του αφρού. Αγωνιούντες, ανυπάκουους στοχαστικούς αλλά και ψεκασμένους, παραληρηματικούς, χαβαλέδες. Άλλους βυθίζει και άλλους ξεπλένει τον αντιμνημονιακό κύμα. Πρώτα απ’ όλα εκείνους που ολοφύρονται για τα πάθη του λαού ισχυριζόμενοι ότι θα τον απαλλάξουν από τα μαρτύρια σκίζοντας τα μνημόνια αφού τα καταργήσουν με ένα άρθρο.

Παράλληλα ξεβράζει εκείνους που θεωρούν ότι η Ελλάδα ήταν παράδεισος πριν το Μνημόνιο και την κατάντησαν εξαθλιωμένο προτεκτοράτο. Με στόχο να ξεπουληθούν μπιρ παρά το σημαντικό γεωπολιτικό της στίγμα, το πλούσιο υπέδαφος και το υψηλής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό της.

Το γιατί η χώρα δεν αξιοποίησε όλα αυτά όταν διένυε την υποτιθέμενη ευδαιμονία της Εδέμ, ανήκει, κατά μια συνομωσιολογική αντιμνημονιακή μερίδα, στη σφαίρα των μυστικιστικών συμβολισμών και των σκοτεινών μεθοδεύσεων των υποχθόνιων εχθρών της πατρίδας. Κοινώς ευθύνονται κάποια υπονομευτικά φαντάσματα. Όχι η υποτέλεια, η διαφθορά και τη πελατειακότητα των ηγεμονικών ελίτ της χώρας .

Το ανεξήγητο, εν προκειμένω, δεν είναι τα όσα εκτρωματικά αντισημιτικά ξεστόμιζε ένας παραληρηματικός λαϊκιστής, τουλάχιστον, τηλεπαρουσιαστής και παραλίγο υποψήφιος περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας με το ΣΥΡΙΖΑ. Το παράδοξο εντοπίζεται στο ότι ένα αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα με ορθολογικές παρακαταθήκες, ιδεολογική ταυτότητα και παραδοσιακό αξιακό φορτίο έτεινε αμήχανο σε μια τέτοια επιλογή.

Το πιο διεστραμμένο, πάντως, είναι ότι οι τοπικές οργανώσεις του κόμματος συνεχίζουν να υποστηρίζουν μια ντόπια προβεβλημένη τηλεφιγούρα που με όσα τσεκαρισμένα έχει πει στο γυαλί άνετα θα υποκαθιστούσε το γέροντα Παΐσιο στα πρωτοσέλιδα της «Ελεύθερης Ώρας»

Σύμφωνοι, ένα κόμμα που προσβλέπει άμεσα στην εξουσία μοιραία δεν θα περιορίζεται μόνο στους στενά δικούς του υποψήφιους. Οφείλει να κουμπώνει την εσωτερική ιδεολογική του καθαρότητα με συναφείς και συμπαθούντες εξωτερικές πρίζες ώστε να διαμορφώνει ενεργητικά ένα ευρύτερο χαρακτήρα στα πλαίσια της πολιτικής αντιπαράθεσης. Όχι, όμως, και να πειραματίζεται με ελκυστικά μεν αταίριαστα δε εκθέματα για να ψαρέψει πελατεία σαν σε ράφι συνοικιακού σουπερ-μάρκετ.

Εξάλλου, οι απαντήσεις στους τρέχοντες καταναγκασμούς της διαρκούς κρίσης απαιτούν περίσσευμα τόλμης. Με ψηφοθηρικά στερεότυπα του χθες και τοπικιστικά κόμπλεξ δεν κάνει ένα κόμμα εξουσίας υπερβάσεις. Το πολύ να τραβήξει στο δίχτυ του τίποτα ψεκασμένους και σαλεμένους αντιμνημονιακούς Δον Κιχώτες. Αλλά, ατυχώς, τα διδάγματα της πολιτικής ιστορίας αποκαλύπτουν ότι αυτοί είναι πρώτοι που τη κοπανάνε στην ενδεχόμενη στραβή. Προς επίρρωση του ισχυρισμού ας ρίξει μια ματιά ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινοβουλευτική σύνθεση των κομμάτων του τέως δικομματισμού.