ΧΑΡΗΣ ΝΤΙΓΡΙΝΤΑΚΗΣ

07:25 21/5/2012 - Πηγή: Matrix24

Ο Τιβέριος και ο Καλιγούλας δεν γνώριζαν από αερομεταφορές…

Σήμερα περισσότερο από ποτέ γίνεται εύκολα διακριτό ότι στην Ελλάδα ποτέ δεν εφαρμόστηκε καπιταλισμός, ενώ από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα επιχειρήθηκε η υιοθέτηση από την πολιτεία μιας, ιδιότυπης σοσιαλοδημοκρατίας που εξελίχθηκε στη δημιουργία των βαρώνων του συνδικαλισμού και της εν γέννει συναλλαγής κάτω από το τραπέζι. Η χρεοκοπία της χώρας και των πολιτικών της, ανέδειξε

τους νεόκοπους πολιτικούς των καταλήψεων, και της διαμαρτυρίας για τη διαμαρτυρία, έτσι απλά χωρίς σχέδιο.

Από την εποχή του Τιβέριου του Κωνσταντίνου Κραμανλή που ξεκίνησαν εσφαλμένα κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων όπως για παράδειγμα η Ολυμπιακή και την εποχή του Καλιγούλα του Ανδρέα Παπανδρέου -που αν εξαιρέσει κάποιος το σοφό «Τσοβόλα δώστα όλα», έστω και με δανεικά, όπου ξεπείνασε κόσμος- όπου γεννήθηκαν τα περισσότερα δεινά τα οποία μας οδήγησαν εδώ που είμαστε σήμερα (συνδικαλισμός στο δημόσιο, Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων όπου δόθηκε η δυνατότητα σε βιομήχανους να καταστήσουν τις επιχειρήσεις προβληματικές και να βγάλουν τα λεφτά στην Ελβετία, βιομηχανία αντιστασιακών και άλλων συντάξεων, τετραπλασιασμός των προσλήψεων στο δημόσιο κ.α.) ποτέ δεν υιοθετήθηκε πολιτική για την ανάπτυξη κάποιου κλάδου.

Ένας τέτοιος είναι οι αερομεταφορές που για την Ελλάδα των 46 αεροδρομίων είναι κομβικής σημασίας κλάδος απασχολώντας έμμεσα ή άμεσα 200.000 άτομα και θα μπορούσε με την αξιοποίηση των αεροδρομίων και την ύπαρξη στρατηγικής αερομεταφορών να συνεισφέρει σύμφωνα με ειδικούς περισσότερα από 2,5 δισ. ευρώ ετησίως στην αγορά στηρίζοντας μέσω του τουρισμού και την περιφερειακή ανάπτυξη.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια, όλοι ανεξαιρέτως οι εμπλεκόμενοι στις αερομεταφορές (πολιτεία, φορείς, επιχειρήσεις) δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων αλλά και των διεθνών προκλήσεων. Η πολιτεία ενώ μπορούσε δεν άλλαξε τις δομές φορέων και οργανισμών όχι καινοτομώντας αλλά εφαρμόζοντας ότι ισχύει στην Ε.Ε. και ότι υπαγόρευαν οι διεθνείς φορείς αερομεταφορών (ΙΑΤΑ, EASA – European Aviation Safety Agency), υποκύπτοντας στις συντεχνιακές και συνδικαλιστικές πιέσεις. Κορυφαία είναι και η ευθύνη του κράτους στην υπόθεση της ιδιωτικοποίησης της Ολυμπιακής Αεροπορίας που θα μπορούσε (φυσικά με κατάλληλους χειρισμούς) να έχει ακόμη και σήμερα σημαντικό ρόλο τουλάχιστον περιφερειακά.

Φυσικά και οι εγχώριοι αερομεταφορείς έχουν μεγάλο μέρος ευθυνών όταν η αναπτυξιακή τους πολιτική εστιαζόταν στις επιδοτήσεις των άγονων γραμμών και στην στιγμιαία αξιοποίηση τουριστικής κίνησης εντός και εκτός της χώρας, χωρίς να υπάρχει ένα σαφές και βιώσιμο εδικά εν μέσω οικονομικής κρίσης επιχειρηματικό σχέδιο ανάπτυξης. Δεν είναι δυνατόν σήμερα και εν μέσω της διεθνούς κρίσης οι εγχώριοι αερομεταφορείς να μην εφαρμόζουν επιχειρησιακά σχέδια για την αντιμετώπιση της κρίσης και να υιοθετούν μόνο την ανέξοδη ρητορική για τις προφανείς αιτίες της συρρίκνωσης των μεγεθών τους και των ευθυνών του κράτους.

Την ίδια στιγμή