Δίνουν σε λίγες μεγάλες εταιρείες τον έλεγχο της αγροτικής παραγωγής

17:52 16/6/2014 - Πηγή: Matrix24

Η διαμαρτυρία του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας , προς το υπουργείο Οικονομικών, για τα όσα σχεδιάζονται στον τομέα της αγροτικής παραγωγής είναι χαρακτηριστική:

« Σύμφωνα με πληροφορίες, ενημερωθήκαμε ότι στο τελευταίο Eurogroup της 5ης Μαΐου 2014 υποβάλλατε «Σχέδιο Ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα 10 χρόνια», το οποίο βασίστηκε στην μελέτη ”Greece 20/20” της εταιρείας McKinsey (του 2012 με χρηματοδότες τον ΣΕΒ

και την Εθνική Τράπεζα) καθώς και σε μελέτη του ΙΟΒΕ.

Πως είναι δυνατόν να στέλνουμε ένα τόσο κρίσιμο σχέδιο στις Βρυξέλλες και εμείς οι εκπρόσωποι των παραγωγικών τάξεων (δηλαδή τα Επιμελητήρια) να μην έχουμε ενημερωθεί ή ερωτηθεί;

Σύμφωνα με την πρόταση της McKinsey προβλέπεται μεταξύ άλλων ότι: ΠΕΝΤΕ με ΕΞΙ μεγάλες εταιρείες θα πρέπει να ελέγχουν ΟΛΗ την γεωργική παραγωγή της Ελλάδας.

1) Για το ελαιόλαδο

Αντί των 1.200 ελαιοτριβείων, που λειτουργούν σήμερα σε όλη τη χώρα, με μια ετήσια παραγωγή περίπου 500 τόνους το καθένα, να δημιουργηθούν μόνο ΔΥΟ ή ΤΡΙΑ MEGA Ελαιοτριβεία, μεγάλης δυναμικότητας το καθένα, που θα απορροφούν όλη την παραγωγή ελαιολάδου.

Μάλιστα οι μελετητές αναφέρουν την Κρήτη και την Πελοπόννησο σαν δύο προτεινόμενα μέρη εγκατάστασης.

Αιτιολογία είναι να επιτύχουμε «οικονομίες κλίμακας» και έτσι να μπορέσουμε να ανταγωνιστούμε με χαμηλές τιμές την ΙΣΠΑΝΙΑ κ.λπ.

Η περίφημη υψηλή ποιότητα και η υπεροχή του ελληνικού ελαιολάδου πάει περίπατο. Ενώ εμείς προσπαθούμε να μάθουμε τους νεώτερους «ποιότητα – ποιότητα – ποιότητα», αυτοί θέλουν να πάμε εντελώς αντίθετα «ποσότητα – ποσότητα – ποσότητα».

Γιατί πρέπει να γκρεμίσουμε και άλλο την τιμή του, αφού δεν μας μένει απούλητο;

Να πάμε δηλαδή χαμηλά, όπως η Τυνησία και η Συρία;

Τι θα πετύχουμε;

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι δεν θα πετύχουμε καλύτερες μέρες για τον Έλληνα παραγωγό που είναι και το ζητούμενο, όμως μπορούμε να πετύχουμε μόνο με πιο καλής ποιότητας ελαιόλαδα και όχι με κατώτερης ποιότητας.

2) Για τα φρούτα και λαχανικά, προτείνεται να γίνουν ΔΥΟ ή ΤΡΕΙΣ μεγάλες μονάδες συσκευασίας σε Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα και στην Πελοπόννησο.

3) Προτείνεται η ίδρυση ΜΙΑΣ (1) εταιρείας διακίνησης όλων των αγροτικών προϊόντων, με προτεινόμενο όνομα «GREEK FOODS COMPANY», με σκοπό την καλύτερη προώθηση στις ξένες αγορές.

Ας σημειώσουμε για τους μεγάλους Μελετητές της McKinsey ότι: «οι παραγωγοί ελαιολάδου στην ΤΟΣΚΑΝΗ, που με υπομονή και γνώση χτίσανε την ποιότητα, πουλάνε 7 με 10 ευρώ το λίτρο και αυτοί θέλουν να μας πάνε στο 1,80 του απλού παρθένου της Ισπανίας;»

Αντί λοιπόν να βάλουμε στόχο στο Αναπτυξιακό μας Σχέδιο, το ελαιόλαδο και τα άλλα παραδοσιακά μας προϊόντα, και μέσα από εκπαίδευση και εκσυγχρονισμό να κάνουμε στην επόμενη δεκαετία την Ελλάδα «ΤΟΣΚΑΝΗ» της Ευρώπης, εσείς θέλετε να πάμε στην υποβάθμιση των προϊόντων μας;».

Περιττό να ειπωθεί ότι όποιος ελέγχει την αγροτική παραγωγή δεν ελέγχει μόνο τις τιμές των προϊόντων. Ελέγχει ουσιαστικά ολόκληρη τη χώρα.

Όσον αφορά τη μελέτη Mc Kinsey (οι έχοντες υπομονή μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ) στη σελίδα 48 αναφέρει:

«Βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσω οικονομιών κλίμακας. Αυτό συνεπάγεται τη στροφή προς μεγαλύτερες μονάδες και υψηλότερη παραγωγικότητα μέσω της αναδιανομής της καλλιεργήσιμης γης προς όφελος συγκεκριμένων προϊόντων, τη δυνητική χρήση δημόσιων εκτάσεων για να μεγαλώσει η κλίμακα παραγωγής, την εισαγωγή νέων μεθόδων και κινήτρων για την αύξηση της παραγωγικότητας της γης, και την ίδρυση ενός νέου οργανισμού τυποποίησης και πιστοποίησης για αγροτικά προϊόντα και μεθόδους (περιλαμβανομένης της βιολογικής καλλιέργειας)».

Δηλαδή η ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής δεν προτείνεται να γίνει με γνώμονα την αυτάρκεια της χώρας σε βασικά είδη διατροφής αλλά στη δημιουργία μεγάλων μονάδων σε συνδυασμό με τη μονο- καλλιέργεια συγκεκριμένων προϊόντων. Μάλιστα για να μην υπάρξουν παρανοήσεις σχετικά με τον τρόπο που θα επιτευχθεί η αύξηση των εξαγωγών προτείνεται: «η ίδρυση μίας "Εταιρείας Ελληνικών Τροφίμων" (ιδιωτική εταιρεία ή ΣΔΙΤ) ώστε να συγκεντρωθεί η παραγωγή, να υπάρξει συντονισμός, να δημιουργηθούν και να λειτουργήσουν δίκτυα διανομής στο εξωτερικό (ίδια πλατφόρμα με τη βιομηχανία τροφίμων)» και παράλληλα «η ανάπτυξη 4-6 σύγχρονων μονάδων μεταποίησης και συσκευασίας μεγάλης κλίμακας (για τα προϊόντα προτεραιότητας όπως ελαιόλαδο, ελιές, τομάτες και πατάτες), στρατηγικά τοποθετημένων κοντά στην πηγή της πρώτης ύλης». (σελ:44)

Το εντυπωσιακό είναι ότι αν και στη μελέτη επισημαίνεται η έλλειψη πραγματικού ανταγωνισμού στον τομέα των τροφίμων ««Ενώ ο βαθμός συγκέντρωσης στο λιανεμπόριο είναι αντίστοιχος με τα ευρωπαϊκά επίπεδα, στο χονδρεμπόριο – ειδικά σε ορισμένες κατηγορίες τροφίμων— είναι υψηλότερος» (σελ.50)) αυτό που σχεδιάζεται είναι «η δημιουργία μεγαλύτερων μονάδων μέσω εξαγορών και συγχωνεύσεων κυρίως στο επίπεδο μικρομεσαίων επιχειρήσεων».

Ασήμαντη λεπτομέρεια;

Παρά τα τεράστια προβλήματα που επισημαίνονται στο χώρο του εμπορίου σαν μία από τις βασικότερες προϋποθέσεις θεωρείται «η αυστηρή εφαρμογή της απαγόρευσης του παράνομου πλανόδιου εμπορίου και των "ανεπίσημων" συναλλαγών [που] θα βοηθούσαν επίσης στη βελτίωση του ανταγωνισμού και στην ανταγωνιστική συμμόρφωση». Βέβαια ως βελτίωση του ανταγωνισμού (ή συμμόρφωση) θεωρείται πάντα ο απόλυτος έλεγχος της αγοράς από δύο ή τρεις το πολύ εταιρείες.

Φαίνεται ότι ακόμα και αν δεν το καταλαβαίναμε στην ολότητά του, το κίνημα Χωρίς Μεσάζοντες έστω και για μικρό χρονικό διάστημα διεμβόλισε βασικές στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης της χώρας. Έτσι η προσπάθεια καταστολής του αλλά και η προσπάθεια να συνεχίσει τη δραστηριότητά του αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Το απογοητευτικό είναι ότι κάποιες δυνάμεις της αριστεράς ακόμα αρνούνται να κάνουν αυτή τη διαπίστωση. Σε αντίθεση με τα όσα δηλώνουν μπορείς να κάνεις πολιτική ακόμα και με μαρούλια.