Ευτυχώς! Ξεκινά το Μουντιάλ...

Τα βλέμματα στη Βραζιλία. Της φτώχειας, των εκτοπίσεων χάριν του ποδοσφαίρου, των ημιτελών γηπέδων. Αλλά ευτυχώς! Ξεκινά το Μουντιάλ.

Και εμείς θα μπορέσουμε να κυκλοφορήσουμε λίγο πιο άνετα. Να δούμε φίλες που είχαμε ξεχάσει, που δεν ήταν η πρώτη προτεραιότητα. Και εσείς, οι άνδρες, να δείτε ό,τι τέλος πάντων βλέπετε. Δεν θέλω να είμαι υπερβολική. Και οι γυναίκες βλέπουμε μπάλα. Ειδικά όταν αφορά μεσογειακές χώρες ή ομάδες με λατινικό χαρακτήρα. Αντιλαμβάνεστε, ελπίζω...

Ωστόσο, η ουσία παραμένει ευτυχώς ξεκινά το Μουντιάλ.

Και έτσι θα ξεχάσουμε λίγο πιο γρήγορα την κυβέρνηση που μας παρουσίασαν πριν τρεις ημέρες οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος.

Δεν το αρνούμαι πώς και εγώ βλέπω Παπαδάκη μερικά πρωϊνά. Και Αυτιά, τα σαββατοκύριακα, πριν τον καφέ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτούς που βλέπω εκεί, όσο αντέχω, τους θέλω και για υπουργούς!

Αλήθεια τί τους έπιασε. Εντάξει το ΠΑΣΟΚ αυτό είναι ή για την ακρίβεια τόσο είναι, αυτούς έχει. Δεν μπορείς παρά να περιμένεις μία ανακύκλωση προσώπων. Δεν είναι και πολλοί εντός Βουλής, αυξάνονται και οι θέσεις που τους αναλογούν (!) στην κυβέρνηση, το μισό κοινοβουλευτικό ΠΑΣΟΚ είναι στην κυβέρνηση και το άλλο μισό θέλει να τη... ρίξει. Αλλά τέλος πάντων, αυτό το δέντρο αυτά τα φρούτα βγάζει.

Αλλά στη Νέα Δημοκρατία; Τί τηλεπαράθυρο, τί φωνή, τί κακό ήταν αυτό; Έφυγε ο Άδωνις, που ομολογουμένως με συνέπεια έπραξε ό,τι έπραξε, και τον διαδέχτηκαν τέσσερις. Γιατί μη μου πείτε πως τα ντεσιμπέλ της Βούλτεψη, του Ντινόπουλου (ειδικώς του Ντινόπουλου), του Γιακουμάτου και της Παπακώστα δεν είναι εφάμιλλα αυτών του Άδωνη. Και, πάντως, αθροιζόμενα υπερβαίνουν κατά πολύ τις επιδόσεις του απογοητευμένου πρώην Υπουργού Υγείας.

Ομολογώ ότι τα έχασα με τις επιλογές των τεσσάρων. Όπως και με αυτή του Βασίλη Κικίλια στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως. Εκτός πια κι αν η κυβέρνηση μας λέει πως ο Νίκος Δένδιας ήταν τόσο καλός υπουργός Δημοσίας Τάξεως, εμπέδωσε τόσο απόλυτα την ασφάλεια και την τάξη στη χώρα που, πλέον, το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο μπορεί να δοθεί μέχρι και στον... Κικίλια. Μακάρι να διαψευστώ αλλά τρομάζω και μόνον στην ιδέα μίας δύσκολης στιγμής.

Τέλος πάντων, μη μακρηγορώ. Άλλωστε, πολλοί, εμπειρότεροι και αναλυτικότεροι εμού έχουν ήδη γράψει πολλά για τη νέα κυβέρνηση και τη διπλή επιδίωξη Σαμαρά. Εγώ μόνον ένα πράγμα να προσθέσω θέλω. Την εικόνα που μου έδωσε ο Πρωθυπουργός, τη Δευτέρα, ανήμερα του Αγίου Πνεύματος. Μία εικόνα ενός ανθρώπου με διπλή προσωπικότητα. Θεσμικός, σοβαρός παίκτης για το εξωτερικό (εξ ου και η επιλογή Χαρδούβελη και η διατήρηση Μητσοτάκη, Βρούτση που θα κάνουν τη δουλειά) και... κομματάρχη στο εσωτερικό, με τους Ντινόπουλος, τις Βούλτεψη, τις Παπακώστες και τους Γιακουμάτους του.

Όσο το σκέφτομαι, αρρωσταίνω. Σε τέτοιο βαθμό που όχι μόνον το Ελλάδα – Κολομβία αλλά και το Μεξικό – Καμερούν θα δω για να ξεχάσω. Και μετά θα βγω με τις φίλες μου, φυσικά...

Keywords
Τυχαία Θέματα