ΕΠΕΙΔΗ Η ΜΕΡΚΕΛ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ …ΑΣΤΡΑΧΑΝ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΑΣ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ

07:13 15/2/2013 - Πηγή: Matrix24

Στην πολιτική και κατεξοχήν στη διπλωματία συνιστά μεγίστη ανοησία να βάζεις όλα τα αυγά σ’ ένα καλάθι. Η απουσία εναλλακτικής ισοδυναμεί με έγκλημα.

Αδυνατώ λοιπόν να κατανοήσω την σκανδαλώδη, όπως εμφανίζεται, πρόσδεση της χώρας στο γερμανικό άρμα και την ταύτιση της κυβερνήσεως με τα συμφέροντα και το εκλογικό μέλλον της καγκελαρίου Μέρκελ.

Δεν υπάρχει πιο λανθασμένη πολιτική από αυτή που παραπέμπει τη λύση του «ελληνικού προβλήματος» για μετά τις

γερμανικές εκλογές.

Δεν μπορεί να υποστηρίζεται μετά σοβαρότητας πως μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου θα υπάρξουν θεαματικές αλλαγές στην Ευρώπη, θα έχουμε νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, και άλλα τέτοια …ηρωικά και αισιόδοξα.

Μάλιστα όλη αυτή η προσέγγιση των εξελίξεων στηρίζεται στην παραδοχή πως οι κάλπες στο Βερολίνο θα οδηγήσουν σε μεγάλο συνασπισμό των Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών.

Ερώτηση: Κι αν δεν συμβεί αυτό; Αν δεν έχουμε μεγάλο συνασπισμό; Αν οι ηγέτες του SPD παραμείνουν πιστοί στις διαβεβαιώσεις που έδωσαν στο συνέδριό τους, ότι δηλαδή δεν θα ξανακάνουν το ίδιο λάθος να σχηματίσουν κυβέρνηση, όπως στο παρελθόν, με την CDU;

Αν δεν είναι στη Βουλή οι Φιλελεύθεροι του Ρέσλερ και δεν σχηματίσει κυβέρνηση η Μέρκελ, αλλά οι Σοσιαλδημοκράτες με τους Πράσινους, τι θα συμβεί; Θα τρέχουμε εκείνη τη στιγμή να βρίσκουμε νέους συμμάχους εκείθεν του Ατλαντικού;

Επειδή, παρά τα όσα λέγονται και γράφονται, δεν είναι σίγουρον ότι, μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, θα είναι εκ νέου καγκελάριος η Μέρκελ, μήπως θα έπρεπε ο Αντώνης Σαμαράς να ρίξει περισσότερες γέφυρες και προς τον Πρόεδρο Ομπάμα;

Μου φαίνεται πως περισσότερες πιθανότητες έχουν να βρεθούν με τη μεριά των νικητών ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού θα πρέπει να θεωρείται βέβαιον πως η ηγεσία του SPD βρίσκεται πιο κοντά, όπως και ο Φρανσουά Ολάντ, στις θέσεις του Λευκού Οίκου για την οικονομική κρίση και τις εξελίξεις στην Ευρώπη παρά στην Καγκελαρία.

Και επειδή η κρίση, με τη γερμανική συνταγή της δημοσιονομικής αποστείρωσης, δεν θεραπεύεται, αντίθετα αναμένεται να βαθύνει και να εξαπλωθεί και να πάρει και νέες μορφές -ήδη ο νομισματικός πόλεμος βρίσκεται στη φάση των προπαρασκευαστικών επιχειρήσεων- καλόν θα ήταν και η ελληνική κυβέρνηση να ανιχνεύσει εγκαίρως νέες προτιμησιακές σχέσεις.

Εντάξει, καταλαβαίνω ότι έχουμε αναλάβει δεσμεύσεις και πιθανώς μας έχουν δοθεί διαβεβαιώσεις, όμως αυτός δεν είναι λόγος να ποντάρουμε όλα μας τα λεφτά στο γερμανικό άλογο. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος το «καθαρόαιμο», αν όχι να αποδειχτεί …Αστραχάν, τουλάχιστον να δυστροπήσει ή στη στροφή να σπάσει το πόδι του.

Εξάλλου, δεν είναι σίγουρον ότι οι ΗΠΑ, όπως και η Ρωσία του Πούτιν, έχουν διαγράψει από τα γεωπολιτικά τους πρωτόκολλα την Γιάλτα και θα άφηναν έτσι εύκολα, ιδίως οι Αμερικανοί, να γίνει η Ελλάδα γερμανικό προτεκτοράτο. Κάτι που, όπως αποδεικνύεται από την εν εξελίξει διαδικασία μετάβασης, ούτε εμάς τους ίδιους συμφέρει. Το κόστος για τον ελληνικό λαό είναι δυσβάστακτο και η γερμανική μπότα πολύ βαριά…