Για τον Κώστα Σακκά, για τον Μπουλούτ Γιαϊλά

07:38 3/7/2013 - Πηγή: Matrix24

Σε περιόδους κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, τα ανθρώπινα δικαιώματα πολλές φορές αντιμετωπίζονται, δυστυχώς, σαν «πολυτέλεια».

Βεβαίως, σε τέτοιες περιόδους παρατηρούνται γενικότερες «εκπτώσεις» στη Δημοκρατία: από την ανάρρηση ενός τεχνοκράτη -χωρίς να παρεμβληθούν εκλογές- στον πρωθυπουργικό θώκο ως τη νομοθέτηση με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και κατά παράκαμψη της Βουλής.

Στοιχειώδη δικαιώματα

Πέραν, όμως, των εκπτώσεων

στη Δημοκρατία που προκύπτουν από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό με την τρόικα και την κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης», υπάρχουν και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Τα εκ του Διαφωτισμού ήδη εκπορευόμενα. Αυτά που είναι (;) χαραγμένα με απαράγραπτο τρόπο στο DNA των δυτικών, προηγμένων κοινωνιών. Αυτά για τα οποία έχουν γίνει επαναστάσεις, έχει χυθεί αίμα, έχει αλλάξει, εν τέλει, ο ρους της Ιστορίας.

Κι όμως, σήμερα, τουλάχιστον στην Ελλάδα του Μνημονίου (και του Αντώνη Σαμαρά, βεβαίως…), ακόμη κι αυτά τα δικαιώματα είναι στο απόσπασμα. Δύο «ειδήσεις» του τελευταίου 20ημέρου είναι χαρακτηριστικές και οδηγούν τον οποιονδήποτε δημοκράτη πολίτη στο συμπέρασμα πως κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Φυλάκιση χωρίς δίκη

Τον λένε Κώστα Σακκά. Έχει συλληφθεί, έχει δηλώσει αναρχικός και κατηγορείται για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς». Ο ίδιος δηλώνει πως δεν έχει καμία σχέση, αλλά οι ανακριτικές αρχές -με κάποια στοιχεία, θέλω να ελπίζω- του έχουν φορτώσει δικογραφία χιλιάδων σελίδων.

Και περιμένει. Να δικαστεί. Όμως, έχει ήδη συμπληρώσει 30 μήνες προφυλάκισης χωρίς δίκη. Τώρα, σήμερα, στην Ελλάδα του 2013. και του 2012 και του 2011… Καίτοι έχει παρέλθει το ανώτατο όριο προφυλάκισης, δηλαδή το 18μηνο, δεν αποφυλακίστηκε. Αντιθέτως, το συμβούλιο Εφετών, με απόφασή του παρέτεινε την προφυλάκισή του ώστε να μπορεί να ξεπεράσει και τα τρία χρόνια. Αποτέλεσμα; Ο Κώστας Σακκάς, χωρίς να δικαστεί, ενόσω ισχύει το αυτονόητο και στοιχειώδες τεκμήριο της αθωότητας, παραμένει 30 μήνες προφυλακισμένος. Σήμερα, Τρίτη, 2 Ιουλίου, διανύει την 29η ημέρα απεργίας πείνας. Βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση, η γιατρός που τον παρακολουθεί επισείει προς την Πολιτεία τον κίνδυνο για τη ζωή του κρατουμένου, αλλά οι αρμόδιοι κωφεύουν. Άραγε, ο Σακκάς πληρώνει την αποφυλάκιση-δραπέτευση των Μαζιώτη-Ρούπα και τώρα το «δόγμα πυγμής» του Νίκου Δένδια παίρνει τη ρεβάνς; Μικρή σημασία έχει. Όπως ακόμη μικρότερη σημασία έχει αν τελικά ο Σακκάς θα κριθεί αθώος ή ένοχος. Είναι 30 μήνες στη φυλακή, χωρίς δίκη, πεθαίνει από την απεργία πείνας και ουδείς ασχολείται μαζί του.

Οτσαλάν, Νο 2

Αρχές Ιουνίου. Μέρα μεσημέρι, στην πλατεία Εξαρχείων, μπροστά στα έκπληκτα μάτια πολιτών, ένα αυτοκίνητο σταματά και οι επιβαίνοντες απάγουν τον Τούρκο πολιτικό πρόσφυγα Μπουλούτ Γιαϊλά. Δύο 24ωρα αργότερα, ο Γιαϊλά βρίσκεται στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία της Κωνσταντινούπολης. Οι περίοικοι σημειώνουν την πινακίδα του αυτοκινήτου και αποδεικνύεται πως πρόκειται για υπηρεσιακό αυτοκίνητο της ΕΛ.ΑΣ. Μ’ άλλα λόγια, η Ελληνική Αστυνομία ή η ΕΥΠ συνεργάστηκαν, μυστικά, με την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία και τη ΜΙΤ της Τουρκίας για να οργανώσουν την απαγωγή ενός Τούρκου πολιτικού πρόσφυγα. Ενός ανθρώπου, δηλαδή, που βάσει όλων των διεθνών συμβάσεων του ΟΗΕ, δικαιούται πολιτικό άσυλο. Ή, εν πάση περιπτώσει, δικαιούται να κριθεί αν μπορεί να το πάρει ή όχι. Κι όμως, η αρμόδια υπηρεσία στην Πέτρου Ράλλη αρνήθηκε να παραλάβει το αίτημα του 26χρονου πολιτικού πρόσφυγα, όπως καταγγέλλει η δικηγόρος του από το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, Μαριάννα Τζεφεράκου.

Πολλοί μίλησαν για δεύτερη «υπόθεση Οτσαλάν» -στη μικροκλίμακά της, προφανώς- ενώ έγιναν πολλές δημόσιες καταγγελίες. Και συνέντευξη Τύπου διοργανώθηκε, αλλά εις μάτην. Η κυβέρνηση, το αρμόδιο υπουργείο, η Αστυνομία, τηρούν στάση ένοχης σιωπής. Όπως ακριβώς με την -παράνομη, ουσιαστικά- κράτηση Σακκά.

Ένοχη σιωπή

Αφήνουν, δηλαδή, τέτοιες βαριές καταγγελίες για τον ίδιο μας τον πολιτισμό να περνούν, ώσπου να «ξεχαστούν». Ουδείς μπαίνει στον κόπο να δικαιολογήσει, έστω την πρόδηλη κρατική αυθαιρεσία ή να απολογηθεί. Να αναλάβει την ευθύνη, έστω. Ένα «ουδέν σχόλιον» και σ’ όποιον αρέσει.

Με τέτοιες συμπεριφορές είναι που συνηθίζουμε το τέρας. Με τέτοιες συμπεριφορές ξεθεμελιώνονται δικαιώματα κατακτημένα με αίμα. Τέτοιες συμπεριφορές γυρνούν χώρες φιλελεύθερες, δημοκρατικές, του δυτικού κόσμου, πολλούς αιώνες πίσω.

Και, με αυτά τα παραδείγματα, αλλά και με πολλά άλλα -ακόμη και διεθνή- αποδεικνύεται ότι για να συνηθίσει μια κοινωνία στο τέρας ή για να αισθανθεί μια κυβέρνηση ότι «την παίρνει» να συμπεριφέρεται έτσι, όλα ξεκινούν από μερικές «νησίδες» ανομίας. Και από μερικές «μεμονωμένες περιπτώσεις» που κάποια υπηρεσία ή κυβέρνηση αισθάνεται ότι δικαιούται να παίζει με τα αυτονόητα δικαιώματα όλων μας.

Εντάξει μωρέ

Η λογική είναι απλή:

Εντάξει μωρέ, κακώς υπάρχουν προφυλακισμένοι χωρίς δίκη στο Γκουαντάναμο, αλλά είναι μία ειδική «νησίδα», οι υπόλοιπες ΗΠΑ είναι δημοκρατικές. Άσε που αυτοί φέρονται να συνδέονται με την Αλ Κάιντα.

Εντάξει μωρέ, στη φυλακή ο Σακκάς -επειδή κατηγορείται για τρομοκρατία- αλλά είναι μεμονωμένη περίπτωση, δε θα το πάθει και κάποιος επειδή έτρεχε στο δρόμο ή τσακώθηκε σε ένα μπαρ.

Εντάξει μωρέ, μη χαλάσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις για έναν πολιτικό πρόσφυγα.

Εντάξει μωρέ, κρίμα να είναι φυλακισμένοι επ’ αόριστον παράτυποι μετανάστες στο «Γκουαντάναμο» της Αμυγδαλέζας, αλλά τί να κάνει το κράτος; Πού να τους βάλει;

Εντάξει μωρέ, ετοιμάσου να το πάρεις όλο απ’ την αρχή. Απ’ τη Γαλλική Επανάσταση.