ΓΙΑΤΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΡΙΞΕΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

06:55 7/5/2014 - Πηγή: Matrix24

«Αν δεν πάει καλά η "ελιά" το ΠΑΣΟΚ θα φύγει από την κυβέρνηση», είπε ο Βενιζέλος και, στεντορεία τη φωνή, επανέλαβαν τα εξαπτέρυγά του ονόματι Γρηγοράκος και Κωνσταντινόπουλος. Θέλετε την πρόβλεψή μου; Τίποτε δεν θα γίνει. Ο Βενιζέλος την επομένη των εκλογών, ίσως και πριν από αυτές, θα βγει να ανασκευάσει τη δήλωσή του. Θα πει ότι δεν εννοούσε αυτό, ότι λάθος ερμηνεία

έδωσαν οι δημοσιογράφοι, θα αναφέρει κι άλλα πράγματα που καθιστούν πιο σύνθετη και εν τέλει ανέφικτη την έξοδο του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση. Μέχρι που θα πανηγυρίσει αν, όπερ και το πιθανότερο, επανεκλεγούν ο Μπουτάρης, ο Καμίνης, δυο-τρεις περιφερειάρχες, καμιά εικοσαριά δήμαρχοι και βγάλει δύο ευρωβουλευτές.

Τέλος πάντων η ουσία είναι μία: όποιο ποσοστό, μικρό ή μεγάλο πάρει η «ελιά» ο Βενιζέλος δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την κυβέρνηση. Αντίθετα, θα κάνει οτιδήποτε χρειάζεται για να συνεχίσει να απολαμβάνει τα προνόμια της εξουσίας. Χωρίς εξουσία, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, ο Βενιζέλος δεν είναι τίποτε. Το ίδιο και η Χαριλάου Τρικούπη. Κι αυτό το ξέρει ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως και οι συν αυτώ. Και κυρίως ξέρουν ότι αν πέσει η κυβέρνηση, και μάλιστα εξ αιτίας τους, στις εκλογές που θα γίνουν δεν θα βρουν την ψήφο τους.

Καλώς ή κακώς ο Βενιζέλος συνέδεσε την τύχη του και την τύχη του ΠΑΣΟΚ με τον Σαμαρά και την μακροημέρευση της κυβέρνησής του. Αν η προσπάθεια σωτηρίας της χώρας ευδοκιμήσει έχουν μια πιθανότητα ο Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ να διασωθούν και ενδεχομένως να ανακάμψουν. Αν ρίξουν την κυβέρνηση, και μάλιστα σε μια στιγμή που διατείνονται ότι φάνηκε το φως στην άκρη του τούνελ, εκτός από το κόστος των μνημονίων, που το έχουν ούτως ή άλλως χρεωθεί, θα τους χρεώσουν και την πτώση της κυβερνήσεως και τη συνακόλουθη πολιτική αναταραχή. Θα είναι και γανωμένοι και δαρμένοι. Στρατηγική σκέψη μπορεί να μην έχει ο Βενιζέλος, αλλά τουλάχιστον τα απλά αυτά μαθήματα πολιτικής μπορεί να τα καταλάβει.

Είναι λοιπόν απορίας άξιον γιατί ξαφνικά «το αφεντικό τρελάθηκε». Προφανώς δεν μπορεί να ισχύει η άποψη ότι θέτει αυτό το δίλημμα για να συγκρατήσει τις διαρροές της «ελιάς». Μα, λέγοντας αυτό δεν κερδίζει η «ελιά». Κερδίζει η Ν.Δ. αφού αυτή εμφανίζεται, και είναι, ο κυρίαρχος πόλος της υφιστάμενης κυβερνητικής σταθερότητας. Όσοι πολίτες επιθυμούν κυβερνητική σταθερότητα θα ψηφίσουν τον ισχυρό και όχι τον αδύναμο κρίκο. Θα δώσουν στον Σαμαρά πρόσθετη εκλογική ισχύ για να ανασυνθέσει, χωρίς τον Βενιζέλο, το κυβερνητικό σχήμα και να επαναβεβαιώσει, μέσω ανοιγμάτων και σε άλλες δυνάμεις, τη δεδηλωμένη.

Και φυσικά όταν λες: «ψηφίστε με γιατί αλλιώς θα πέσει η κυβέρνηση» δίνεις ένα επιπλέον κίνητρο να σε καταψηφίσουν αυτοί που θέλουν να φύγει η κυβέρνηση και ο Βενιζέλος από το ΠΑΣΟΚ. Τέτοιο λάθος δίλημμα και τόσο ανόητος εκβιασμός στο εκλογικό σώμα δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Μόνον κάποιος που βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση και μεγάλη απόγνωση μπορεί να καταφεύγει σε επικοινωνιακά τεχνάσματα από τα οποία κερδίζουν όλοι οι άλλοι και χάνει μόνον αυτός.

Και φυσικά είναι πολιτικά αβδηρίτης όποιος νομίζει ότι μ' αυτό τον τρόπο αντιγράφει το δίλημμα («ή κερδίζω ή πάμε σε εκλογές») που έθεσε στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 ο Γ. Παπανδρέου. Τότε το ΠΑΣΟΚ ήταν κόμμα του 44% και όχι του 4,4% και ασκούσε αυτοδύναμα τη διακυβέρνηση. Όποιος δεν καταλαβαίνει αυτή τη διαφορά είναι ή Γρηγοράκος ή Κωνσταντινόπουλος. Δεν λέω και Λοβέρδος γιατί έχω τη γνώμη ότι ο εκ Πατρών ορμώμενος πολιτικός, συμφωνεί με το δίλημμα Βενιζέλου επειδή σκέφτεται πονηρά.

Αν το δίλημμα πιάσει μοιράζεται, ως συνδιαμορφωτής του όπως είπε, τη δόξα. Αν δεν πιάσει -που είναι το πιθανότερο και το γνωρίζει ο Λοβέρδος- ο ίδιος θα μπει, όπως ήδη έχει συμφωνήσει, στην κυβέρνηση, ενώ θα εκμεταλλευτεί την κυβερνητική και πολιτική αναταραχή που θα προκύψει (αν ο Βενιζέλος θελήσει να παραμείνει συνεπής στη δέσμευση που αναλαμβάνει) για να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανασύνθεση της κυβερνητικής πλειοψηφίας που, εκ των πραγμάτων, θα έχει φόντο και τις διαδικασίες αλλαγής της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς.

Και τούτο επειδή στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα δεν νομίζω πως μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι η «ελιά» έχει μέλλον αν ρίξει την κυβέρνηση. Μέχρι στιγμής το μόνο χαρτί που παίζει είναι αυτό της ευθύνης και της σταθερότητας. Στο όνομα αυτών, υποστηρίζει, ότι απεδέχθη το πολιτικό κόστος να συγκυβερνήσει με τη Δεξιά. Αν το κάψει κι αυτό δεν θα έχει τίποτε. Ή τουλάχιστον δεν θα έχουν τίποτε να πουν όσοι πρωταγωνίστησαν στον, κατά Σκανδαλίδη, «ιστορικό συμβιβασμό».

Όταν υποστηρίζεις ότι μοναδικό κριτήριο της συμμετοχής σου στην κυβέρνηση Σαμαρά είναι η σωτηρία της χώρας, δεν μπορείς ξαφνικά να το γυρίζεις στο «τσάμικο» και να διατείνεσαι ότι το κριτήριο σου είναι το ποσοστό που θα πάρει η «ελιά» στις αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές. Δεν μπορείς από κήρυκας του υπέρτατου εθνικού καθήκοντος να μεταμορφώνεσαι σε ντουντουκολαλητή του μικροκομματικού συμφέροντος.

Συμπερασματικά: ο Βενιζέλος είπε, όπως συνηθίζει, μια πολιτική παρόλα που θα αναγκαστεί, εφόσον η «ελιά» αποδοκιμαστεί, να την καταπιεί. Διαφορετικά, εάν επιμείνει, θα πρέπει να αποχωρήσει από την κυβέρνηση οπότε η ζημία γι' αυτόν θα είναι διπλή. Όμως και αν την καταπιεί, όπερ και το πιθανότερο, πάλι ζημιωμένος θα είναι αφού θα εμφανιστεί ως κυβιστής και αναξιόπιστος.

Και την μετεκλογική κυβίστηση βέβαια είναι δύσκολο να την κάνει αφού ήδη, οι βενιζελικοί τουλάχιστον, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν βγει στα κεραμίδια και διαλαλούν το «δίλημμα Βενιζέλου». Αν αναδιπλωθούν θα γίνουν ...ρόμπες. Αν επιμείνουν θα έχουν να αντιμετωπίσουν όσα προαναφέραμε. Μονά ζυγά, χάνουν. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πως το κατάφεραν, και ειδικά ο ευφυής Βενιζέλος.

Προφανώς στην περίπτωσή του ισχύει το: «έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται» και μάλιστα με την προσθήκη ...και το χαζοπούλι από τα φτερά. Και μην μου πει κάποιος ότι οι δεσμεύσεις αφορούν αυτούς που τις πιστεύουν και όχι αυτούς που τις εκστομίζουν. Η κυβερνητική και πολιτική σταθερότητα, στην κρίσιμη φάση που βρίσκεται η χώρα και ενόψει διαπραγματεύσεων με την τρόικα για τη βιωσιμότητα του χρέους, δεν είναι είπα ξείπα.

Βέβαια κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι ο Βενιζέλος είπε το αυτονόητο. Αν δηλαδή ξεραθεί -και στις κάλπες-η «ελιά» θα έχουμε ούτως ή άλλως πολιτική απονομιμοποίηση της κυβέρνησης και ο ίδιος θα αμφισβητηθεί στο ΠΑΣΟΚ. Σπεύδει λοιπόν να προλάβει τις εξελίξεις και να έχει αυτός την πρωτοβουλία των κινήσεων. Άλλη μια ανοησία. Αν η «ελιά» ξεραθεί δεν θα έχει καμία σημασία ποιος θα αναλάβει, αυτός ή οι δελφίνοι του, την πρωτοβουλία εσωκομματικής αμφισβήτησής του.

Το επικίνδυνο άμα και απαράδεκτο είναι ότι προσπαθεί να συνδέσει την προσωπική του επιβίωση με την κυβερνητική και πολιτική σταθερότητα της χώρας. Κι αυτό δεν πρέπει να του επιτραπεί. Και, εξ όσων συντελούνται στο παρασκήνιο, δεν θα του επιτραπεί. Η χώρα, η Δημοκρατική Παράταξη, αλλά και η απαιτούμενη κυβερνητική σταθερότητα προκειμένου να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση μπορούν να υπάρξουν και χωρίς τον Βενιζέλο, τον Γρηγοράκο, τον Κωνσταντινόπουλο και τον Κουκουλόπουλο. Είναι πολλά αυτά τα οποία διακυβεύονται, εντός και εκτός της χώρας, για να αφεθεί η διαχείρισή τους στον Βενιζέλο και σε ορισμένους, λίγους, γύρω από αυτόν.

Ίσως αυτό να γνωρίζει ο Βενιζέλος και σπεύδει να βάλει φωτιά στα τόπια προκειμένου να διαπραγματευθεί προεκλογικά την μετεκλογική του ύπαρξη. Ίσως. Αν και το τι θα γίνει μετεκλογικά είναι κυρίως συνάρτηση των ποσοστών που θα λάβει η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι η «ελιά»...