ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΤΙΜΑ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟ, ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ, Ο ΣΑΜΑΡΑΣ...

07:43 7/7/2014 - Πηγή: Matrix24

Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν πως επειδή ο Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός τον Ιούνιο (του 2012) αυτός είναι και ο τυχερός του μήνας. Ιούνιο (του 1993) είχε ιδρύσει και την ΠΟΛΑΝ και το εγχείρημα δεν ευδοκίμησε. Για τον πολιτικό Σαμαρά ο καλύτερος μήνας είναι ο Νοέμβριος. Στις 20 Νοεμβρίου του 1977 πρωτοεκλέγεται βουλευτής και ξεκινά η πολιτική του καριέρα. Στις 29 Νοεμβρίου του 2009 εκλέγεται Πρόεδρος της Ν.Δ., κόντρα σε όλα τα προγνωστικά που ήθελαν φαβορί

την Ντόρα Μπακογιάννη, και αυτομάτως, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λαμβάνει και το χρίσμα του ...οιονεί πρωθυπουργού.

Αν μάλιστα θέλουμε να είμαστε και πιο ακριβείς θα λέγαμε ότι ουσιαστικά πρωθυπουργός (εν αναμονή) έγινε τον Νοέμβριο του 2011 όταν συμφωνεί να εγκαταλείψει η Ν.Δ. την αντιμνημονιακή ρητορική και να συμμετάσχει σε κυβέρνηση εξάμηνης θητείας με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο στη θέση του Γ. Παπανδρέου. Επίσης, ουσιαστική πολιτική περπατησιά, υπό την έννοια ότι γίνεται διακριτό σημείο αναφοράς στο πολιτικό παιχνίδι, ανοίγει τον Νόεμβριο του 1989. Τότε, στην οικουμενική κυβέρνηση του Ξεν. Ζολώτα, ορίζεται υπουργός Εξωτερικών και συνδέει το όνομα του με το "μακεδονικό" και ευρύτερα το λεγόμενο ...πατριωτικό μπλοκ.

Κι αν αναρωτιέστε γιατί αυτή η αναφορά στον Νοέμβριο, η απάντηση είναι απλή. Η πλειοψηφία του πολιτικού, επιχειρηματικού και δημοσιογραφικού κόσμου θεωρεί πως τον φετινό Νοέμβριο ο Σαμαράς θα ρίξει τη μεγάλη ζαριά. Θα κάνει εκλογές. Και ή θα τα κερδίσει όλα ή θα τα χάσει όλα. Όσοι γνωρίζουν τον άνδρα υποστηρίζουν πως μια τέτοια κίνηση ανταποκρίνεται στην ψυχοδομή του και ουδόλως θα τους εξέπληττε εάν το αποτολμούσε. Βεβαίως, ο ίδιος απορρίπτει αυτό το ενδεχόμενο υποστηρίζοντας ότι δεν πρόκειται να παίξει τη χώρα ούτε την παράταξή του στα ζάρια. Επιμένει πως θα προσπαθήσει να εξαντλήσει την τετραετία και μάλιστα εμφανίζεται και αισιόδοξος για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή.

Φυσικά ένας πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει κάτι διαφορετικό και μάλιστα τη στιγμή που βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τους εταίρους-δανειστές μας για τη συνέχιση της βοήθειας που προσφέρεται στη χώρα και κυρίως για τη ρύθμιση του υπέρογκου χρέους της. Την ίδια στάση θα τηρούσε και ένας πολιτικός και δη αρχηγός του κόμματος που πλειοψήφισε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και, εκ των πραγμάτων, ορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού. Δεν θα μπορούσε να απωλέσει το στοιχείο του εκλογικού αιφνιδιασμού που αποτελεί βασικό πλεονέκτημα για όποιον κυβερνά. Παρόλα αυτά όμως οι πληροφορίες επιμένουν ότι η επόμενη εκλογική μάχη θα δοθεί τον Νοέμβριο. Μάλιστα, τα "σήματα" είναι πιο ευδιάκριτα από τον έτερο κυβερνητικό εταίρο, το ΠΑΣΟΚ, ενώ οι πρόσφατες δηλώσεις κάποιων μεσαίων στελεχών του (Ρήγας, Πρωτόπαππας) αξιολογούνται ως ήσσονος σημασίας και περισσότερο ερμηνεύονται ως απέλπιδα προσπάθεια κάποιων "πράσινων, ιδίως βουλευτών και κρατικών αξιωματούχων, να αποτραπεί μια τέτοια εξέλιξη.

Γιατί όμως εκλογές τον Νοέμβριο όταν στις πρόσφατες ευρωεκλογές το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα κατέγραψε μια διαφορά τεσσάρων μονάδων από τη δεύτερη Νέα Δημοκρατία; Επειδή, προφανώς, η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι τρόϊκα θα καθυστερήσει τις διαπραγματεύσεις για το χρέος με αποτέλεσμα ο χρόνος να δουλεύει υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σημειωτέον, από το Σεπτέμβριο, θα αρχίσει να απλώνει και πολλά κλαδιά στην κοινωνία αφού για πρώτη φορά σε όλες τις περιφέρειες και όλους τους δήμους της χώρας θα έχει εκπροσώπηση, ενώ σε κάποιες, μεταξύ των οποίων και η "θηριώδης" Αττική θα ασκεί και διοίκηση και επομένως θα έχει πρόσβαση σε πόρους και υπαλληλικό προσωπικό -κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για τα πολιτικοεκλογικά δεδομένα.

Αρχικά ο σχεδιασμός ήταν να γίνουν εκλογές το Νοέμβριο με κεντρικό σημείο αντιπαράθεσης την έγκριση ή απόρριψη της συμφωνίας που θα είχε επιτευχθεί με την τρόϊκα για το χρέος. Μάλιστα στην περίπτωση αυτή υπήρχε και το ενδεχόμενο αυτές να συνδυαστούν και με την εκλογή ενωρίτερον του Προέδρου της Δημοκρατίας. Μ' ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Τώρα και εφόσον δεν έχει ολοκληρωθεί ή δεν έχει αρχίσει η διαπραγμάτευση για το χρέος ο σχεδιασμός δυσκολεύει. Η μόνη περίπτωση να ξεπεραστούν αυτά τα εμπόδια θα ήταν να έχουμε σύγκρουση "δύο κόσμων". Από τη μια να είναι οι δυνάμεις της υφιστάμενης συγκυβέρνησης (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ) συν κάποιες συγγενείς φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις π.χ. Ποτάμι, Φιλελεύθεροι κ.α. και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ και όποιο αντιμνημονιακό μέτωπο μπορεί να στήσει.

Το πρόβλημα του εκλογικού νόμου που δίνει το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο αυτοτελές κόμμα θα μπορούσε λένε, αυτοί που σχεδιάζουν αυτή την εξέλιξη στο παρασκήνιο, να ξεπεραστεί με αλλαγή του εκλογικού νόμου σ' αυτό και μόνο το σημείο. Να ψηφιστεί δηλαδή διάταξη που θα δίνει τη δυνατότητα το μπόνους να το παίρνουν και συνασπισμοί κομμάτων. Νομικοί και συνταγματολόγοι που ερωτήθησαν σχετικά υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει και μάλιστα, λένε, η ψήφισή του δεν χρειάζεται αυξημένη πλειοψηφία και μπορεί να ισχύσει αμέσως. Και τούτο επειδή δεν αλλάζει το εκλογικό σύστημα και τις εκλογικές περιφέρειες οπότε όντως θα χρειαζόταν τουλάχιστον 180 ψήφους για να ισχύσει στις αμέσως επόμενες εκλογές.

Λέγεται μάλιστα πως ο Βενιζέλος, που πρώτος έθεσε το θέμα κατάργησης του μπόνους, θα μπορούσε να συμφωνήσει σε μια τέτοια αλλαγή αφού στην περίπτωση αυτή η κοινή κάθοδος των δυνάμεων του "ενός κόσμου" απέναντι στον "άλλον" τον βγάζει και τον ίδιον από πολλά προβλήματα με το ΠΑΣΟΚ και την Ελιά. Του δημιουργεί βέβαια κάποια άλλα, αφού μάλλον θα είναι αρκετοί αυτοί που θα αντιδράσουν, όμως ένα τέτοιο ενδεχόμενο τον διατηρεί στην κυβέρνηση αφού πιθανολογείται ότι οι δυνάμεις της συγκυβέρνησης συν τα ευρωπαϊκά-φιλελεύθερα παρελκόμενά τους έχουν αυξημένες ελπίδες να επικρατήσουν έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δύσκολα θα μπορούσε να συνασπίσει γύρω του αξιόλογες δυνάμεις από τη στιγμή που στο αριστερό "κόλπο" θεωρείται βέβαιον πως δεν θα μπει το ΚΚΕ. Μάλιστα μια τέτοια συμμαχία δυνάμεων θα μπορούσε να εκλέξει και Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Εάν ο Σαμαράς καταφέρει, με αυτό τον τρόπο, να συγκροτήσει ένα τέτοιο μέτωπο και να κερδίσει τις εκλογές τότε αλλάζει και στάτους. Από αρχηγός ενός δεξιού κόμματος γίνεται ηγέτης μιας ευρωπαϊκής φιλελεύθερης παράταξης που εκτείνεται από της παρυφές της άκρας δεξιάς ως τις παρυφές της αριστεράς. Η τρόϊκα με την καθυστέρηση που επιδεικνύει στη ρύθμιση του χρέους είναι η αλήθεια πως δυσκολεύει τους χειρισμούς για να γίνει ο Νοέμβριος για μια ακόμη φορά τυχερός μήνας για τον πρωθυπουργό. Όμως απομένουν 120 ημέρες και όλα μπορούν να συμβούν. Και στην πολιτική είναι πολύς χρόνος...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Πρώτο Θέμα" (1/7/2014) και η εδώ (ανα)δημοσίευσή του γίνεται επειδή, νομίζω, βοηθά να ερμηνεύσουμε τις κινήσεις που σημειώνονται στην πολιτική σκακιέρα. Βέβαια, εάν θέλω να είμαι απολύτως ειλικρινής, η καταφυγή σ' αυτό γίνεται επειδή ευρισκόμενος παρά θιν αλός, εν Χερσονήσω Κρήτης, δεν μου ήταν και εύκολο να γράψω. Ες αύριον τα νεότερα...