Η λήξη και τα ληγμένα

07:31 9/7/2013 - Πηγή: Matrix24

Οι λύσεις που δίνει εκάστοτε η κυβέρνηση είναι τόσο ακραία επιλεκτικές που ακόμα και ένα ριψοκίνδυνος τζογαδόρος άφοβα θα τις χαρακτήριζε σαν θεοπάλαβες. Μοιάζουν , άλλωστε, με εκδηλώσεις κανονικής ψύχωσης και μάλιστα σε παροξυσμό. Σε καμία χώρα, άλλωστε, που στη ηγεσία της βρίσκονται τουλάχιστον ορθόφρονες άνθρωποι δεν αποκαλούν τους αυτοσχεδιασμούς μεταρρύθμιση. Εδώ όχι μόνο βαφτίζουν τη προχειρότητα σε σχέδιο και τις πανικόβλητες κινήσεις σε προγραμματισμό αλλά επιχειρούν να τις υλοποιούν κιόλας. Έτσι, μονοκόμματα και δικομματικά, ερήμην όμως των κοινωνικών αναγκών .

Το παράδειγμα της

ΕΡΤ είναι μνημειακό, όχι μνημονιακό, ως προς τη τσαπατσουλιά για να μη πω ως προς τον τυχοδιωκτισμό. Με απίθανους χειρισμούς χάρη σε μια αντισυνταγματική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου η κυβέρνηση επιχείρησε το ακατανόητο και επιμένει μετά μανίας στο ακατάληπτο. Μόνο ο ζουρλομανδύας και οι αφροί από το στόμα της λείπουν για να σηματοδοτηθεί η εικόνα της απόλυτης παράνοιάς της Έκλεισε μια επιχείρηση, απέλυσε 2.600 υπαλλήλους, θα τους αποζημιώσει και διόρισε υπουργό για να επαναπροσλάβει 2.000 και, μετά, να σκαρώσει μια άλλη απροσδιόριστη ΕΡΤ.

Ένα μήνα αργότερα, το παζλ της αφροσύνης προστίθεται και η απερισκεψία. Η έννοια της κινητικότητας, που για καιρό καλλιεργήθηκε, στο άγονο έδαφος της ελαφρότητας αποδίδει γκροτέσκο καρπούς με τη μεταφορά 4.000 δημοτικών αστυνομικών στην ΕΛΑΣ. Έτσι, χωρίς υποτυπώδες σχεδιασμό, βιαστικά, ανεύθυνα, ευκαιριακά. Δίχως να εξετάζεται αν πληρούν τις προδιαγραφές μετακίνησης, χωρίς κριτήρια, αξιολόγησης τόσο των υπαλλήλων όσο και των υπηρεσιών, άνευ πειστικών επιχειρημάτων ότι οι τοποθετήσεις χρειάζονται για να ενισχύσουν ένα συγκεκριμένο τομέα και όχι κάποιο άλλο που καταρρέει υπό το βάρος των αναγκών του

Η αλήθεια είναι ότι αφού οι τροϊκανοί ζητούν απολύσεις αυτομάτως η κυβέρνηση επιδίδεται στο κυνήγι των αριθμών, ανεξάρτητα αν οι τελευταίοι αντιστοιχούν σε ανθρώπους . Μόνο που με τον ανεπαρκή τρόπο που χειρίζεται τις θυσίες αντί να δρομολογήσει εκκίνηση αναδιάρθρωσης του κράτους συμβάλλει στην οριστική αποδιάρθρωσή του. Εξάλλου οι περικοπές και οι μειώσεις της σπατάλης μοιάζουν με τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας. Κόβει το ένα και φυτρώνουν δύο. Αποτέλεσμα; Διόγκωση του κόστους

Πρώτον, γιατί με τη κινητικότητα η κυβέρνηση απορυθμίζει ακόμη περισσότερο τη παρωχημένη λειτουργία απαξιωμένων υπηρεσιών. Δεύτερον ,γιατί με τις αυθαίρετες απολύσεις αλλά και τις απειλές απώλειας του εφάπαξ αποψιλώνει από έμπειρο προσωπικό σημαντικούς δημόσιους οργανισμούς όπως οι εφορίες, το ΙΚΑ και η ΔΕΗ. Τρίτον γιατί με τις ανορθολογικές αναπροσαρμογές καθιστά ακόμη πιο αναποτελεσματικό το δημόσιο, άρα προσφέρει χειρότερες υπηρεσίες στον φορολογούμενο πολίτη. Τέλος, γιατί συντονίζει αργά, βασανιστικά και επίμονα την καταστροφή του ανθρώπινου κεφαλαίου. Συμπέρασμα; Ασθενέστερη οικονομία και απαίτηση των δανειστών για νέα μέτρα.

Θα ήταν σχετικά ανώδυνο αν οι εκδηλώσεις αυτής τη κυβερνητικής συμπεριφοράς προέρχονταν από νοητικό ή ψυχικό αποπροσανατολισμό. Αν, δηλαδή, είχε κόψει προσωρινά τα χάπια ή έπαιρνε ληγμένα. Δυστυχώς, η κυβέρνηση δεν είναι διαταραγμένη αλλά ανήμπορη. Συνθέτεται κατά τη πλειονότητά της από ανίκανο πολιτικό προσωπικό που αδυνατεί να σχεδιάσει, να προγραμματίσει και να υλοποιήσει. Και κυρίως δεν θέλει να αντιμετωπίσει τις ιστορικές προκλήσεις. Βολεύεται στη παρούσα δομή και λειτουργία ενός ελεγχόμενου κράτους χαμηλών προσδοκιών, εργαλείο για τις δικές του επιδιώξεις πελατειακότητας και παρασιτισμού

Προφανώς με παλινωδίες, προχειρότητες και αρλεκινισμούς το συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό όχι μόνο ενοχοποιεί κάθε έννοια αναγκαίας μεταρρύθμισης αλλά υπονομεύει με το πιο μοιραίο τρόπο το μέλλον της χώρας. Ιδίως αφότου εξατμιστούν οι φαντασιώσεις περί χαλαρότερης εφαρμογής του προγράμματος λιτότητας με τη άφιξη Σόιμπλε και οι προσμονές περί σταδιακού κουρέματος του χρέους μετά τις Γερμανικές εκλογές. Κακά τα ψέμματα. Τον Ιούνιο του 2014 θα σφυρίξει η λήξη του υπάρχοντος μνημονίου με τη τελευταία δόση του δανειακού πακέτου. Και τότε η χώρα μετά από δυσβάστακτες θυσίες θα πρέπει να εκτιμήσει αν μεταξύ παρωχημένης ανευθυνότητας και επελαύνοντος λαϊκισμού θα ήταν καλύτερο να το γυρίσει στα ληγμένα.