«Κάλλιο γαϊδουρόδενε» Αλέξη!

07:25 15/1/2013 - Πηγή: Matrix24

«Είναι απαραίτητο να διαφυλαχτούν ο πλουραλιστικός χαρακτήρας και η πολυφωνία του ΣΥΡΙΖΑ (…)» τόνισε, λίαν προσφάτως, ο πρόεδρος του κόμματος ο Αλ. Τσίπρας σε μια προσπάθεια να πείσει ότι αυτή – τούτη η, έστω, προβληματική και αγύμναστη πολυσυλλεκτικότητα του σχηματισμού που ηγείται, είναι θεμελιώδες προαπαιτούμενο και στρατηγικής σημασίας επιλογή. Ωστόσο, όσα συμβαίνουν στο κόμμα, -ειδικώς από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του κόμματος και μετά (γιατί

άραγε;)- άλλα διαμηνύουν και άλλα καταμαρτυρούν : άνοιξαν, λες, έκτοτε, οι… «ασκοί του Αιόλου», και ότι φυλάσσονταν και δεν φυλάσσονταν, κινδυνεύει, αντί να χρησιμοποιηθεί ως προωθητική δύναμη και ενέργεια, να διασκορπιστεί εντελώς άδοξα στο αχανές των ουρανών! Πέραν αυτού, όμως, και τούτο είναι το κυριότερο, ενδέχεται να συμπαρασύρει όλο το κόμμα σε μια ατελείωτη περιδίνηση με εσωτερικές «μετωπικές» αναταράξεις και βυθίσεις που κανείς δεν γνωρίζει που μπορεί καταλήξουν.

Ασφαλώς τα προβλήματα Λόγου και συνεκτικότητας δεν δημιουργήθηκαν τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ενυπάρχουν εξ αρχής : Αφ’ εαυτού, η ίδια η πολιτική και οργανωτική δομή του κόμματος, που στηρίχθηκε σε μικρές, πολιτικά, δυνάμεις, αλλά, και ανέκφραστα σχήματα (sic), της Αριστεράς που δεν γνωρίζουν ή δεν προσαρμόζονται, ευκόλως, στις θεσμικές λειτουργίες και διαδρομές του κοινοβουλευτισμού, γεννά ανομοιομορφίες και προβλήματα. Εντούτοις, όμως, δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δημιούργημα της σημερινής ή της άμεσα χθεσινής πολιτικής συγκυρίας : δημιουργήθηκε μια άλλη εποχή που σκοπό είχε να εκφράσει τις «αριστερές δυνάμεις» στο σύνολό της και όχι… κάποια στιγμή να γίνει το δεύτερο μεγάλο κόμμα της ελληνικής βουλής. Όταν η σημερινή ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έβαζε τις τελευταίες πινελιές στο πλάνο και στο πλαίσιο που θα κινούνταν, δεν φαίνονταν πουθενά στον ορίζοντα, η κρίση, τα μνημόνια και η φτώχεια!

Με τον ερχομό της κρίσης , την κατάρρευση των μεγάλων μεταπολιτευτικών κομμάτων και ειδικά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο «κύμα προσφύγων» που, ως κεντρόφυγος δύναμη, κινήθηκε, εμβαπτίστηκε και ενσωματώθηκε πολιτικά και οργανωτικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, οι εσωτερικοί συσχετισμοί δυνάμεων άρχισαν από τότε να αλλάζουν. Οι …«νέες δυνάμεις» στον ΣΥΡΙΖΑ, άρχισαν να αναζητούν ζωτικό χώρο και ρόλο για να κινηθούν. Το πρόβλημα της συνεκτικότητας που ήδη υπήρχε, αλλά, μέχρι τότε δεν ήταν έντονα διακριτό λόγω και του γιγάντιου προβλήματος της χώρας, εντάθηκε στα μέγιστα. Η «Πανελλαδική Συνδιάσκεψη» που, ως γνωστό, είχε ως σκοπό να προετοιμάσει το συνέδριο της Άνοιξης, όχι μόνο κατάφερε να αμβλύνει τις διαφορές μέσα από ένα «montus Vivendi» συντρόφων, αλλά, εξελίχθηκε σε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, να σταθμίσουν και να μετρήσουν (φανερά και μη), τις δυνάμεις τους όλες οι πλευρές: να δουν ξεκάθαρα… «ποιος έχει να κάνει με ποιόν»! Όθεν: Εκεί φαίνεται να γεννάται και το «όλον» πρόβλημα: τόσο τα νέα καθήκοντα που μορφοποιούνται από το νέο πολιτικό σκηνικό στη χώρα και, φυσιολογικά, εγείρουν προσωπικές φιλοδοξίες, όσο, και η ισχυρή παρουσία πρώην αξιωματούχων, στελεχών και μελών του ΠΑΣΟΚ, που είναι εξαιρετικά πεπειραμένοι στα οργανωτικά και, άρα, κερδίζουν συνεχώς έδαφος, πυροδότησαν μια ατέρμονη εσωτερική συζήτηση και ζύμωση που καταυγάζει στην σημερινή «άναρχη» απεικόνιση και αστάθεια: στη σημερινή εσωκομματική Βαβέλ Θα πάρει, μάλιστα, χαρακτήρα πιο μόνιμο η όλη κατάσταση, αν η ισχυρή προσωπικότητα του Αλ. Τσίπρα δεν παίξει τον καταλυτικό ρόλο που πρέπει και αν δεν παρθούν μέτρα που να εμποδίζουν την επανεμφάνιση τέτοιων φαινομένων.