ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ

07:10 28/9/2012 - Πηγή: Matrix24

Επιστροφή στο σπίτι

Ξέρουμε το σλόγκαν που ίσχυσε επί δεκαετίες και βάλε στην ντόπια κοινωνία : ο άντρας στη δουλειά, η γυναίκα στο σπίτι. Μάλιστα αν η γυναίκα δεν ήταν απλή νοικοκυρά, το σλόγκαν γινόταν ακόμη πιο ενδιαφέρον : άντρας και γυναίκα στις δουλειές τους και τα παιδιά στον παιδικό σταθμό ή στο σχολείο. Έτσι εξασφαλίζονταν δύο μισθοί με τη διαφορά ότι οι «απουσίες» γίνονταν δύο. Αυτό το καθεστώς κράτησε επί χρόνια, η γυναίκα βγήκε δυναμικά στην αγορά εργασίας και τα κατάφερε, η παλιά σουφραζέτα μεταμορφώθηκε σε εργασιομανή, πλην όμως ούτε καθ υποψία δεν της περνούσε από το νου ότι θα έρθει μέρα που αυτή θα τρέχει στη δουλειά και ο σύζυγος από πάτερ φαμίλιας θα περιοριζόταν σε νοικοκυρίστικα καθήκοντα.

Αν κάνει κανείς μια βόλτα στις λαϊκές, στα σούπερ μάρκετ και στα ψωμάδικα διαπιστώνει ότι οι άντρες είναι περισσότεροι από τις γυναίκες. Δεν πρόκειται βέβαια για τεμπέληδες. Απεναντίας κατά πλειοψηφία είναι πρόσωπα που υπηρετούσαν σε υψηλές θέσεις, σε ιδιωτικές εταιρείες με μεγάλες απαιτήσεις, με σεσημασμένη εμπειρία και ικανότητες που τους έφαγε η μαρμάγκα των απολύσεων. Το χαρακτηριστικό είναι ότι δεν απολύονται (μόνο) οι χαμηλόβαθμοι που ανέχονται οιαδήποτε μείωση μισθών, αλλά οι «επιτυχημένοι» των σαράντα, πενήντα και πάνω, για τον απλούστατο λόγο ότι οι μισθοί τους δεν ανταποκρίνονται πια στις ανάγκες της εταιρείας. Σχολάνε τον καπετάνιο για να κυβερνήσει ο καμαρότος; Ας το πούμε κι έτσι.

Στο άλλο άκρο οι γυναίκες επιδεικνύουν μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα. Μπορεί να μην τοποθετούνται σε διευθυντικές θέσεις με υπέρογκες ευθύνες (και τους ανάλογους μισθούς), ωστόσο δεν γίνονται στόχος και καταφέρνουν να εξασφαλίσουν αξιοπρεπές εισόδημα από το οποίο πρέπει να επιβιώσει και ο απολυθείς σύζυγος. Ο τελευταίος όχι μόνο φέρει βαρέως την ανατροπή που επιφέρουν οι απολύσεις, αλλά υποχρεούται σε κάθε συνάντηση, παρέα ή συναπάντημα στο δρόμο να επαναλαμβάνει το πάθημά του: απολύθηκα και με ζει η γυναίκα μου!

Στην χειρότερη περίπτωση βέβαια όπου κατά κακή σύμπτωση το άνδρόγυνο αντιμετωπίζει διπλή απόλυση και η οικογένεια στρέφει την προσοχή της – προς τα πού αλλού; – από την επαρχία, οι δύο πυλώνες της οικογένειας αντιμετωπίζουν καβγάδες και μυγιάγγιχτα φερσίματα που δεν έχουν τέλος. Τρώνε από τα έτοιμα και αλληλοτρώγονται, χάνουν τον προσανατολισμό τους, γίνονται χωρίς να το θέλουν άλλοι αντί άλλων.

Όσο η ύφεση βαθαίνει το αντρόγυνο γίνεται βαρύτονο. Η οικογένεια δοκιμάζει τις αντοχές της, εξοικονομεί υπομονή (από πού άραγε;) και αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι η κρίση δεν είναι περαστική, ότι η νεοελληνική κοινωνία έχει δεχτεί ύπουλο χτύπημα το οποίο δεν επουλώνεται με τα ψέμματα.