Λόξα στην Ουκρανία!
Αναγκαστικά θα πρέπει να στραφεί κανείς σύντομα στην ιστορία για να γίνει κατανοητή η ιδιαιτερότητα της σημερινής κυνικής και απάνθρωπης σύγκρουσης στην Ουκρανία Η αλήθεια είναι ότι πριν από τον εικοστό αιώνα, δεν υπήρχαν «Ουκρανοί» με την επίσημη έννοια του όρου. Η Ουκρανία αποτελούσε λιγότερο έθνος και περισσότερο έκφραση των γεωπολιτικών διαιρέσεων που αναδείχθηκαν στον Πρώτο Παγκόσμιο.
Διαιρεμένη εσωτερικά από γλώσσα και θρησκεία σε όλον τον δέκατο ένατο αιώνα, πριν την ένταξή της στη σοβιετική ένωση το 1922 στη διάρκεια του Α παγκόσμιου πολέμου μοιραζόταν
Ουκρανόγλωσσοι, Ουνίτες και φιλοδυτικοί στη πλειονότητά τους στα δυτικά της χώρας, Ρωσόγλωσσοι, Ορθόδοξοι και φιλορώσοι στα ανατολικά. Τα σύνορά της με την Ρωσία και την Λευκορωσία ήταν σε πολλές περιπτώσεις αυθαίρετα και μπερδεμένα, ενώ ο ρωσικός στόλος εξακολουθεί να ελλιμενίζεται στη Κριμαία, στρατηγική χερσόνησο του εδάφους της στη Μαύρη Θάλασσα.
Από τη πλευρά της η τσαρική Ρωσία θεμελίωσε την εθνική της ταυτότητα στην ιδέα της σλαβικής ενότητας, της οποίας η αναπόσπαστο τμήμα ήταν η Ουκρανία που στα ρωσικά σημαίνει «παραμεθόρια περιοχή». Η Ρωσία εξακολουθεί να αντλεί την ορθόδοξη κληρονομιά της από τους Ρως και τη παλιά τους πρωτεύουσα το Κίεβο, ενώ σήμερα ελέγχει τον ενεργειακό εφοδιασμό, κατέχει το μεγαλύτερο μέρος τού χρέους, και διατηρεί αναπόσπαστους ισχυρούς δεσμούς με τις βιομηχανία της Ουκρανίας.
Ποιος, όμως, έδωσε το σύνθημα της απαγκίστρωσης της χώρας από το άρμα της Μόσχας, όταν διακυβεύονταν άμεσα ιστορικοί δεσμοί και κυρίως ρωσικά συμφέροντα; Σίγουρα η Δύση, που είναι από χρόνια προσηλωμένη στο σχέδιο ανάσχεσης της Ρωσικής αρκούδας με τη σταδιακή ένταξη των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Ποια, όμως, Δύση ακριβώς; Η Ουάσιγκτον, οι Βρυξέλλες λέμε τώρα , το Βερολίνο ή μήπως η Βαρσοβία;
Ας αρχίσουμε από τους τελευταίους , τους Πολωνούς οι οποίοι δεν διστάζουν ανά πάσα στιγμή να εκδηλώνουν το αντιρωσικό μένος τους . Σε συνδυασμό με τις εδαφικές και πληθυσμιακές διεκδικήσεις τους σε τμήμα της γειτονικής τους Ουκρανίας , καθόλου δεν θα τους χάλαγε να αστράψουν ένα χαστούκι στο κορδωμένο Πούτιν υποκινώντας αναστάτωση στην πίσω αυλή της χώρας του.
Μόνο που μόνοι του οι Πολωνοί δεν μπορούν να προκαλούν τη Ρωσική αρκούδα , γι αυτό και επιδιώκουν να ρυμουλκήσουν τη Γερμανία ως αρωγός στο διαμελισμό της χώρας με τρόπο παρόμοιο με εκείνο της Γιουγκοσλαβίας όπου το κόλπο το ξεκίνησαν οι Αυστριακοί, οι Γερμανοί και το Βατικανό και οι οποίοι τράβηξαν αργότερα και τους Αμερικάνους.
Οι Αμερικανοί, από τη μεριά τους είναι αλήθεια ότι δεν χάνουν ευκαιρία όταν πρόκειται , όπως έγινε και στη Γεωργία, να τσαλακώσουν την λουστραρισμένη εικόνα της σημερινής Ρωσίας. Πόσο μάλλον όταν έχουν προσδιορίσει ρητά εδώ και μια εικοσαετία την Ουκρανία σαν περιοχή στρατηγικής σημασίας για τα αμερικανικά συμφέροντα;
Αλλά μοιάζει κάπως περίεργο να ξεσήκωσαν οι ίδιοι τώρα το μακελειό , τη στιγμή που ο Πούτιν τους πρόσφερε γενναιόδωρα χαραμάδα απεγκλωβισμού από τον βομβαρδισμό της Συρίας. Είναι πιθανόν να σύρθηκαν στο μπλέξιμο, όπως όταν οι Αγγλογάλλοι λύσσαξαν να ανατρέψουν το Καντάφι στη Λιβύη .
Εξού και η «διπλωματική» αποστροφή « Γάμησε την Ευρωπαϊκή Ένωσης» που εκστόμισε στο Κίεβο η Αμερικανίδα υφυπουργός εξωτερικών Βικτώρια Νιούλαντ για το θέμα της κρίσης. Τη φράση την υπέκλεψαν οι Ρώσοι και τη δημοσιοποίησαν κάνοντάς την ρόμπα. Επί τους ουσίας όμως , μάλλον η βωμολοχική ατάκα της εξέφραζε την απογοήτευση της κυβέρνησης Ομπάμα για τους ευρωπαϊκούς χειρισμούς στη Ουκρανία.
Πάμε τώρα στους Ευρωπαίους γενικότερα που με αφορμή την υπαναχώρηση της Ουκρανικής κυβέρνησης από τη συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, υποκριτικά, προσχηματικά και διπρόσωπα χειροκροτούσαν του δήθεν φιλοευρωπαϊκούς μαχητές της ελευθερίας στη Πλατεία Ανεξαρτησίας του Κίεβου.
Πρώτον, γιατί ήξεραν ότι οι διαδηλωτές πέρα από μερικούς φιλοευρωπαϊκούς, οπαδούς της φυλακισμένης Τιμοσένκο και αρκετούς απελπισμένους μπαχαλάκηδες ανήκαν στη πλειονότητα τους στη ένοπλη νεοναζιστική λουμπεναρία,-ιδεολογικά απομεινάρια των Ουκρανών που φόρεσαν τη στολή των SS στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο- και την παραστρατιωτική αποσχιστική άκρα δεξιά.
Αμφότερες χρηματοδοτημένες, οπλισμένες και μαχητικά εκπαιδευμένες από «άγνωστες» υπηρεσίες και οργανώσεις. Δεύτερον , γιατί η Ε.Ε. έκανε πολύ ντόρο για την αθέτηση μιας συμφωνίας για την οποία πρόσφεραν χρηματοδότηση πασατέμπο σε μια μεγάλη , φτωχή και σμπαραλιασμένη χώρα.
Κυρίως, όμως ξεσάλωνε με την επικεφαλή της ευρωπαϊκής διπλωματίας Λαίδη Άστον που πρωτοστατούσε σε ψυχροπολεμικά εμπάργκο και κυρώσεις κατά της Ουκρανικής κυβέρνησης –πράγμα που δεν σκέφθηκε καν κατά της Αιγυπτιακής με τους 600 νεκρούς διαδηλωτές.
Παράλληλα οι Βρυξέλλες απέκρυπταν ότι μια ενδεχόμενη ένταξη της Ουκρανίας στη ΕΕ θα απαιτούσε τεράστια ευρωπαϊκά κονδύλια για ανυπολόγιστο διάστημα ώστε αυτή η χώρα να ορθοποδήσει. Χρόνο δηλαδή και χρήμα που είναι αμφίβολο ότι θα ήταν διατεθειμένοι να συνεισφέρουν τα πιο αδύναμα και πληττόμενα αφόρητα από τη κρίση κράτη –μέλη της Ε.Ε.
Φτάνουμε έτσι στην ηγεμονεύουσα στην Ε.Ε, Γερμανία. Υποθετικά οι νευρώσεις και τα φαντάσματα της Μέρκελ καθώς και ο εμμονικός μακιαβελισμός της Γερμανικής οικονομικής ελίτ δείχνουν ικανά να οικοδομήσουν τείχος του αίσχους στο Κίεβο και να επιτύχουν τον διαμελισμό της Ουκρανίας.
Ωστόσο, για να μη τρελαθούμε εντελώς, εντός των δημοκρατικών κομμάτων της Γερμανίας δεν υπάρχουν ή είναι μηδαμινές καταχθόνιες πολιτικές δυνάμεις που δεν ξεχνούν την «άδικη ήττα» του 45, επιθυμούν αενάως ένα lebensraum, το ζωτικό τους χώρο, ή πιστεύουν στο πεπρωμένο της φυλής και τις uber alles αρλούμπες. Πόσο μάλλον μπορούν να διαμορφώσουν πεισματικά ατζέντα έντασης ή επιθετική γεωπολιτική στρατηγική;
Η αλήθεια είναι ότι πολύ θα γούσταρε το Βερολίνο να μπορεί να διαπραγματευτεί υπό διαφορετική θέση ισχύος με τη Ρωσία, είτε εξουδετερώνοντας τις πέσεις που η Μόσχα ασκεί στις ανατολικές και κεντροασιατικές χώρες είτε εκτροχιάζοντας τις δορυφοροποιήσεις που σχεδιάζει για αυτές. Θα πέταγε ακόμα από τη σκούφια του αν η Ουκρανία τρύπωνε κάτω από την ομπρέλα της Ε.Ε, στη δική του δηλαδή ζώνη επιρροής.
Και αφού γινόταν κάτι σαν τη Πολωνία σε δομές και λειτουργίες θα εξασφάλιζε στο Βερολίνο αποτελεσματικότερη διπλωματική βαρύτητα, άμυνα και ενεργειακή ασφάλεια.. Όμως ακόμα και αν υποτεθεί ότι αναβιώνουν τα φαντάσματα του επεκτατικού παρελθόντος η Γερμανία, δίχως τους Αμερικάνους, μπορεί μόνο να πλασάρεται σαν οικονομική περιφερειακή δύναμη αλλά όχι σαν παγκόσμιος γεωστρατηγικός παίκτης.
Γι αυτό και αρκείται σε αψιμαχίες με τους Ρώσους ποντάροντας στη λαχτάρα του Ουκρανικού λαού να ζήσει την υποτιθέμενη ευημερία των Ευρωπαίων πολιτών και αναμένοντας την αργά ή γρήγορα δική της σταδιακή απεξάρτηση από διοχέτευση ενέργειας από τη Μόσχα εν όψει φθηνότερων προμηθειών φυσικού αερίου από τη Μέση Ανατολή . Εδικά προσβλέποντας μεσοπρόθεσμα στην εξομάλυνση των σχέσεων της ΗΠΑ με το Ιράν.
Εν τούτοις η Γερμανία δεν αναστέλλει τη συμμετοχή της στις μακροπρόθεσμες επιδιώξεις της Δύσης . Εξάλλου τις πρώτες ημέρες των διαδηλώσεων έστειλε στο Κίεβο έστειλε τον πρώην υπουργό Εξωτερικών της Γκουίντο Βέστερβέλε, ο οποίος ανακατεύθηκε, ο αθεόφοβος, με τους διαδηλωτές στο Πλατεία Ανεξαρτησίας σηματοδοτώντας μια πρωτοφανή επέμβαση στα εσωτερικά ξένης χώρας. Δικαίως εξοργίστηκε ο Πούτιν που αναρωτήθηκε «τι θα γινόταν αν έστελνα τον Λαβρόφ (τον ρώσο υπουργό Εξωτερικών) στο πλευρό των διαδηλωτών στην Ελλάδα;»
Και έτσι καταλήγουμε από σπόντα και εμείς ως χώρα στο αξεδιάλυτο πάζλ της Ουκρανίας. Πόσο μάλλον που σε αυτή τη περίοδο προεδρεύουμε της ΕΕ; Ένα ρόλο ή καλύτερα ένα θεσμό που σαφώς υπηρετούμε εν πλήρη ανυπαρξία και ανυποληψία. Δεδομένου πως ούτε καν προσφερθήκαμε να συγκαλέσουμε άμεσα έκτακτη Σύνοδο Κορυφής προκειμένου να εκδοθεί κοινό ανακοινωθέν από όλες οι χώρες της ΕΕ για τη κρίση στην Ουκρανία.
Από μια άποψη, όσο σκέφτομαι τα τερτίπια της Ιστορίας μάλλον καλά κάναμε και δεν πήραμε πρωτοβουλίες, μια και η πριν σχεδόν ένα αιώνα μικρομεγαλίστικη στρατιωτική συμμετοχή μας στην εκστρατεία της Κριμαίας στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία και φόρτωσε με ανυπολόγιστες συνέπειες τον εκεί Ελληνικό πληθυσμό. Άλλωστε, όταν τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια. Δόγμα που μέλλον έχει υιοθετήσει η ελληνική εξωτερική πολιτική υπό το νουνεχή Βαγγέλη Βενιζέλο.
Όμως εδώ που τα λέμε, όταν άκουσα την αποφυλακισμένη Γιούλια Τιμοσένκο να διαλαλεί από το αναπηρικό καροτσάκι στη πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου «Δόξα στην Ουκρανία» αντιλήφθηκα όλο το συμβολικό παραλογισμό που διαπερνά μια χώρα υπό διχοτόμηση που σπεύδει εκλιπαρούσα στη βοήθεια του ΔΝΤ.
Διότι ναι μεν στη πλάτη του λαού αυτής της χώρας- κλειδί κάνουν ξεδιάντροπο παιχνίδι οι κραταιές ξένες δυνάμεις αλλά και για τους παρασυρμένους πολίτες της που άφησαν τόσους νεκρούς στα χαρακώματα αντί για δόξα πιο ταιριαστό θα ήταν λόξα.
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Κατηγορίας Ειδήσεις
- Τα αποτελέσματα μεγάλης διαδικτυακής ψηφοφορίας
- Βόμβα του Εισαγγελέα Φλωρίδη: Πολιτικές διώξεις η δικαστική έρευνα για την Χρυσή Αυγή!
- Ο Αργύρης Ντινόπουλος προκαλεί… «ηλεκτροπληξία» στην ΔΕΗ!
- Η Γη κρύωσε νωρίς...
- Harry Style & Kendall Jenner είπαν… αντίο
- Τα αποτελέσματα της διαδικτυακής ψηφοφορίας
- Πρώτος ο Αλεξανδρής στις εκλογές του ΔΣΑ
- Πότε ανοίγουν τα πολυιατρεία - Το χρονοδιάγραμμα της λειτουργίας του ΠΕΔΥ
- Σταματήστε τα βρώμικα παιχνίδια!
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Matrix24
- Τελευταία Νέα Matrix24
- Λόξα στην Ουκρανία!
- Το Ισραήλ βομβάρδισε θέσεις στο Λίβανο
- Άκαμπτη η τρόικα επιμένει σε όλο το πακέτο του ΟΟΣΑ
- Πρώτος ο Αλεξανδρής στις εκλογές του ΔΣΑ
- Ένας 47χρονος δέχθηκε πυρά στη Νίκαια
- Τα 5 στάδια της θλίψης
- Η αποστολή του Ολυμπιακού για τη Γιουνάιτεντ
- Την Τρίτη «κλείνει» η πολιτική συμφωνία για την «Ελιά»
- Κίνδυνο «κατάρρευσης» βλέπει το IIF για την Ουκρανία
- Τελευταία Νέα Κατηγορίας Ειδήσεις
- Εργαζόμενη στην Τροχαία έκανε αλλαγή φύλου και έγινε... άνδρας!
- Die Welt: Μειώνεται η πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας
- Πάτρα: Καραμπόλα στην πλατεία Παπανδρέου
- Με τον υπουργό Εργασίας συναντάται σήμερα η τρόικα
- «Ναι» επί της αρχής
- Πακιστάν: Τουλάχιστον 27 νεκροί σε νέες αεροπορικές επιδρομές
- Συνάντηση Βενιζέλου με «58» για τη λίστα του ευρωψηφοδελτίου
- Ο Αργύρης Ντινόπουλος προκαλεί… «ηλεκτροπληξία» στην ΔΕΗ!
- Πάμε όλοι μαζί: Είδα Super League και είμαι καλά...