ΜΑΖΑΤΕΝΑΓΚΟ: ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ

Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Περισσότερο από ντροπή όμως είναι να δουλεύουν πιτσιρίκια για ένα κομμάτι ψωμί και οι πλούσιοι ενήλικες να χαϊδεύουν τις παχιές κοιλιές τους σφυρίζοντας αδιάφορα…

Ένα ανήλικο κοριτσάκι καλύπτει το πρόσωπό της από ντροπή γιατί δεν πάει σχολείο, αλλά, αντί πινακίου φακής δουλεύει στα δημόσια έργα του δρόμου που οδηγεί  από το χωρίο της πρωτεύουσα της Γουατεμάλα. Δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο παιδί που δουλεύει σκληρά σε τρυφερή ηλικία. Ο κόσμος είναι γεμάτος από παιδιά που απασχολούνται βάναυσα, χωρίς ωράριο και ασφάλιση στις χειρότερες δουλειές υπό

ανθυγιεινές συνθήκες. Παρότι η περασμένη Τρίτη είχε ορισθεί από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της παιδικής εργασίας, η διεθνής κοινότητα μάλλον αδιαφόρησε. Οι δε υπανάπτυκτες και τριτοκοσμικές χώρες στις οποίες η σκληρή παιδική εργασία αποτελεί μόνιμο φαινόμενο αγνόησαν πλήρως την αυξανόμενη παγκοσμίως ευαισθησία, δεδομένου ότι ήδη σε χώρες της Ασίας και του Νοτίου Ειρηνικού για 127 εκατομμύρια αγόρια και 88 εκατομμύρια κορίτσια δεν χτυπάει ποτέ το κουδούνι του σχολείου. Αντίθετα σφυράει η σειρήνα της φάμπρικας και ο βούρδουλας της οικονομικής εκμετάλλευσης συχνά με κάποια μορφή σκλαβιάς. Κάποια από αυτά τα παιδιά τραυματίζονται σοβαρά ψυχολογικά και σωματικά ή πεθαίνουν πριν καν την εφηβεία.

Keywords
Τυχαία Θέματα