Μίλια μακριά από τη λογική...

Μία διάχυτη αίσθηση ευφορίας κατακλύζει εσχάτως το κυβερνητικό στρατόπεδο. Μία αίσθηση που έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την πραγματικότητα και γεννά την απορία, αρκεί να είμαστε οπλισμένοι με αρκετό χιούμορ, ώστε να φτάσουμε στο σημείο να την εκφράσουμε: σε ποιον πλανήτη ζούνε αυτοί οι κύριοι; Σίγουρα σε κάποιον άλλον από αυτόν που ζούμε όλοι οι υπόλοιποι.

Αν αφήσουμε στην άκρη τον ευφυολογικό χαρακτήρα της ανωτέρω ερώτησης και επιδιώξουμε ως καλόπιστοι παρατηρητές να κρίνουμε, τότε καταλήγουμε στο εύλογο συμπέρασμα ότι προφανώς η αξιολογική προσέγγιση της πραγματικότητας γίνεται με

διαφορετικά κριτήρια και παραμέτρους από αυτά του μέσου πολίτη. Και όμως, οι διαπιστώσεις της κυβέρνησης γίνονται και με μία επιθετική ρητορεία έναντι όποιου τολμήσει να ψελλίσει την παραμικρή αμφιβολία για τα πεπραγμένα της. Έτσι λοιπόν, όσοι θεωρούν ότι η οικονομική –και όχι μόνο- κατάσταση στη χώρα καθημερινά δυσχεραίνει, επειδή επιμένουν να χρησιμοποιούν ως πρίσμα τον άνθρωπο και όχι κάποια μαθηματικού χαρακτήρα εφευρήματα, είναι αυτομάτως αναχώματα της προόδου και της διαβόητης πλέον ανάπτυξης, νοσταλγοί του χτες και οπαδοί του κρατισμού.

Αυτή η ρητορεία αποτελεί και επικοινωνιακό μέσο επίτευξης των κυβερνητικών στόχων, χωρίς να απασχολεί το γεγονός ότι συχνά προσβάλλεται με αυτόν τον τρόπο και αυτή ακόμα η κοινή λογική. Άλλωστε είναι η κυβέρνηση των «μεταρρυθμίσεων» και ως τέτοια έχει κάθε δικαίωμα να το πράττει. Μπορεί να μην έχει γίνει καμία μεταρρύθμιση μέχρι σήμερα, καθώς ως τέτοια εννοείται ουσιαστικά η αλλαγή πλεύσης σε συγκεκριμένα ζητήματα και η τροποποίηση της πολιτικής επί κάποιου ιδεολογικοπολιτικού άξονα και όχι η θυσία των πολιτών της χώρας χωρίς –έστω- κάποια δικαιολογία, αλλά αυτό μάλλον δεν πειράζει.

Στα πλαίσια αυτών των «μεταρρυθμίσεων» μάθαμε ότι οι κυβερνώντες είναι και πολέμιοι του κρατισμού, αν και χτεσινοί θεμελιωτές. Προφανώς δεν ήταν αυτοί που θεμελίωσαν το πελατειακό κράτος και τις δοσοληψίες, δε διόρισαν ποτέ αδιαφανώς συγγενείς, φίλους και κομματικά στελέχη. Η κοινωνία λάθος θυμάται. Επίσης, μία απορία που γεννάται εύλογα είναι η εξής: εφ’ όσον διανύουμε περίοδο «στοχευμένων μεταρρυθμίσεων», πώς δικαιολογείται το γεγονός ότι, από τότε που άρχισε η σφιχτή δημοσιονομική πολιτική με στόχο τους υπαλλήλους του δημοσίου και συνεχίστηκε με απολύσεις και διαθεσιμότητες, συνολικά η πραγματική οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο, παρασύροντας και τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος πλήττεται και από άλλες επιθετικές πολιτικές; Κάτι λάθος θα έχει γίνει.

Εσχάτως μάθαμε και καινοφανή πράγματα και αισθανόμαστε σοφότεροι. Αρχικά, το ρεύμα δεν είναι δημόσιο αγαθό, κατά Ταμήλο αυτό. Ούτε ένας δεν είχε τη στοιχειώδη λογική ευθιξία να καταγγείλει τη δήλωση του κυρίου αυτού που επαγγέλλεται βουλευτής και συχνά – πυκνά απασχολεί την κοινή γνώμη με την αστοιχείωτη παρρησία του. Βρήκαμε τρόπο να τονώσουμε και την αγορά, καθώς τα μαγαζιά στα τουριστικά κέντρα της χώρας θα ανοίγουν πλέον και τις Κυριακές. Εκτός του Πειραιά που, κατά Γιακουμάτο, δεν ανήκει σε αυτά, ως πρώτο λιμάνι της χώρας. Λογικό. Πάλι καλά, γιατί μας περίσσευαν κάποια χρήματα και δεν είχαμε χρόνο να τα διαθέσουμε στην αγορά. Σε άλλο ένα μνημείο ορθολογικής σκέψης ο Άδωνις δήλωσε ότι, αφού έχουμε τόσες ακτές, είναι αμαρτία να τις έχουμε μόνο δημόσιες, για να ευχαριστιούνται οι αριστεροί –μάλλον οι «δεξιοί» δεν πάνε στις ακτές αυτές. Να τις «αξιοποιήσουμε» λέει, να βγάλουμε κανένα ευρώ. Θα πήξουμε στο χρήμα τα χρόνια που έρχονται..

Μάθαμε ότι έρχονται και φορολογικές ελαφρύνσεις.. Από του χρόνου, γιατί φέτος παραβαρύναμε.. Άλλωστε προπληρώσαμε και τα επόμενα.. Και μιας και είναι καλοκαίρι, πρέπει προσέχουμε τι λέμε και να φροντίσουμε να μην τρομάζουμε πιθανούς Ευρωπαίους τουρίστες.. Όχι τίποτα άλλο, αλλά άκουσε η Βούλτεψη τον Τσίπρα να λέει στη Μέρκελ «Go Back» και φοβήθηκε η γυναίκα μην τρομάξουν οι Ευρωπαίοι ότι τους διώχνουμε και δεν έρθουν στη χώρα... Και μάλλον πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτά τα –λογικά- δεδομένα, γιατί, όπως είπε και ο πρωθυπουργός, «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει», σεβόμενος πάντα τη μνήμη όσων δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν στη νέα αυτή καθημερινότητα και δεν είναι πλέον ανάμεσά μας..

Όχι, δεν παίζουν σε επιθεώρηση οι συγκεκριμένοι. Είναι η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση του τόπου. Κάπου φταίμε και εμείς... Μάλλον ως λαός έχουμε μία επικίνδυνη αίσθηση του χιούμορ. Αλλά από την εποχή του ΓΑΠ και μετά, ε, το έχουμε παρακάνει...

Ο Βασίλης Νάστος είναι φιλόλογος.

Keywords
Τυχαία Θέματα