Ναι, Uncle.K! Μαζί και …ο καθένας χωριστά!

07:26 28/1/2013 - Πηγή: Matrix24

Στον τελευταίο μου άρθρο περιέγραφα τις πολλές παράλληλες πραγματικότητες της Ελλάδας του σήμερα, που συνθέτουν ένα σκηνικό σύγχυσης και αποπροσανατολισμού της κοινωνίας. Και κατέληγα: «Η διάσπαση της κοινωνίας σε όλο της το μεγαλείο: Διαίρει και βασίλευε, έλεγε ο Μακιαβέλι. Εκείνο που χρειάζεται όμως αυτή την ώρα είναι ένας κοινός τόπος, η ελπίδα ότι μαζί θα τα καταφέρουμε… Άλλωστε, η ισχύς εν τη ενώσει να αποφασίσουμε ποιοι πρέπει να πληρώσουν για αυτό το χάλι που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα

και να πάμε μπροστά».

Η φράση «μαζί μπορούμε», παρακίνησε τον φίλο αναγνώστη Uncle.K να την σχολιάσει με μάλλον δηκτική διάθεση.. Έγραφε λοιπόν ο καλός φίλος: «Μαζί θά τά καταφέρουμε!!! Αλλά μαζί μέ ποιόν κ. Δουράκη ; Αχ αυτό τό μαζί πού έγινε σάν πιππίλα στό στόμα τού καθενός καί δέν σημαίνει τίποτα άλλο από τό κάτω από τις Διαταγές μου, καί όλοι μαζί»!

Και είναι λογική αυτή η διάθεση σχολιασμού: Η έννοια «μαζί» έχει χάσει την σημασία της από την βαριά κατάχρηση που υπέστη από πολιτικούς άντρες που το μόνο που εννοούσαν ήταν «μαζί θα προχωρήσουμε, αλλά θα φάμε χώρια». Και αυτά τα περί της ισχύος «εν τη ενώσει» πλέον ακούγονται τόσο «φτηνά» μπροστά στον καθημερινό αγώνα επιβίωσης που δίνει ο καθένας μας. Αγώνας για επιβίωση, μια συνθήκη ικανή να «αποδομήσει» τα πάντα: Όμως κάπου εδώ ξεκινούν οι πράξεις αντίστασης του καθενός, ώστε να φτάσουμε στο «μαζί» που δεν θα χρειάζεται να διαφεντεύεται από έναν δυνάστη ή κάποιον λαοπλάνο. Ο καθένας μας λοιπόν πρέπει να ζήσει σύμφωνα με τις ηθικές του αξίες και να μην κάνει εκπτώσεις. Με τους κώδικες εκείνους που θα του επιτρέψουν να πιστέψει πως μεγαλώνει σε έναν καλύτερο κόσμο τα παιδιά του:

Θα ήθελα όμως να παραθέσω και ένα απόσπασμα από γραπτό του 1939, λίγο πριν ο πόλεμος σαρώσει τα πάντα στο διάβα του, του μεγάλου Αλμπέρ Καμύ που αφορά στην ελευθερία του Τύπου, αλλά μάλλον «αγγίζει» και άλλες κοινωνικές διαστάσεις.

Ένα από τα σπουδαιότερα παραγγέλματα μιας αξιοπρεπούς αντίληψης… είναι ποτέ να μην αναλώνεται σε ατελέσφορους κλαυθμούς για ένα καθεστώς που δεν μπορούμε πλέον να αποφύγουμε.

Αν μόνος κάθε Γάλλος θα ήθελε να διατηρήσει στη σφαίρα του όλα όσα θεωρούσε σωστά και δίκαια, αν ήθελε να βοηθήσει από τη δική του αδύναμη θέση στην περιφρούρηση της ελευθερίας, να αντισταθεί στην εγκατάλειψη και να κάνει γνωστή τη βούλησή του, τότε και μόνο τότε αυτός ο πόλεμος θα κερδηθεί, με τη βαθύτερη σημασία της λέξης….

Τι ευχάριστο μπορεί να βρει κανείς μέσα σε έναν κόσμο που φλέγεται; Αλλά αυτή ακριβώς είναι η αρετή του ανθρώπου, να αντιστέκεται απέναντι σε ό,τι τον ακυρώνει…. Πρέπει λοιπόν να επιμείνουμε σε μία μέθοδο που είναι ακόμη νέα, τη δικαιοσύνη και τη γενναιοδωρία. Αλλά αυτές δεν εκφράζονται παρά μόνον σε ψυχές ήδη ελεύθερες, παρά μόνον σε πνεύματα ήδη οξυδερκή. Να διαμορφώνεις καρδιές και πνεύματα, να τα αφυπνίζεις συνεχώς, αυτός είναι ένας στόχος άλλοτε ταπεινός άλλοτε φιλόδοξος στον οποίο επιστρέφει ο ανεξάρτητος άνθρωπος. Πρέπει να τον κρατήσουμε, χωρίς να κοιτάζουμε πια πίσω. Η ιστορία θα είναι λιγότερο ή περισσότερο γεμάτη από τέτοιες προσπάθειες. Αλλά αυτές θα έχουν γίνει».