Ο Άκης δικάστηκε μόνος του!

07:13 12/9/2013 - Πηγή: Matrix24

Η ώρα της κρίσης έφτασε για τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Και ουδείς, βεβαίως, σ’ αυτή τη χώρα περιμένει τις προτάσεις των εισαγγελέων, ώστε, να γνωρίσει ή να κατανοήσει ότι, πράγματι, ο πρώην πανίσχυρος παράγοντας και υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, είναι ένοχος για εκτεταμένη πολιτική διαφθορά και πράξεις που ζημίωσαν το ελληνικό δημόσιο. Ασφαλώς, ο «Άκης» (όπως έγινε γνωστός την εποχή της παντοδυναμίας

του), αρνήθηκε με σθεναρότητα και προκλητική επιμονή όλες τις κατηγορίες που του προσάπτουν. Ήταν δικαίωμά του. Ωστόσο, όμως, κάθε άρνηση ή και αντίλογος του πρώην υπουργού, έπεσαν στο κενό ή χαρακτηρίστηκαν από υποκριτικές έως και αστείες. Κι αυτό, διότι, πέραν του τι έκανε επί χρόνια ο πρώην υπουργός εκμεταλλευόμενος τις πολιτικές θέσεις που είχε, κατέγραφε κιόλας (από οργανωτικότητα ή ανασφάλεια;) το «χρονικό» των έκνομων πράξεών του! Τα σημειώματα, λοιπόν, που ανευρέθηκαν αποτελούν από μόνα τους τα πλέον «ισχυρά ντοκουμέντα», ώστε, και σε περίπτωση ακόμη που θα ξεγλίστραγε, να μη γλύτωνε με τίποτε!

Σε μια συγκυρία όπου στην Ελλάδα (λόγω μνημονίων, σφιχτής δημοσιονομικής προσαρμογής, περικοπών και μειώσεων), «δεν χωράει και πολλά – πολλά!», η υπόθεση της «δίκης Τσοχατζόπουλου» ομοιάζει ως η ιδανική περίπτωση για παραδειγματισμό : ομοιάζει με το «κερασάκι που έλειπε από την τούρτα» για να φαγωθεί! Όχι, βεβαίως, ότι δεν υπάρχουν κι άλλες που θα μπορούσαν με τους… «κατάλληλους χειρισμούς» να αποκαταστήσουν το κύρος της πολιτικής και του όποιου κράτους, αλλά, αφ’ εαυτού η συγκεκριμένη περίπτωση ενέχει μείζονες συμβολισμούς. Ο «Άκης» ξεκίνησε δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου ως «ένα παιδί του λαού» και πολύ γρήγορα εξελίχθηκε εκ των κορυφαίων στελεχών – καθοδηγητών του «Κινήματος της Αλλαγής». Μαζί με τον «Μένιο» , αλλά, και άλλους που έγιναν γνωστοί στο πανελλήνιο με τα μικρά ή τα χαϊδευτικά τους ονόματα (που σημαίνει φίλοι, ορκισμένοι σύντροφοι στον Αγώνα του λαού), ανέλαβαν να φέρουν εις πέραν μια «αφήγηση» που όμοιά της είχε να φανεί δεκάδες χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, όμως, «Άκης» και «Μένιος» (με πρώτο διδάξαντα υπαρχηγό τον «Μένιο), χρησιμοποίησαν την μακρά ιδεολογικοπολιτική κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ για ίδιον όφελος και μεγάλη – πολύ μεγάλη ζωή. Αποτέλεσμα; Ο πρώτος κατέρρευσε άδοξα μέσα στο δικαστήριο, ενώ, ο δεύτερος σήμερα γίνεται «ανέκδοτο» για κάθε είδους λαμόγιο (sic), στην επικράτεια και άγνωστη, μέχρι στιγμής, συνέχεια.

Η ετυμηγορία των δικαστών για τη τελική έκβαση της υπόθεσης του «Άκη» (είναι προφανές χωρίς να θέλουμε να προκαταλάβουμε τη δικαιοσύνη), θα είναι βαριά και εξοντωτική. Αλλά όσο βαριά και εξοντωτική και να είναι δεν θα είναι παρά πλέον για… «τα μάτια του κόσμου» : σαν μια έσχατη μορφή κοινωνικής και πολιτικής δικαιοσύνης. Και τούτο, διότι, είναι ξεκάθαρο «ο Άκης» έχει ήδη δικασθεί. Και έχει δικασθεί από μόνος του. Με τις ίδιες τις πράξεις και τα έργα του. Όταν ένας πολιτικός (που τον σήκωναν κυριολεκτικά στις πλάτες), φτάνει τόσο εύκολα από το σημείο να είναι παραλίγο πρωθυπουργός – αυριανός κυβερνήτης της χώρας, στο σημείο να ζει έκλυτη και προκλητική ζωή (γιατί τελικά δεν πήρε την πρωθυπουργία και είπε να το εκφυλίσει), τότε έχει δικαστεί μια για πάντα και από μόνος του. Έχει καταστεί ένοχος. Επίσης, έχει δικασθεί απ’ όλον εκείνον τον κόσμο που τον πίστεψε και τους χιλιάδες φίλους που όχι μόνο πρόδωσε, αλλά, και εξέθεσε πολιτικά εντελώς επιπόλαια. Μένει, λοιπόν, η δικαιοσύνη ως τελευταία (κι αυτό είναι το κυρίως ειπείν θεσμικό και πολιτικό πρόβλημα μας πρόβλημα), να νομιμοποιήσει την όλη διαδικασία. Μετά τούτων, αλήθεια πόσους «Άκηδες» μπορεί να γεννήσει ή και να κρύψει ακόμη αυτό το σύστημα; Είναι ένα ερώτημα που παγώνει…