Ο ατελείωτος «αυτισμός» του ΠΑΣΟΚ και οι τακτικισμοί του…

07:11 5/3/2013 - Πηγή: Matrix24

Τρείς ολόκληρες μέρες κράτησε το 7ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ -το επονομαζόμενο και «Συντακτικό»-, αλλά, κι αυτές ως φαίνεται, δεν έφτασαν για να ακουστεί αυτό – τούτο, -το ελάχιστον-, που περίμενε η ελληνική κοινωνία να ακουστεί και να ξανακουστεί : η λέξη «συγγνώμη» ως απόρροια μιας αυθεντικής διαδικασίας λόγου και αυτοκριτικής όχι μόνο δεν έκανε αισθητή την παρουσία της στη «νέα γραμματική» και «σύνταξη»του κόμματος, αλλά, αποσιωπήθηκε κιόλας, όπως για χρόνια πολλά, άλλωστε, αποσιωπήθηκαν τόσα και τόσα που «άνοιξαν»

επικίνδυνα τον λογαριασμό που καλείται να εξοφλήσει τώρα ο, εντελώς χειμαζόμενος, ελληνικός λαός. Άρα, για το ΠΑΣΟΚ και δη για την σημερινή του ηγεσία, δεν συνέβη απολύτως τίποτε. Ή αν συνέβη, αυτό δεν έγινε με ακέραια δική του την ευθύνη, -οπότε μια η άλλη-, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται εδώ να συνεχίσει το θεάρεστον έργο της ανοικοδόμησης της χώρας.

Το γεγονός, ασφαλώς, μπορεί να αναλυθεί και να ερμηνευτεί ποικιλότροπα. Γίνεται σαφές πρώτα και κύρια, όμως, ότι πρόκειται για κραυγαλέα περίπτωση «πολιτικού αυτισμού», όστις, δεν επιτρέπει στους υπεύθυνους αξιωματούχους του κόμματος να δουν, αφενός, τι έφταιξε και το ΠΑΣΟΚ από ηγεμονικός πολιτικός σχηματισμός έχει συρρικνωθεί και βαλτώσει και, αφετέρου, τι πραγματικά συμβαίνει αυτή – τούτη την στιγμή στο επίπεδο των εγχώριων συσχετισμών δυνάμεων. Όθεν : καλά προφυλαγμένο και βολεμένο υπό την σκέπη της τρικομματικής κυβέρνησης το ΠΑΣΟΚ, αρνείται εγωιστικά και πεισματικά να αντικρύσει την πραγματικότητα –ήγουν, τις νέες συνθήκες, και παραμένει εγκλωβισμένο στο θαυμαστό πλην όμως ξεθυμασμένο «μικρόκοσμό» του : εκεί, δηλαδή, που «ο όμορφος κόσμος αγγελικά πλασμένος» συνεχίζει να είναι… «αγγελικά πλασμένος» ενώ τριγύρω συμβαίνουν -είναι ξεκάθαρο- της κολάσεως!

Παρ’ όλα αυτά, όμως, το ΠΑΣΟΚ κάνει πολύ καλά κάτι που, ενδεχομένως, διαφεύγει των αντιπάλων του. Από χρόνια πολλά, άλλωστε, μυημένο στους τακτικισμούς, τις μερικές αλλά και γενικευμένες αναδιπλώσεις, προσπαθεί και καταφέρνει, εν πολλοίς, να κερδίσει πολύτιμο χρόνο. Έτσι, και ενώ βρίσκονταν με την πλάτη στο τοίχο, σχεδόν, τελειωμένο, καταφέρνει, τρόπον τινά να ξαναβρεί χαμένους, μέχρι χθες, διαύλους με το εκλογικό του σώμα και να επαναπροσδιορίσει, έστω, αμυνόμενο την ατελεύτητη πορεία του (Το ΠΑΣΟΚ δεν τελειώνει ποτέ). Αλλά και για τούτο (όπως και για τα άλλα που έρχονται ως επιφαινόμενα αυτού), πάλι δεν φέρει «ευθύνη» το ΠΑΣΟΚ : Ευθύνη φέρουν συνολικά τα σχήματα που έχουν ιδεολογική και πολιτική εγγύτητα με το, πάλαι ποτέ, γηραιό κίνημα ξεκινώντας από την ΔΗΜΑΡ και καταλήγοντας στο «αστικοδημοκρατικό κομμάτι» του ΣΥΡΙΖΑ : εφόσον το ΠΑΣΟΚ δεν πήρε την πρωτοβουλία ως όφειλε να αυτοδιαλυθεί (!), και να ανασυγκροτηθεί σε κάτι νέο, οι δυνάμεις αυτές έπρεπε να οδηγούν τις εξελίξεις για μια νέα μεγάλη Κεντροαριστερά στην χώρας μας. Αντ’ αυτού προτίμησαν (παραδόξως πάλι, καθώς, έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν), να… «πέσει το κάστρο και από κει και πέρα βλέπουμε και κάνουμε». Αντί, όμως, το «κάστρο» να πέσει, δείχνει να προσπαθεί να κρατηθεί στα πόδια του και να αντεπιτίθεται με βάση την εμπειρία του. Και από μόνο του αυτό (χωρίς να υπολογιστεί, βεβαίως, η βοήθεια Σαμαρά), σημαίνει πάρα πολλά.