Ο Άθως του Αλέξη και το Ήθος της εποχής μας

07:35 13/8/2014 - Πηγή: Matrix24

Πήγε το λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης (για να μην ξεχνιόμαστε) διήμερη επίσκεψη στο Άγιο Όρος ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση της Ιερής Κοινότητας (πάλι να μην ξεχνιόμαστε) και αχός βαρύς ακούστηκε, πολλά τουφέκια πέσαν.

Το τι ειπώθηκε, τι γράφτηκε, τι σχολιάστηκε, δεν λέγεται. Δυστυχώς η κρίση δεν εξυγιαίνει τη χώρα και το δημόσιο λόγο από την φαιδρότητα.

Ισα-ίσα την οξύνει και την περνάει στο επόμενο στάδιο, αυτό της θλιβερής γελοιότητας. Εν μέσω αυτής ξεχάστηκε και ο θεσμικός ρόλος του Τσίπρα και η θεσμική πρόσκληση των μοναχών. Μικροπράγματα, θα πει κανείς όταν η ίδια η Βουλή και το Σύνταγμα –εκ του οποίου εκπορεύονται και εντός του οποίου εδράζονται οι θεσμοί- έχουν γίνει κουρελούδες εδώ και χρόνια.

Ποιος πρόεδρος κόμματος και ποιος αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης; «Που πας, ρε τσιπράκο, στα μοναστήρια και τους αγίους;» αναρωτήθηκαν φωναχτά «ευσεβείς» πολιτικοί, δημοσιογράφοι αλλά και κάποιοι «σύντροφοι». Ο πολύς Άδωνις Γεωργιάδης το έθεσε ευγενικότερα το θέμα: «ο κύριος Τσίπρας και στον Χομεϊνί θα πήγαινε, αν αυτός ζούσε, προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός». Έβαλε και το «κύριος» μπροστά!

Βεβαίως, οι της συγκυβέρνησης έχουν κάθε λόγο να αντιπολιτεύονται με όποιον τρόπο βρουν πρόσφορο τον αρχηγό του κόμματος που ήλθε πρώτο στην πρόσφατη ευρωεκλογική αναμέτρηση. Όχι μόνο κάνουν τη δουλειά τους αλλά το πιστεύουν κιόλας ότι είναι η «Δεξιά του Κυρίου» και ότι ο Κύριος δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει και Αριστερά…

Οι δηλώσεις τους, επίσημες και ανεπίσημες δεν εντυπωσιάζουν πλέον κανέναν ακόμη κι όταν αυτές τείνουν να υπερασπίζονται μέχρις εσχάτων έναν αντικομφορμισμό («είναι άθεος», «δεν βάφτισε το παιδί του», «έκανε πολιτικό γάμο», «τώρα θα φορέσει και γραβάτα») για τον οποίο καταγγέλλουν τον Τσίπρα. Μωραίνει γαρ Κύριος ους βούλεται απολέσαι…

Σε ό,τι μας αφορά, εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι η δημοσιογραφική αμνησία είτε αυτή έχει επέλθει λόγω γήρατος είτε είναι επιλεκτική λόγω Μέσου στο οποίο εργάζεται ο αμνήμων είτε επειδή ούτε μνήμη υπήρξε ποτέ ούτε κι έκατσε να το ψάξει λίγο το κατάκπληκτο μειράκιον. Έπρεπε να το αναφέρουν οι ίδιοι οι μοναχοί για να θυμηθούν όλοι οι παραπάνω την επίσκεψη του Χαρίλαου Φλωράκη στο Άγιο Όρος, το 1995. Αναφορά που κόντεψε να επιφέρει απανωτά εγκεφαλικά σε δεξιά και αριστερά troll που ξιφουλκούσαν οργισμένα για το «άνοιγμα» Τσίπρα στους «νοικοκυραίους» και στο «παπαδαριό».

Έτσι λοιπόν, η διήμερη επίσκεψη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθωνική πολιτεία δεν ήταν παρά ένα από τα «ανοίγματα που πραγματοποιεί η Κουμουνδούρου για να διευρύνει το πολιτικό της ακροατήριο και στην προσπάθεια να αποκατασταθούν πλήρως οι σχέσεις με την Εκκλησία, αλλά και με το εκκλησιαστικό ακροατήριο, που φαίνεται να προσεγγίζει με καχυποψία το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης» (Καθημερινή 8.8.2014) και όχι η εκπλήρωση ενός χρέους οποιουδήποτε Έλληνα πολιτικού αντιλαμβάνεται την πολιτισμική και ιστορική σημασία του Αγίου Όρους. Γι’ αυτό ίσως το λόγο περίττευαν εντελώς δημοσιογραφικές περιγραφές του τύπου: «σε έναν τόπο όπου επικρατεί η γαλήνη και η λήθη των εγκοσμίων και πολλοί οδηγούνται στην ψυχική αγαλλίαση και την πνευματική ανάταση, τα σήμαντρα κτυπούσαν μέσα από το θρόισμα του ανέμου στα δέντρα» (Το Βήμα 16.2.2014) που συνόδευαν το ρεπορτάζ για την επίσκεψη του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά, στις αρχές του χρόνου.

Λογικό! Ο Τσίπρας πήγε, σιγά μην εμφανιζόταν στον ουρανό και το «Εν Τούτω Νίκα»!

Ευτυχώς δηλαδή που ο πρόεδρος έκανε τη δήλωση «Εσείς οι μοναχοί έχετε κάνει τρόπο ζωής το σύνθημα των Ζαπατίστας “όλα για όλους, τίποτα για μας”» για να ξαναπάρουν μπρος τα Trolls στο Twitter και στο Facebook και να αρχίσει και πάλι ο δημόσιος «διάλογος» για το αν πρέπει ή δεν πρέπει «ένα αριστερός, ένας επαναστάτης» να επισκεφθεί το Όρος.

Πρωταγωνιστές αυτού του φεστιβάλ φαιδρότητας οι καθαρότεροι, καθαροί αριστεροί και οι συνεπέστεροι και σκληροπυρηνικότεροι επαναστάτες του καναπέ και του φραπέ. Οι οποίοι, δικαιολογημένα (;) δεν γνωρίζουν τίποτα για τον κοινοβιακό μοναχισμό και τα διακονήματα, δηλαδή τις υποχρεώσεις που έχει ένας μοναχός έναντι του συνόλου των αδελφών του. Φοβάμαι όμως ότι δεν έχουν καν ακουστά για κάποιους κομμουνιστές ποιητές όπως ο Κώστας Βάρναλης, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Τάσος Λειβαδίτης που έγραψαν αριστουργήματα για την Παναγία και το Χριστό και που μελοποιημένα τραγουδήθηκαν από χιλιάδες αριστερούς. Ή για τους ανταρτοπαπάδες της Εθνικής μας Αντίστασης.

Δυστυχώς λεπτομέρειες! Σε ένα τεράστιο ψηφιδωτό κατάντιας του δημόσιου λόγου και της συλλογικής μνήμης…

Υ.Γ. Με αφορμή την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο Άγιο Όρος ήθελα σήμερα να σας γράψω για το πώς μου είχε περιγράψει τη δική του επίσκεψη εκεί ο παππούς μου, ο Τίτος Βανδής μαζί με τον σύντροφό του Χαρίλαο Φλωράκη. Εκρινα ότι δεν είναι της ώρας. Πικρό με γλυκό δεν ταιριάζει. Χαλούν και τα δύο. Μέρες που είναι όμως, παρακαλώ σας, βρείτε και διαβάστε τη «Μάνα του Χριστού» του Κωστή Βάρναλη. Την ευλογία σας!