Ο ΕΙΡΩΝ ΚΑΙ Ο ΑΛΑΖΩΝ…

07:46 8/2/2014 - Πηγή: Matrix24

Συνεχίζουμε, όπως σας είχα υποσχεθεί χθες, τους Χαρακτήρες του Θεόφραστου. Σειρά έχουν σήμερα οι είρωνες και οι αλαζόνες.

ΕΙΡΩΝΕΙΑ

Η ειρωνεία, δια να την ορίσουμε γενικώς, ημπορεί να φανή ότι είναι προσποιητή ελάττωσις πράξεων και λόγων. Ιδού δε τι λογής άνθρωπος είναι ο είρων. Πλησιάζει τους εχθρούς του και θέλει να μην φανή ότι τους μισεί – επαινεί, όταν είναι παρόντα, εκείνα τα πρόσωπα που κρυφά τα έχει προσβάλει – εάν έχουν χάσει δίκην εις το δικαστήριον τους συλλυπείται – φαίνεται ότι συγχωρεί εκείνους

που τον κακολογούν και ότι δεν θυμώνει δι’ όσα λέγονται εναντίον του – εις εκείνους που έχουν αδικηθή από αυτόν και έρχονται να παραπονεθούν ομιλεί με πραότητα – εις τους επιμένοντας να τον ίδουν αμέσως λέγει να επιστρέψουν αργότερα.

Δια τας υποθέσεις του δεν φανερώνει τίποτε, αλλά λέγει ότι δεν έλαβε ακόμη απόφασιν και προσποιείται ότι δεν είναι πολύς καιρός που επανήλθε, ότι έφθασε αργά, ότι ήτο ασθενής – εις εκείνους που ζητούν δανεικά χρήματα ή έρανον… Όταν εις την αγοράν πωλή κάτι λέγει ότι δεν πωλεί° όταν δε πάλιν δεν πωλεί, λέγει ότι πωλεί – Αν ήκουσε κάτι, προσποιείται ότι δεν ήκουσε, αν είδεν, ότι δεν είδεν, εάν εσυμφώνησε, λέγει ότι δεν ενθυμείται. Άλλοτε λέγει ότι θα σκεφθή, άλλοτε ότι δεν γνωρίζει, άλλοτε ότι απορεί, άλλοτε ότι και αυτός έκαμε αυτήν την σκέψιν.

Και εν γένει είναι άνθρωπος που μεταχειρίζεται με ιδιαιτέραν τέχνην τας φράσεις: «δεν πιστεύω», «δεν νομίζω», «θαυμάζω», «φαίνεται κατά τα λόγια σου ότι αυτός ήλλαξε πολύ», «και όμως δεν μου παρέστησε έτσι το πράγμα», «μου φαίνεται παράδοξον», «εις άλλον να τα πης», «ευρίσκομαι εις απορίαν πως να μην σε πιστεύσω ή να καταδικάσω εκείνον», «πρόσεξε μήπως είσαι ευκολόπιστος».

Αυτή είναι η γλώσσα και τα κλωθογυρίσματα και αι αντιλογίαι που ευρίσκει κανείς εις τον είρωνα° από αυτούς λοιπόν τους όχι απλούς αλλά πονηρούς χαρακτήρας πρέπει να προφυλάττεσαι περισσότερον παρ’ όσον από τας εχίδνας.

ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ

Η αλαζονεία βεβαίως θα φανή ότι είναι κάποια προσποίησις δια μη υπάρχοντα αγαθά. Ιδού δε τι λογής άνθρωπος είναι ο αλαζών. Στέκει εις την προκυμαίαν (του Πειραιώς) και διηγείται εις ξένους ότι έχει δώσει πολλά χρήματα εις θαλασσοδάνεια, περιγράφει λεπτομερώς την εργασίαν αυτήν και πολλά αυτός εκέρδισε και έχασε° συγχρόνως ενώ καυχάται δι’ αυτά στέλλει τον δούλον του εις την τράπεζαν, αν και δεν έχει κατάθεσιν ούτε μίας δραχμής.

Είναι ικανός και συνταξιδιώτην του καθ’ οδόν να εμπαίξει λέγων ότι εξεστράτευσε μαζί με τον Αλέξανδρον και πως εκείνος εφέρετο προς αυτόν και πόσα λιθοκόλλητα ποτήρια έφερε από την εκστρατείαν° να υποστηρίζη δε ότι οι τεχνίτες της Ασίας είναι καλύτεροι από τους τεχνίτας της Ευρώπης° και λέγει όλα αυτά χωρίς να έχει μεταβή εις κανένα άλλον τόπον έξω της πόλεως – και επιστολάς δε τρεις λέγει ότι έλαβε από τον Αντίπατρον, με τας οποίας τον επροσκάλεσε να υπάγη εις την Μακεδονίαν και ότι, ενώ του εδίδετο άδεια εξαγωγής ξυλείας (από την Μακεδονίαν) χωρίς δασμόν δεν εδέχθη, δια να μην τον συκοφαντήση κανείς, ότι είναι περισσότερον παρ’ όσον πρέπει φίλος των Μακεδόνων. Κατά την σιτοδείαν λέγει ότι αυτός έχει εξοδεύσει περισσότερα από πέντε τάλαντα εις βοήθειαν των πτυχών πολιτών, διότι δεν ημπορεί να αρνηθή.

Ευρισκόμενος μεταξύ αγνώστων προσώπων παρακαλεί ένα εξ αυτών να λογαριάση με τας ψήφους και αφού μετρήση κατά εξακοσίας δραχμάς και κατά μναν και προσθέση προς πιστοποίησιν και ονόματα οφειλετών εις κάθε ποσόν από αυτά, αναβιβάζει το ολικόν άθροισμα εις δέκα τάλαντα° και αυτά λέγει, εδόθησαν από αυτόν εις εράνους, παραλείπει δε να προσθέσει τας τριηραρχίας και τας άλλας δημοσίας λειτουργίας που ανέλαβε.

Εις τας αγοράς των ίππων πλησιάζει εκείνους που πωλούν τους καλυτέρους και προσποιείται ότι θέλει να αγοράση. Έρχεται εις τα επιπλοπωλεία και ζητεί ιματισμόν αξίας δύο ταλάντων, υβρίζει δε τον δούλον του, διότι δεν έφερε μαζί του τα αναγκαία χρήματα. Ενώ κατοικεί εις σπίτι με ενοίκιον, λέγει εις εκείνον που δεν το γνωρίζει, ότι είναι πατρικό του και ότι θα το πωλήση, διότι είναι μικρό σχετικώς προς τους ξένους που φιλοξενεί.