Ο Ευ. Βενιζέλος στο ρόλο του Κ. Παλαιολόγου!

Πράγματι: αν κάτι κατάφερε μέχρι στιγμής η επιχείρηση «ανασύσταση του ΠΑΣΟΚ» είναι η κραυγαλέα καταβύθιση του κόμματος στην άβυσσο των δημοσκοπικών και όχι μόνο ευρημάτων. Το γεγονός ότι πέντε μήνες μετά τις εκλογές το, πάλαι ποτέ, γηραιό κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου έρχεται, μόλις, πέμπτο (και με 5%), στις έρευνες που διενεργούνται και παρουσιάζονται, καταδεικνύει με σαφήνεια ότι η … «φούσκα» , όπως αμετροεπώς το χαρακτήρισε

λίαν προσφάτως εις εκ των πρωτεργατών της «ανασύστασης», χάνει και τα τελευταία απομεινάρια αέρος (!), που περιείχε και, πλέον, γίνεται μια… «φούσκα ξεφούσκωτη» : άχρηστο αντικείμενο που, θέλεις καλώς – θέλεις κακώς, δεν έχει καμία αξία και αργά ή γρήγορα (ουδεμίαν σημασία έχει), θα πεταχτεί στα σκουπίδια. Ήγουν: το ΠΑΣΟΚ έχει πάρει την άγουσα για την «καταπακτή» ή, κατά το κοινώς λεγόμενον, όπως τόσοι και τόσοι πολιτικοί σχηματισμοί στην σύγχρονη ιστορία κλείνει οριστικά το κύκλο και την πορεία του στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας…

Τα γεγονότα και οι εξελίξεις, λοιπόν, που θα ακολουθήσουν και θα λάβουν χώρα στο εσωτερικό του κόμματος που εξέφραζε από το 1981, τουλάχιστον, και μετά την «δημοκρατική παράταξη», δεν θα έχουν ως αναφορά την γνωστή διαδοχή των αναζητήσεων για το «παρόν και το μέλλον» του σχηματισμού, αλλά, το πώς και πότε το «ανασυστάμενο ΠΑΣΟΚ» θα κατεβάσει τις ταμπέλες, θα κλειδώσει και τις πόρτες του χωρίς αυτό να έχει τραγικές συνέπειες στην πολιτική σταθερότητα της χώρας και χωρίς να υπάρξουν -και αυτό έχει την σημασία του- περισσότερα θύματα και απώλειες στο πολιτικό προσωπικό του. Και, επειδή, είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει τέτοιου είδους μεταβολή χωρίς συνέπειες, τόσο, στο επίπεδο της πολιτικής σταθερότητας (εφόσον το ΠΑΣΟΚ παραμένει βασικός εταίρος της τρικομματικής κυβέρνησης), όσο, και στο επίπεδο της επιβίωσης των στελεχών του, εκείνο που απομένει να γίνει σ’ ένα άλλο επίπεδο πλέον, -αυτό της γενικότερης ανακατάταξης και ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού-, είναι η ζύμωση και το «μπόλιασμα» για την δημιουργία ενός νέου πολιτικού χώρου με κοινές (και ικανές), ιδεολογικο – πολιτικές αναφορές που θα αναλύει και θα προσμετρά τις διαχωριστικές και άλλες γραμμές της συγκυρίας, ώστε, να αντέχει στην πίεση και στον επιθετικό πόλεμο που διεξαγάγει εξ αριστερών ο ΣΥΡΙΖΑ…

Όθεν : φτάσαμε στο «οριακό σημείο» όπου ο ένας εκ των δύο ισχυρών (και μάλλον ο ισχυρότερος), συντελεστών της μεταπολίτευσης πνέει τα λοίσθια: είναι γεγονός αποχωρεί από το παιχνίδι με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την αφήγηση -το παρελθόν, το παρόν και το όποιο μέλλον- της ιστορίας της μεταπολίτευσης. Ο πλήρης όσο και απροσδόκητος εκφυλισμός του «φαινομένου ΠΑΣΟΚ» ανοίγει οριστικά και τελεσίδικα την «κερκόπορτα» για την παραπέρα κατάρρευση του μεταπολιτευτικού συστήματος αξιών. Επομένως, σημαίνει η απαρχή μιας «νέας μεταπολίτευσης» με νέες οριοθετήσεις, οροθετήσεις και διαχωριστικές γραμμές. Διότι, είναι σαφές, αν στην «μεταπολίτευση» ρόλο κεντρικού βραχίονα έπαιζε η αποκατάσταση της δημοκρατίας και των θεσμών της στ

Keywords
Τυχαία Θέματα