Ο παλαιοκομματισμός και το δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» γεννάει πάντα Μπαλτάκους…

06:54 9/4/2014 - Πηγή: Matrix24

Τα εξόχως πρωτοφανή (για πολιτική ζωή) που συμβαίνουν εσχάτως στην Ελλάδα με την αποκάλυψη της «διπλής γραμμής» από μέρους της κυβερνήσεως στο θέμα της «Χρυσής Αυγής» και το «Μπαλτάκος σόου» που ξεκίνησε (και, οιονεί, κλιμακώνεται), πέραν του ότι αποτελεί μείζον σκάνδαλο με απροσδιόριστη –εκτιμάται-πολιτική κατάληξη και συνέπειες, καταδεικνύει για άλλη μια φορά το ακόμη σπουδαιότερο : ότι το πολιτικό προσωπικό που διαθέτει χώρα δεν δύναται να σταθεί, ούτε

στο ελάχιστο, στο ύψος των που καλούν οι περιστάσεις. Όταν μπορούν και συμβαίνουν, με τον… «ένα» ή τον… «άλλον» τρόπο τέτοια γεγονότα που εκφυλίζουν και ματαιώνουν στην ουσία της, κάθε έννοια ευνομούμενου κράτους, δημοκρατικής προσπάθειας και δημοκρατικής τάξης σε μια χώρα ε, τότε όλα τα απίθανα μπορούν να συμβούν…

Αναντίλεκτα : ο «τρόπος Μπαλτάκου», -ήγουν : η μεθοδολογία και η τακτική που ακολούθησε ο, κατά τα άλλα επιδέξιος και επιτήδειος νομικός, π. Γενικός Γραμματέας της Κυβερνήσεως-, αποτελεί μόνο ένα μόνο μέρος των τακτικών που μπορεί να ακολουθήσει η «παλαιοκομματική αντίληψη» για την πολιτική και την εξουσία, ώστε, να πετύχει τους στόχους της. Προσβάλλει, αλλά, εμπίπτει και βρίσκει αναφορά στο γνωστό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» που, είναι σαφές, έχει σαρώσει εδώ και χρόνια την πολιτική ζωή της χώρας και την έφερε ως εδώ που την έφερε. Όθεν, υποκρίνονται στα μέγιστα όσοι κάνουν ότι «διαμαρτύρονται» και «ξενίζουν», διότι, αυτά είναι γνωστά τοις πάση ότι συμβαίνουν και πλην, ενδεχομένως , κάποιων παραγόντων της Αριστεράς (που δεν έχει κυβερνήσει, άλλωστε, για να το καταδείξει), αυτή τη μέθοδο θα ακολουθούσαν όλοι. Ο «παλαιοκομματισμός» ή «όλα μπορούμε να τα κάνουμε» σαν αντίληψη έχει παρεισδύσει παντού : αφυδατώνει ρυθμικά τη δημοκρατία και, τελικά, την καταστρέφει.

Η διαφορά, βεβαίως, στην περίπτωση που ασχολούμαστε είναι ο Μπαλτάκος «έκανε τι έκανε» (στο ως άνω πλαίσιο «όλα μπορούμε να τα κάνουμε»), πιάστηκε, όμως, στα πράσα! Έτσι, όποια κρίση, όποια τιμωρία και να επιβληθεί και όποιο συμπέρασμα και να εξαχθεί είναι φαινομενολογικά τα σωστά. Όσο, όμως, η κυρίαρχη και παλαιοκομματική αντίληψη για την διαχείριση της εξουσίας δεν αλλάζει, στα «υπόγεια της εξουσίας» θα μαίνεται ένας ανηλεής μυστικός πόλεμος με τους κάθε λογής Μπαλτάκους (!), να κάνουν το, κυρίως ειπείν, κουμάντο! Και αυτό – τούτο δεν αλλάζει με αφορισμούς και εξορκισμούς περί του κακού όσο καλά διατυπωμένοι κι αν είναι. Χρειάζεται, είναι γεγονός, αλλαγή στην δομή και την ανάπτυξη του πολιτικού συστήματος και αυτό από μόνο του θα αποτελέσει στη πράξη την, κυρίως ειπείν, Ανατροπή. Για να συμβεί, όμως, αυτό θα χρειαστεί ο πολιτικός κόσμος ή να υπερβεί τον εαυτό του ή να αλλάξει εκ βάθρων. Με την υπάρχουσα δομή, πάντως, το μόνο που πρέπει να περιμένουμε είναι ένας άλλος «Μπαλτάκος» με διαφορετικό ονοματεπώνυμο και διαφορετικό αφεντικό…