Ο Σαρτρ αρνείται το Νόμπελ Λογοτεχνίας

07:04 23/10/2013 - Πηγή: Matrix24

Ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ (Jean-Paul Charles Aymard Sartre) γεννήθηκε στο Παρίσι στις 21 Ιουνίου 1905, ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και κριτικός, γνωστότερος εκπρόσωπος του υπαρξισμού.

Θεωρούσε ότι οι διανοούμενοι πρέπει να παίζουν ενεργό ρόλο στην κοινωνία και ο ίδιος υπήρξε στρατευμένος διανοούμενος στηρίζοντας τις αριστερές πολιτικές επιλογές του με τη ζωή του και το έργο του.

Το 1964, προς έκπληξη της παγκόσμιας κοινής γνώμης αλλά με συνέπεια προς τις απόψεις που τον οδήγησαν να αρνηθεί την

παρασημοφόρησης από το γαλλικό Τάγμα της τιμής το 1945 και να απορρίψει έδρα στο Κολέγιο Γαλλίας, ο Σαρτρ αρνήθηκε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, υποστηρίζοντας ότι θα μείωνε το γόητρο της συγγραφικής του δουλειάς και θα δέσμευε την ελευθερία του.

Προκλητικός

Συνέχισε να προκαλεί όταν προέδρευε μαζί με τον Μπέρτραντ Ράσελ στο λεγόμενο «δικαστήριο Ράσελ», ένα φανταστικό αυτοδιορισμένο δικαστήριο, αποτελούμενο από διανοούμενους διαφόρων εθνικοτήτων, με κατηγορητήριο κατά της Αμερικής για εγκλήματα πολέμου στο Βιετνάμ. Συμμετείχε ενεργά στα γεγονότα του Μάη του ’68 στους δρόμους, στα αμφιθέατρα και στα μέσα ενημέρωσης.

Καταπονημένος από τις πνευματικές και σωματικές εκτροπές -έπινε, κάπνιζε και έκανε χρήση ναρκωτικών ουσιών- το Μάρτιο του 1972 υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο που τον άφησε σχεδόν τυφλό και τον υποχρέωσε να υποταχθεί στο τέλος του παραγωγικού του έργου.

Παρόλα αυτά προσέλαβε ως γραμματέα τον Μπενί Λεβί, ένα νεαρό στέλεχος μαοϊστικής νεολαίας που εξέδωσε τις συζητήσεις που είχε με το φιλόσοφο και τον Φιλίπ Γκαβί σε βιβλίο.

Ο Σάρτρ εξακολουθούσε να επεμβαίνει στη δημόσια ζωή για διαφορετικά θέματα που του κέντριζαν κατά καιρούς την προσοχή: επισκέφθηκε την Πορτογαλία κατά τη διάρκεια της επανάστασης των γαρυφάλλων, υπέγραψε δηλώσεις και διοργάνωσε συναντήσεις για την απελευθέρωση Σοβιετικών αντιφρονούντων, ζήτησε από τον Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν να δεχθεί τους πρόσφυγες από την Ινδοκίνα και γράφτηκε στην επιτροπή υποστήριξης του Αγιατολάχ Χομεϊνί. Προς το τέλος της ζωής του επέδειξε έντονο ανθρωπιστικό ενδιαφέρον, ανεξάρτητο από πολιτικούς συσχετισμούς.

Πέθανε στις 15 Απριλίου 1980 σε ηλικία 75 ετών στο Παρίσι από πνευμονικό οίδημα. Στην κηδεία του, που έγινε στις 19 Απριλίου, συνέρρευσαν 50.000 άνθρωποι για να τιμήσουν τελευταία φορά τον μεγάλο φιλόσοφο. Η τελευταία κατοικία του Σαρτρ και της συντρόφου του Σιμόν ντε Μπωβουάρ, βρίσκεται στο νεκροταφείο του Μονπαρνάς στο Παρίσι.