Ο τρόμος του Αλτσχάιμερ

07:05 16/1/2013 - Πηγή: Matrix24

Θυμάστε με δυσκολία τα συμβάντα της πρόσφατης επικαιρότητας; Δυσκολεύεστε να παρακολουθήσετε ένα φιλμ ή μια τηλεοπτική εκπομπή επειδή ξεχνάτε πάραυτα αυτό που μόλις είδατε; Σας διαφεύγουν τα ονόματα ή τα επώνυμα οικείων προσώπων; Ξεχνάτε να εξοφλήσετε λογαριασμούς, να πάτε σε ραντεβού, να απαντήσετε σε κάποια πρόσκληση; Σας συμβαίνει να χάνεστε σε γνωστά μέρη; Να χάνετε αντικείμενα; Να νιώθετε εξαίφνης τον εαυτό σας σαν ξένο; Τα συμβάντα είναι προφανή – η νόσος του Αλτσχάιμερ πλησιάζει τριποδίζοντας.

Πληθώρα

στατιστικών στις ευρωπαϊκές χώρες τεκμηριώνουν την άποψη ότι η φοβία για την απώλεια μνήμης υστερεί κατά κάποιο τρόπο του καρκίνου και προηγείται κατά πολύ του AIDS. Ενώ αργοσέρνονται πολλές εκφυλιστικές ασθένειες (Πάρκινσον, νόσος του Πικ, σύνδρομο Κόρσακοφ κλπ) η απειλή του Αλτσχάιμερ «πρωτοστατεί» παρά το γεγονός ότι από ειρωνεία της τύχης δεν είναι κατηγορηματικά εντοπίσιμο. Μια σημαντική παράμετρος της ασθένειας αφορά την παράταση του ορίου ζωής καθότι η ασθένεια – τα πρώτα της συμπτώματα – εμφανίζονται μετά τα πενήντα και τα εξήντα.

Ποιος δεν ξέρει τη διαφορά μεταξύ βραχύχρονης και μακρόχρονης μνήμης; Δεν απαιτούνται ικανότητες γηροτρόφου για να διαπιστωθεί ότι οι υπέργηροι είναι ικανοί να ανακαλέσουν γεγονότα που συνέβησαν πριν από τριάντα χρόνια (ακόμα κι αν έφαγαν χόρτα το 1974) ενώ παρουσιάζονται ανίκανοι να ανακαλέσουν τα χθεσινά συμβάντα. Πρόκειται για την εμπροσθοδρομική και την οπισθοδρομική αμνησία που θεωρούνται από τους ειδικούς ως «σύνδρομα εκπτωτικού τύπου». Απλούστερα, οι αναμνήσεις σβήνονται με φορά αντίστροφη προς την καταγραφή τους. Το παλαιό αντέχει, το νεοεγγραφέν διαλύεται εξ ων συνετέθη.

Οι πρωτογενείς εκφυλιστικές φλοιώδεις άνοιες οφείλονται μάλλον σε νευρωνική αλλοίωση παρά σε αγγειακή και αρτηριακή αιτιολογία. Όσο για την τακρίνη (ένα από τα φάρμακα) επιβραδύνει σημαντικά τις ιστολογικές αλλοιώσεις που τελικά επικρατούν. «Ο εγκέφαλος όσων πάσχουν από Αλτσχάιμερ υπόκειται αλλοιώσεις, αλλά ο προοδευτικός θάνατος της μνήμης, της κρίσης και της λογικής προκαλείται κυρίως από το φόβο να δει κανείς τον εαυτό του να γερνά, ήτοι από το φόβο του θανάτου. Από τη στιγμή που κάποιος κοιτάζεται στον καθρέφτη και διαπιστώνει ότι γερνά, έρχεται αντιμέτωπος με την αγωνία των γηρατειών και την απειλή του θανάτου». (Ρουμπινστάιν, Η νόσος του Αλτσχάιμερ, Ελληνικά Γράμματα).

Σύμφωνα με τις στατιστικές της Γιουροστάτ, οι υπερεβδομηκοντούτεις θα διπλασιαστούν την επόμενη τριακονταετία. Όπερ σημαίνει ότι η Γηραιά Ήπειρος θα διαθέτει περίπου 35.000.000 υποψήφιους για τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Άρα δύο είναι τα προβλήματα: οι συντάξεις και βέβαια η δημοκρατία των οιονεί «ηλιθίων» οι οποίοι, με την ψήφο τους, θα παίζουν βαρύνοντα ρόλο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.