Ο Βενιζέλος βλάπτει σοβαρά (και) τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό!

07:04 21/1/2014 - Πηγή: Matrix24

Είναι γνωστό πως σε περιόδους κρίσης, τα ανθρώπινα δικαιώματα και, γενικώς, όσες -κατακτημένες με αίμα- ευαισθησίες μας κληροδότησε ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός, υποχωρούν. Και, πολλές φορές, υποχωρούν πολύ.

Το τελευταίο κρούσμα αμφισβήτησης ακόμη και του ίδιου του Διαφωτισμού ήταν τα πιστοποιητικά θρησκευτικών φρονημάτων που ζήτησε η ΝΔ από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εγκαλώντας τον πως είναι… άθεος.

«Προοδευτικά» φάλτσα

Πέραν, όμως, από τη γραφικότητα του πράγματος, ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός και η κληρονομιά του αμφισβητείται σοβαρά και από τον «προοδευτικό» χώρο.

Κορυφαίο παράδειγμα αυτής της αμφισβήτησης ο ελάσσων κυβερνητικός εταίρος και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος.

Ήταν εκείνος που σχεδόν… σάλπισε την εισβολή κατά της Συρίας, την ώρα που η Ευρώπη -με τη θλιβερή εξαίρεση του Ολάντ- αλλά και ο ίδιος ο Ομπάμα ήταν διστακτικοί και προσπαθούσαν να εξαντλήσουν τα περιθώρια εξεύρεσης διπλωματικής λύσης -όπως και έγινε τελικά.

Και προχθές, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έδωσε άλλο ένα δείγμα αμφισβήτησης κατακτημένων δικαιωμάτων, που διαφοροποιούν πολιτισμικά την Ευρώπη από τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά και από την υπόλοιπη «Δύση». Στα ΜΜΕ προβλήθηκε ιδιαιτέρως η -γεμάτη ενόχληση- ερώτηση του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Τζον Κέρι, στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, «πώς και άφησε η κυβέρνηση έναν εγκληματία και τρομοκράτη να φύγει από τη φυλακή». Όμως, η είδηση δεν κρύβεται στην ερώτηση του Κέρι. Άλλωστε, είναι γνωστή η ιδιαίτερη ευαισθησία της Ουάσινγκτον για την τρομοκρατία γενικώς, αλλά και για τη 17Ν ειδικότερα.

Η είδηση κρύβεται στην απόκριση του Ευάγγελου Βενιζέλου. Του διαπρεπούς συνταγματολόγου Βενιζέλου, μεταξύ άλλων. Σύμφωνα με την ηπιότερη μετάφραση, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απάντησε στον επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, όλως απολογητικώς, πως «ήταν μια λανθασμένη εφαρμογή ενός κακού νόμου, σε μια κακιά στιγμή». Σύμφωνα με άλλες διαρροές, η φράση του Ευάγγελου Βενιζέλου μεταφράζεται ως εξής: «ήταν μια άθλια εφαρμογή ενός άθλιου νόμου».

Όπισθεν ολοταχώς

Είναι, λοιπόν, άθλιος ο νόμος χορήγησης αδειών στους κρατουμένους; κατά τον «δημοκράτη» αντιπρόεδρο της κυβέρνησης ναι. Κατά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, είναι «άθλιο» να έχουν δικαιώματα οι φυλακισμένοι. Ο κ. Βενιζέλος δεν αμφισβητεί μόνο το δικαίωμα ενός κατάδικου να απολαμβάνει μερικές στιγμές ευτυχίας κατά τη μακρά διάρκεια του εγκλεισμού του. Δεν αμφισβητεί καν μόνο το δικαίωμα των φυλακισμένων στη ζωή. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αμφισβητεί, με τη δήλωσή του περί «άθλιου νόμου», ακόμη και τον σωφρονιστικό χαρακτήρα των φυλακών, καθώς αυτόν ακριβώς τον χαρακτήρα υπηρετεί η ρύθμιση περί ολιγοήμερων αδειών των κρατουμένων. Και ανοίγει το δρόμο προκειμένου, με αφορμή την απόδραση Ξηρού, να την πληρώσουν και άλλοι κατάδικοι, που δείχνουν ειλικρινή μεταμέλεια και που, εν πάση περιπτώσει, δεν σκοπεύουν να αποδράσουν πριν την ολοκλήρωση της ποινής τους. Όλα αυτά, ενώ δεν έχουν περάσει καν 2 μήνες από τότε που η Βουλή ψήφισε το νόμο για τα «βραχιολάκια», με τον οποίο η Πολιτεία θωρακίζεται από… Ξηρούς του μέλλοντος. Και ενώ σ’ όλη την Ευρώπη θεωρείται πως, για να υπηρετείται ο σωφρονισμός και όχι η τιμωρία, πρέπει το επόμενο βήμα μετά την κατάργηση της θανατικής ποινής να είναι και η κατάργηση των ισοβίων δεσμών.

Άλλη κουλτούρας

Βεβαίως, ο Κέρι έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος απ’ αυτή την απάντηση. Στην κουλτούρα των Αμερικανών, η φυλάκιση είναι η τιμωρία. Όχι ο σωφρονισμός. Εξ ου και στις ΗΠΑ ισχύει ακόμη η θανατική ποινή, ενώ η ζωή ενός αποφυλακισμένου είναι μια κόλαση, χωρίς πολλές πιθανότητες επανένταξης στην κοινωνία και τον παραγωγικό ιστό. Αλλά όλα αυτά, είναι μακριά από τον δικαιικό πολιτισμό της Ευρώπης. Και ο Βενιζέλος, ως διαπρεπής συνταγματολόγος, το γνωρίζει αυτό.

Τούτων δοθέντων, η απάντηση του υπουργού Εξωτερικών δεν μπορεί να δείχνει τίποτα άλλο, παρά μιας νέας μορφής δουλικότητα προς την «υπερδύναμη», που δήθεν θα μας σώσει και θα συγκρουστεί με τη Μέρκελ για το ελληνικό χρέος.

Ήθελε να γίνει αρεστός στον Κέρι και εξέθεσε, ελαφρά τη καρδία, τη χώρα του γι’ αυτό. Αμφισβητώντας ένα στοιχείο του πυρήνα της ευρωπαϊκής περί δικαιωμάτων κουλτούρας.

Μ’ άλλα λόγια, αν ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν πρωθυπουργός σε αυτή τη συγκυρία της μειωμένης εθνικής κυριαρχίας και του Μνημονίου, θα ήταν ικανός ακόμη και να «γίνει δεκτός» από τον αμερικανό πρεσβευτή, με τον τελευταίο να έχει τα πόδια του πάνω στο γραφείο του. Και δε θα ήταν η πρώτη φορά στην νεότερη ελληνική Ιστορία.