Οι αναστεναγμοί της Αντέλ και το σοσιαλιστικό όραμα

08:04 12/6/2013 - Πηγή: Matrix24

Ο θρίαμβος στις Κάννες της Αντέλ έφερε τον αέρα του «Μάη» στη μουντή γαλλική καθημερινότητα. Το πιο σημαντικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του κόσμου υποκλίθηκε στον αισθησιασμό της Αντέλ και βράβευσε τον τυνησιακής καταγωγής, σκηνοθέτη Αμπντελατίφ Κεσίς. Η ιστορία του άγουρου λεσβιακού έρωτα δοσμένη με τρυφερότητα και αισθησιασμό γοήτευσε κοινό και κριτικούς. Η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα και η ελληνικής καταγωγής γαλλίδα ηθοποιός πρωταγωνίστρια, Αντέλ Εξαρχόπουλος, υμνήθηκε από τους συμπατριώτες της. Οι τολμηρές ερωτικές σκηνές δεν προκάλεσαν.

Η Αντέλ ήταν το ταλαντούχο κορίτσι της διπλανής πόρτας. Ποιος θα τολμούσε, άλλωστε να την κάνει να αισθανθεί άβολα; «Αισθάνομαι, υπέροχα», είπε με το τρόπαιο στα χέρια, το ανερχόμενο αστέρι του σινεμά. Την ίδια στιγμή στην Πλατεία Απομάχων στο Παρίσι, το κίνημα «Διαδήλωση Για Όλους» που συσπείρωσε όλους εκείνους που είναι αντίθετοι στο δικαίωμα των ομοφυλοφίλων να παντρεύονται, κατέγραφε μια εντυπωσιακή διαδήλωση. Ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της σύγχρονης γαλλικής κοινωνίας, αναρωτιέται η Liberation . Μισό αιώνα μετά, τι έχει μείνει από το ιδεολογικό οπλοστάσιο του «Μάη»; Η συμπόρευση Δεξιάς και Ακροδεξιάς στις διαδηλώσεις ενάντια στο γάμο των ομοφυλοφίλων δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Μπορεί ο νόμος να πέρασε ωστόσο φαίνεται καθαρά πια ότι κάποιοι από τους πρωταγωνιστές των κινητοποιήσεων έχουν βάλει πλώρη για την πολιτική. Η Φριζίτ Μπαρζό (αναγραμματισμός του Μπριζίτ Μπαρτό) και η Μπεατρίς Μπουρζ προετοιμάζονται για τις τοπικές εκλογές του 2014. Η συντηρητική ακτιβίστρια Μπαρζό, (το πραγματικό της όνομα είναι Βιρζινί Τελέν), έχει δηλώσει ότι θα κατέβει υποψήφια στις Δημοτικές εκλογές στο Παρίσι «με άλλα μέλη του κινήματος» .Την ίδια ώρα η Monde επιστρατεύει τους διανοούμενους και ρωτά αν ο «Μάης» έχει εξαντληθεί. Παρόλο που ένα κομμάτι της γαλλικής κοινωνίας αποδέχεται το «διαφορετικό» και ασπάζεται τα μέτρα της κυβέρνησης που έχουν ριζοσπαστικό χαρακτήρα, υπάρχει και ο βαθιά ριζωμένος συντηρητισμός που εκφράζεται μέσω μιας συντηρητικής Δεξιάς και της Ακροδεξιάς. Πώς μπορεί να συνυπάρξει ο Κεσίς με «το γραφείο Τύπου του Ιησού», όπως αυτοχαρακτηρίζεται η Μπαρζό. Η αντίφαση στα δυο γεγονότα άνοιξε τη συζήτηση στη Γαλλία για την παρακαταθήκη του Μάη του `68. Πριν λίγο καιρό, μπροστά στο ιερό της Παναγίας των Παρισίων, ο ιστορικός Ντομινίκ Βενέρ, έβαλε την κάνη του πιστολιού στο στόμα του. Υποστηρικτής της Άκρας Δεξιάς ήταν από εκείνους που πίστευαν ότι η νομιμοποίηση του γάμου με άτομα του ίδιου φύλου, είναι αποτέλεσμα του λήθαργου στον οποίο έχει πέσει η Γαλλία.

Το περιοδικό «Le Point» κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο “Πώς γεννιούνται οι επαναστάσεις: Είμαστε στο 1789;” Ο Jean –Francois Cope, μέσα από άρθρο του στην εφημερίδα “Le Figaro” επιτίθεται στην Αριστερά και προτείνει την εναλλακτική λύση των αστών: Αντί για το 1789, η Γαλλία χρειάζεται ένα νέο 1958. Η γαλλική Δεξιά έχει ιστορική ευθύνη να συνεχίσει αυτή την κληρονομιά», γράφει ο Cope.

Το 1958, κατά την διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου στην Αλγερία, η απειλή πραξικοπήματος στη Γαλλία έφερε στην εξουσία τον στρατηγό Ντε Γκολ. Πώς θα απαντήσει, άραγε η Αριστερά σε αυτές τις προκλήσεις; Στις 5 Μαΐου, ενώ η χώρα συγκλονίζεται από τα σκάνδαλα της πολιτικής ελίτ, 180.000 διαδηλωτές κατέβηκαν στη Βαστίλη με σύνθημα «είναι ώρα ο λαός να καταλάβει την εξουσία». Η μεγάλη διαδήλωση στο Παρίσι ,ημέρα της επετείου της πρώτης εθνοσυνέλευσης του Μάη του 1789 ,ήταν το αποτέλεσμα συγκεντρώσεων και λαϊκών συνελεύσεων σε όλη την χώρα. Με την ανεργία να αυξάνεται ραγδαία τα δύο τελευταία χρόνια και υπό το φως των αποκαλύψεων νέων σκανδάλων στα δύο μεγάλα κόμματα, οι Γάλλοι αποδοκίμασαν την «5η» δημοκρατία, ζητώντας σαρωτικές αλλαγές.

Είναι άραγε η Γαλλία σε «ελεύθερη πτώση», όπως επισημαίνει σε άρθρο του το περιοδικό «Fortune»,μετά την επίσημη ανακοίνωση του Ολάντ για την ύφεση στην οικονομία. Με την Άκρα Δεξιά να διεκδικεί την ψήφο της λαϊκής οργής, το Αριστερό Μέτωπο έχει την μοναδική ευκαιρία να καταθέσει την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας. Στο αμέσως επόμενο διάστημα η γαλλική Αριστερά θα κληθεί να αρθρώσει τη δική της πολιτική πρόταση… το σοσιαλιστικό όραμα στην Ενωμένη Ευρώπη.