Οι Ελληνίδες ψηφίζουν για πρώτη φορά

07:16 11/2/2014 - Πηγή: Matrix24

Δικαίωμα συμμετοχής στις συγκεκριμένες εκλογές είχαν όσες είχαν κλείσει τα 30 χρόνια και διέθεταν τουλάχιστον απολυτήριο Δημοτικού.

Στους εκλογικούς καταλόγους της πρωτεύουσας γράφτηκαν μόλις 2.655 κυρίες, από τις οποίες ψήφισαν τελικά μόνο 439.

Χαρακτηριστικό του κλίματος της εποχής ήταν η άρνηση της ηθοποιού Μαρίκας Κοτοπούλη να ψηφίσει, λέγοντας μάλιστα πως «ψήφο θέλουν μόνο όσες είναι άσχημες και όσες αποφεύγουν να κάνουν παιδιά»!

Σε εθνικές εκλογές

οι γυναίκες στην Ελλάδα ψήφισαν πρώτη φορά στις 19 Φεβρουαρίου του 1956, έχοντας κατακτήσει πλήρως το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Η Λίνα Τσαλδάρη της ΕΡΕ και τη Βάσω Θανασέκου της «Δημοκρατικής Ένωσης» ήταν οι πρώτες που εξελέγησαν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Η Λίνα Τσαλδάρη έγινε και η πρώτη γυναίκα – υπουργός, καθώς ανέλαβε το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας στην κυβέρνηση Καραμανλή. Την ίδια χρονιά εκλέχθηκε και η πρώτη γυναίκα Δήμαρχος, η Μαρία Δεσύλλα, στην Κέρκυρα.

Η εκλογή Κοτζιά

Στις πρώτες εκλογές που ψήφισαν οι Αθηναίες, αυτές του 1934, νικητής ήταν ο κυβερνητικός και αντιβενιζελικός υποψήφιος, Κωνσταντίνος Κοτζιάς, ο οποίος ήταν δικηγόρος, δημοσιογράφος και πολιτικός.

Γεννήθηκε το 1892 και σπούδασε νομικά στην Αθήνα και τη Ρώμη. Εργάστηκε ως ανταποκριτής ελληνικών εφημερίδων στην Ιταλία, ως δικηγόρος και διετέλεσε δήμαρχος Αθηναίων και υπουργός στην κυβέρνηση του δικτάτορα Μεταξά και στην Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κορυζή που τον διαδέχτηκε το 1941.

Ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς υπήρξε ένας από τους πιο ενθουσιώδεις υμνητές τόσο του Μπενίτο Μουσολίνι όσο περισσότερο του Αδόλφου Χίτλερ, στην Ελλάδα. Ως δήμαρχος της Αθήνας είχε υποδεχθεί το Σεπτέμβριο του 1936, στο αεροδρόμιο της πόλης, τον υπουργό Προπαγάνδας της χιτλερικής Γερμανίας, Γιόζεφ Γκαίμπελς, ενώ είχε επισκεφθεί ο ίδιος αρκετές φορές τη γερμανική και την ιταλική πρωτεύουσα.

Μάλιστα για την επίσημη επίσκεψή του στη φασιστική Ιταλία, έλεγε στο Ιταλικό Ινστιτούτο της Αθήνας (23.1.35):

«Εις την Ιταλίαν δημιουργείται, εδημιουργήθη ήδη, νέος τύπος ανθρώπου, νέος την αντίληψιν, τους προσανατολισμούς του, τον προορισμόν του, αλλ” ιδίως νέος ως προς την επίγνωσιν καθηκόντων και υποχρεώσεων. Εκεί δεν υφίσταται Δικτατορία υπό την στενήν έννοιαν ή υπό την έννοιαν, ήν προσέλαβεν ενταύθα η Δικτατορία. Δεν ασκείται βία υλική, αλλά πειθώ. Δεν εκβιάζεται το άτομον, αλλά μόνον του το άτομον υποβάλλεται, μόνον του προσαρμόζεται εις το δημιουργηθέν περιβάλλον, μόνον του εισέρχεται εις το πλαίσιον όπερ εχάραξε το Κράτος. Πας εντός πλαισίου αισθάνεται την άνεσιν και την θαλπωρήν, πας εκτός αυτού, μοιραίως, στερείται των καταπληκτικών πλεονεκτημάτων».