Οι «γκρίζες ζώνες» της συμφωνίας

Του Βαγγέλη Δουράκη

Το πρώτο μεγάλο «στοίχημα» δεν είναι άλλο από το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων που επιβάλλεται να υλοποιηθεί μέσα σε λίγες μόνον ημέρες, προκειμένου να εκταμιευτεί η υπερ-δόση της 13ης Δεκεμβρίου: Βάσει αυτής η ευρωζώνη θα αγοράσει ελληνικά κρατικά ομόλογα που εξακολουθούν να βρίσκονται στα χέρια του ιδιωτικού τομέα. Εδώ όμως θα πρέπει να παιχτεί ένα περίπλοκο παιχνίδι, όπου θα πρέπει αρκετοί ιδιώτες κάτοχοι ελληνικού χρέους να προσφέρουν προς πώληση τα ομόλογά τους ώστε να μειωθεί το συνολικό χρέος

της χώρας χωρίς η τιμή να αυξηθεί τόσο που να γίνει απαγορευτικά ακριβή για να αγοραστούν από τις ευρωπαϊκές αρχές. Ουσιαστικά για να παραμείνει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα σωτηρίας, πρέπει να πετύχει το πρόγραμμα επαναγοράς ελληνικών ομολόγων, δηλαδή το κούρεμα του χρέους.

Το επόμενο «στοίχημα» είναι οι ίδιοι οι στόχοι που έχουν τεθεί για την μείωση του χρέους: Για να επιτευχθούν η ελληνική οικονομία θα πρέπει από το 2014 και μετά να αναπτύσσεται με ιδιαίτερα υψηλό ρυθμό. Αυτό σημαίνει ότι το ΑΕΠ από το 2016 και μετά πρέπει να αυξάνεται με 4-4,5%, κάτι βεβαίως που όλοι ελπίζουν, αλλά για να γίνει πραγματικότητα θα χρειαστεί και να πέσει και φρέσκο χρήμα στην αγορά και αυτό είναι απροσδιόριστο πως θα γίνει.

Άλλη μια «γκρίζα ζώνη» είναι ο ειδικός λογαριασμός για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους: το ανακοινωθέν καθιστά σαφές ότι η Ελλάδα θα μεταφέρει όλα τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις, τα στοχευμένα πρωτογενή πλεονάσματα αλλά και το 30% των πρόσθετων πρωτογενών πλεονασμάτων σε αυτό τον ειδικό λογαριασμό για την εξυπηρέτηση του χρέους. Και βεβαίως το ερώτημα που εγείρεται είναι εάν η Αθήνα θα καταφέρει να συγκεντρώσει μέσω αυτών των διαδικασιών τα ποσά που απαιτούνται.

Keywords
Τυχαία Θέματα