Όποιος μπορεί δίνει και από μία! Αλήθεια, πόσο αντέχει η «Χρυσή Αυγή»;

07:17 15/5/2013 - Πηγή: Matrix24

Αν και ολόκληρο το εγχώριο πολιτικό σύστημα έχει πέσει πάνω στην «Χρυσή Αυγή» για να την σταματήσει, εν τούτοις, μέρα με την μέρα γίνεται όλο και πιο προφανές ότι, πράγματι, η «Χρυσή Αυγή» -η νεοναζιστική οργάνωση που χάριν της δυσμενούς συγκυρίας κατόρθωσε να αθροίσει πάμπολλους δυσαρεστημένους πολίτες και ψήφους, μπαίνοντας στο ελληνικό κοινοβούλιο σαν υπολογίσιμη δύναμη-, δεν θα χρειαστεί και πολύ, ώστε, να οδηγηθεί σε αδιέξοδο : παντού στην Ελλάδα, ήδη, έχει αναγνωριστεί με ενάργεια το «ποιόν» της συγκεκριμένης οργάνωσης

και θύελλα διαμαρτυρίας έχει ξεσηκωθεί, καθώς, η στρατηγική -κυρίως των στελεχών της- δεν ανταποκρίνεται, πλέον, ούτε σ’ αυτό – τούτο που και οι πιο φανατικοί Έλληνες προτάσσουν : η «αυτοδικία» ως αντανακλαστική κίνηση απέναντι στο «σύστημα» έχει κι αυτή τα όρια της : απ’ ένα σημείο και πέρα, όμως, οι διαφορές λύνονται με τον ορθόδοξο, πολιτικά, τρόπο.

Και επειδή η «Χρυσή Αυγή» δεν είναι, πλέον, η ιδιόρρυθμη οργάνωση με τα, εξίσου, ιδιόρρυθμα και καθόλου ελληνοπρεπή χαρακτηριστικά, αλλά, ένα κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου, όφειλε ήδη τις όποιες απαντήσεις της, σε επίπεδο λόγου και δράσεων, να τις δίδει δια μέσου του κοινοβουλίου και όχι δια μέσου των «οδομαχιών» και του «αντάρτικου πόλεων» που, άλλωστε, αποτελούν «οργανωτίστικα αρχέτυπα» της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Αλλά, για το γεγονός ότι η «Χρυσή Αυγή» μπήκε σε… «ξένα χωράφια» προσπαθώντας με τα ίδια υλικά να αλλάξει τη μέθοδο της καλλιέργειας (!), και, ως εκ τούτου, στην συνέχεια να παγιδευτεί σε ένα διαρκές -εκτός έδρας- αγώνα, δεν ευθύνεται ουδείς άλλος παρά μόνο η ίδια! Και ευθύνεται ξεκάθαρα στο επίπεδο «εκπαίδευσης του πολιτικού προσωπικού», καθώς, όσο και αν προσπάθησε -αν προσπάθησε-, δεν κατάφερε τελικά να έχει αξιόμαχο πολιτικό προσωπικό πλην ολίγων – κραυγαλέα ελαχίστων : κατάφερε, εν πολλοίς, να παραμείνει μια ακροδεξιά οργάνωση (sic), με την γνωστή και μη εξαιρετέα «κινηματική αφήγηση», ήτις, την σπρώχνει ακόμη βαθύτερα στην «παγίδα» και το «αδιέξοδο» των οδομαχιών.

Οπότε, το πρώτο ρήγμα – πλήγμα στη δομή και τη φυσιογνωμία και, άρα, στην όποια συνέχεια της «Χρυσής Αυγής» ήλθε «εκ των έσω» : χωρίς πολιτική εκπαίδευση δημιούργησε ένα «κολοσσό» που, τώρα, δεν μπορεί να διαχειριστεί με επάρκεια και αποτελεσματικότητα. Εξάλλου, ένα γεγονός που καταδεικνύει «του λόγου το αληθές» και την «πολιτική ανημποριά» του μορφώματος, είναι μετεκλογική ανάλυση και πορεία που ακολούθησε χωρίς να ζυγίσει καλύτερα τα πράγματα : η «Χρυσή Αυγή» πίστεψε ότι το ποσοστό που κατέκτησε πριν ένα περίπου χρόνο της ανήκει κατ’ αποκλειστικότητα και ότι οι χιλιάδες των ψηφοφόρων που την ακολούθησαν είναι όλοι τους «Έλληνες εθνικιστές». Οποία μωρία θα πείτε! Ωστόσο, αυτή – τούτη η ανάλυση δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες και από την ώρα που αυτές στην ουσία κατέρρευσαν με πολλούς και διάφορους τρόπους, κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Ήγουν : βρίσκεται στριμωγμένη στην γωνία και το χειρότερο «όποιος φτάνει της δίνει και από μία», ώστε, να την αποδυναμώσει και ρυθμικά να την αποτελειώσει στην συνείδηση του ελληνικού λαού. Κοντολογίς, εάν και εφόσον ένα κοινοβουλευτικό κόμμα (και μάλιστα αντισυστημικό), δέχεται σε καθημερινή βάση τόσες και τέτοιου επιπέδου επιβολές, επιθέσεις και… «πειράγματα» είναι αδύνατον να έχει συνέχεια. Το τι θα έχει, ο καιρός θα το δείξει, καθώς, και η συμπεριφορά (αναδίπλωση στρατηγικής και στόχων), των ίδιων. Εδώ που φτάσαμε, πάντως, μια απλή και μόνο οξυδέρκεια και εγρήγορση δεν μπορεί να απαντήσει στο πρόβλημα. Και τούτο, διότι, η «οξυδέρκεια» και η «εγρήγορση» της «Χρυσής Αυγής» έχει μείνει σ’ άλλες εποχές και εργάζεται σ’ άλλα – ετεροχρονισμένα ζητούμενα…