Όταν οι εξεγερμένοι του Μάη έβαζαν φωτιά στο χρηματιστήριο του Παρισιού

07:21 24/5/2013 - Πηγή: Matrix24

Η εξέγερση άρχισε ως σειρά απεργιών και καταλήψεων, που ξέσπασαν σε διάφορα πανεπιστήμια και γυμνάσια στο Παρίσι, μετά από τη διαμάχη με τους διοικητές των πανεπιστημίων και την αστυνομία.

Οι προσπάθειες της κυβέρνησης του Σαρλ Ντε Γκολ να λύσει τις απεργίες με τη δράση της αστυνομίας κατάφεραν μόνο να οξύνουν την κατάσταση περαιτέρω, οδηγώντας σε οδομαχίες με την αστυνομία στο Quartier

Latin.

Ακολούθησε γενική απεργία από τους σπουδαστές και απεργίες σε όλη τη Γαλλία από δέκα εκατομμύρια Γάλλους εργαζομένους, τα δύο τρίτα του γαλλικού εργατικού δυναμικού.

Ο Σαρλ Ντε Γκωλ διέλυσε την Εθνοσυνέλευση και προκήρυξε νέες βουλευτικές εκλογές στις 23 Ιουνίου 1968.

Η κυβέρνηση βρέθηκε υπό κατάρρευση, αλλά ο επαναστατικός αναβρασμός έπαψε σχεδόν τόσο γρήγορα όσο άρχισε. Οι εργαζόμενοι επέστρεψαν στις εργασίες τους, ωθημένοι από την Confédération Générale du Travail και το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, που είχε καταδικάσει την εξέγερση και δεν συμμετείχε.

Όταν τελικά πραγματοποιήθηκαν εκλογές τον Ιούνιο, το κόμμα του Ντε Γκολ προέκυψε ακόμα ισχυρότερο από πριν.

Τα γεγονότα δεν κατέληξαν σε πολιτική αποτυχία, αλλά είχαν τεράστιες κοινωνικές συνέπειες. Ο όρος Μάης του ’68 έγινε συνώνυμο με την αλλαγή των κοινωνικών αξιών.

Η περίοδος αυτή θεωρείται ως σημείο αναφοράς για τη μετάβαση από το συντηρητισμό (θρησκεία, πατριωτισμός, σεβασμός στην εξουσία) στις φιλελεύθερες ιδέες (ισότητα, ανθρώπινα δικαιώματα, σεξουαλική απελευθέρωση).

Τα γεγονότα αποτέλεσαν έμπνευση σε όλη την Ευρώπη για παρόμοιους κοινωνικούς αγώνες αλλά και αφορμή για ρήξη ορισμένων κομματιών του σοσιαλιστικού κινήματος με τα παραδοσιακά κομμουνιστικά κόμματα.

Φιλόσοφοι και ιστορικοί έχουν υποστηρίξει ότι η εξέγερση ήταν το πιο σημαντικό επαναστατικό γεγονός του 20ού αιώνα, επειδή δεν πραγματοποιήθηκε από μεμονωμένο πλήθος, όπως οι εργαζόμενοι ή οι φυλετικές μειονότητες, αλλά ήταν μια παλλαϊκή εξέγερση, χωρίς φυλετικές, πολιτιστικές, ηλικιακές και κοινωνικές διακρίσεις.

Tα συνθήματα της εξέγερσης

Απαγορεύεται το απαγορεύεται.

Η Φαντασία στην Εξουσία

Να ‘στε ρεαλιστές, ζητήστε το αδύνατο.

Διαβάστε λιγότερο, ζήστε περισσότερο.

Η ανία είναι αντεπαναστατική.

Δεν θα αξιώσουμε τίποτα, δεν θα ζητήσουμε τίποτα. Θα πάρουμε, θα καταλάβουμε.

Το αφεντικό έχει ανάγκη εσένα, δεν τον έχεις εσύ ανάγκη.

Εργαζόμενε: Είσαι 25 χρονών αλλά το συνδικάτο σου είναι του προηγούμενου αιώνα.

Αγοράζουν την ευτυχία σου… Κλέψ’ την.

Ήρθα. Είδα. Πίστεψα.

Η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους.